Η Πρωθυπουργία Καραμανλή, αναφορά στο έργο του στην πράξη

Μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ανέλαβε το υπουργείο Δημοσίων Έργων στην Κυβέρνηση Ελληνικού Συναγερμού με Πρωθυπουργό τον Αλέξανδρο Παπάγο( κυβέρνηση 1952…), μπόρεσε και προώθησε τα έργα, κυρίως, το οδικό δίκτυο, εντυπωσίασε, ήταν τότε γνωστός ως ο υπουργός των έργων. Η απρόσμενα υψηλή απόδοση στο συγκεκριμένο υπουργείο, η στήριξη του από τον αμερικανικό παράγοντα, όταν πέθανε ο Αλέξανδρος Παπάγος, οδήγησαν τον βασιλιά Παύλο να προτείνει για πρωθυπουργό τον Καραμανλή, έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός στα μέσα του 1955, στις εκλογές του 1956 εξασφάλισε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δημιούργησε νέο κόμμα την ΕΡΕ.

Για το πώς κέρδισε τις εκλογές λέχτηκαν πολλά, μέχρι σημείου πραξικοπήματος, έκανε δυσμενείς μεταθέσεις στελεχών άλλων κομμάτων, οι τελευταίες εκλογές -1961-αναφέρονται ως εκλογές «βίας και νοθείας», παρά το γεγονός ότι, οι εκλογές, είχαν διεξαχθεί με υπηρεσιακή κυβέρνηση. Τον σχηματισμό της συγκεκριμένης κυβέρνησης, η « Ένωση Κέντρου» τον χαιρέτησε ως «δική της νίκη», ο πολιτικός του αντίπαλος Γεώργιος Παπανδρέου, κήρυξε τον «ανένδοτο αγώνα», για την «υπεράσπισιν και αποκατάστασιν της δημοκρατίας».

Το 1959 η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλής υπόγραψε τις συμφωνίες Ζυρίχης/Λονδίνου, με τις οποίες τερματίστηκε η βρετανική κυριαρχία επί της Κύπρου, ιδρύθηκε ανεξάρτητο κυπριακό κράτος, με εγγυήτριες χώρες την Ελλάδα, την Βρετανία, και την Τουρκία. Η απόφαση αυτή της κυβέρνησης κρίθηκε από την αντιπολίτευση…ντροπιαστική και υποχωρητική. Η κυβέρνηση Καραμανλή κρίθηκε από την αντιπολίτευση ως «η κυβέρνηση με μέλη στο υπουργικό συμβούλιο και την κοινοβουλευτική ομάδα της ΕΡΕ», συνεργάτες των Γερμανών επί κατοχής.

Η πρώτη πρωθυπουργία Καραμανλή χαρακτηρίστηκε από την αντιπολίτευση «ως προσπάθεια ποδηγέτησης και καταστολής του φοιτητικού κινήματος», ζητούσε αύξηση των δαπανών για την παιδεία, ο Καραμανλής δημιούργησε την ΕΡΕΝ, ανέχτηκε την ΕΚΟΦ.

Η Ελλάδα, κατά την περίοδο των κυβερνήσεων Καραμανλή, ήταν προσδεμένη στη Δύση, μετά την ΕΟΚ και της ΕΖΕΣ, υπήρξε προβληματισμός σε ποία από τις δύο πρέπει να δοθεί έμφαση να ενταχθεί η Ελλάδα, τελικά επελέγη η ΕΟΚ, κυρίως γιατί θα μπορούσαν να προωθήσουν τα αγροτικά προϊόντα στην ευρύτερη αγορά της Ευρώπης. Στις διαπραγματεύσεις πήραν μέρος οι Αβέρωφ, Πεσματζόγλου και Ζολώτας, υπογράφηκε η συμφωνία Σύνδεσης την 1η Νοεμβρίου 1962, η Ελλάδα κατέστη το πρώτο συνδεδεμένο μέλος με την ΕΟΚ.

Η συμφωνία προέβλεπε: α/κατάργηση των εισαγωγικών δασμών, περιοριστικά μέτρα σε βάρος της ελεύθερης κυκλοφορίας βιομηχανικών προϊόντων των Κοινοτικών χωρών β/κατάργηση δασμών και περιοριστικών μέτρων σε βάρος των ελληνικών προϊόντων σε διάστημα δώδεκα ετών γ/ σταδιακή υιοθέτηση του κοινού εξωτερικού δασμολογίου της ΕΟΚ. δ/αυτόματη κατάργηση των δασμών πάνω στα κύρια εξαγώγιμα ελληνικά προϊόντα. ε/εναρμόνιση της αγροτικής πολιτικής της Ελλάδος με την Κοινή Αγροτική Πολιτική. στ/οικονομική χορηγία προς την Ελλάδα, υπό μορφή δανείου, από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η οποία ανέρχονταν σε 125 εκατομμύρια δολάρια, για περίοδο πέντε ετών. Ήταν το πρώτο αποφασιστικό βήμα προς πλήρη ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ, συντελέστηκε το 1979. Ήταν όλο μαζί έργο του Καραμανλής.

Η Πρωθυπουργία του Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή χαρακτηρίστηκε από οικονομική πρόοδο. Ο Καραμανλής ανήγγειλε ένα πενταετές σχέδιο 1960-1964, για την ελληνική οικονομία, εστιασμένο στη βελτίωση της γεωργικής και βιομηχανικής παραγωγής , τις επενδύσεις στις υποδομές, τα σχολεία , την προώθηση του τουρισμού, με ευθύνη του υπουργείου Συντονισμού, πήρα μέρος σ’ αυτήν την μελέτη. Οι μεταρρυθμίσεις του στην οικονομία απέδωσαν, η ωφέλεια ήταν για τα μεγάλα εισοδήματα. Την περίοδο 1955-1963 η Ελλάδα είχε μεν άνοδο στην οικονομία, απέτυχε στον τομέα της απασχόλησης, η αύξηση της ανεργίας έφτασε το 24% του ενεργού πληθυσμού ή 864.000 άνεργοι σε σύνολο εργατικού δυναμικού 3. 640.000.

Το ύψος της ανεργίας οδήγησε πολλούς Έλληνες στην μετανάστευση.

Μετά την πτώση του καθεστώτος Χούντας στις 24 Ιουλίου 1974, ο Καραμανλής επέστρεψε στην Ελλάδα, με αεροπλάνο της γαλλικής προεδρίας, έγινε πρωθυπουργός γιατί θεωρήθηκε ως η περισσότερο βολική λύση για την συντηρητική παράταξη, τις στρατιωτικές και οικονομικές/ευημερούσες, ελίτ. Σχημάτισε κυβέρνηση για την αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών. Ήταν πρωθυπουργός αποκατάστασης των δημοκρατικών θεσμών, παρέπεμψε σε δίκη τους κινηματίες, εργάστηκε για την οργάνωση ελεύθερων κοινοβουλευτικών θεσμών, τόλμησε το δημοψήφισμα του 1974 για την κατάργηση της μοναρχίας, επεδίωξε την καθιέρωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, προχώρησε στην σύνταξη και ψήφιση του Συντάγματος του 1975, πέτυχε την ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Δεν κατάργησε,, αμέσως, τη λογοκρισία, ήταν επιεικής με τα μέλη του πραξικοπήματος του 1967 –μέλη της διατηρούσαν ακόμα ισχυρές θέσεις στις Αρχές Ασφάλειας και τις Ένοπλες Δυνάμεις-τα περισσότερα υπολείμματα του καθεστώτος των Συνταγματαρχών εκδιώχθηκαν από τον κρατικό μηχανισμό.

Το 1974 ο Καραμανλής ίδρυσε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με το οποίο κέρδισε τις εκλογές το 1974 και το 1977, υπηρέτησε ως πρωθυπουργός μέχρι το 1980. Το 1980 παραιτήθηκε μετά την υπογραφή της συνθήκης προσχώρησης της Ελλάδος στην ΕΟΚ.

Επί πρωθυπουργίας Καραμανλή, είχαμε τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Πάρνηθα το 1977 με 5.000 στρέμματα δάσους να έχουν καταστραφεί, και άλλες παραλείψεις. Ήταν, πιστεύω, λάθος του Κωνσταντίνου Καραμανλή να δεχτεί να έρθει στην Ελλάδα με πρόσκληση της Χούντας, να ορκιστεί πρωθυπουργός ενώπιον αξιωματούχου της Χούντας. Ας ερχόταν μόνος του, το καθεστώς Χούντας ήταν ήδη σε κάθετη πτώση, να συγκληθεί η Βουλή των Ελλήνων της 20 Απριλίου 1967, η οποία διαλύθηκε από τους πραξικοπηματίες, να ορκιστεί ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων..έστω με τις όποιες αντισυνταγματικές πρωτοβουλίες…να ξεκινούσε από την 20 Απριλίου 1967, με την τότε νόμιμη τάξη.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπόγραψε τον άθλιο, κατάφωρα φασιστικό νόμο 1232/1982 την 24 Φεβρουαρίου 1982, δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ αριθμός 22 τεύχος πρώτο. Με την υπογραφή του ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής έδωσε την εντολή στον Ανδρέα Παπανδρέου να φτιάξει το «φυτώριο βλασταριών», του υπό οικοδόμηση σοσιαλιστικού πελατειακού κράτους, το ζούμε και θα το ζούμε για χρόνια πολλά μπροστά μας. Υπέκυψε, υπόγραψε νόμο που επεξεργάστηκε ο Μένιος Κουτσόγιωργας και ψήφισε το ΠΑΣΟΚ: τον αποκεφαλισμό της δημόσιας διοίκησης…μέχρι και τον σταφιδικό οργανισμό, δεν άφησε τίποτα όρθιο. Ο νόμος Κουτσόγιωργα, το όλον ΠΑΣΟΚ, (νόμος 1232/1982), ήταν πελατειακός, κομματικός νόμος, όριζε:

1.-Λήγει η θητεία καθώς και η οποιαδήποτε σύμβαση προσφοράς υπηρεσιών διοικητών υποδιοικητών, εντεταλμένων ή διευθυνόντων συμβούλων, γενικών διευθυντών, και αναπληρωτών ή βοηθών γενικών διευθυντών, τεχνικών συμβούλων που έχουν διορισθεί με θητεία ή σύμβαση σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου οποιαδήποτε μορφής και ονομασίας, σε δημόσιες και παραχωρηθείσες επιχειρήσεις που λειτουργούν ως νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου ή οποιασδήποτε μορφής εταιρείες, καθώς και στα νομικά πρόσωπα τα επιχορηγούμενα και εποπτευόμενα από το Κράτος, στον Αυτόνομο Σταφιδικό Οργανισμό, στην ΔΕΗ, στην ΑΤΕ και στις άλλες τράπεζες που η πλειοψηφία των μετοχών τους ανήκει στο δημόσιο και σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή κοινωφελή ιδρύματα του δημοσίου, καθώς και στις ελεγχόμενες, απ’ αυτό, ανώνυμες εταιρείες άμεσα ή έμμεσα ή από το δημόσιο ή από ΝΠΔΔ, εφ’ όσον διορίστηκαν μέχρι 21/10/1981.

Οι κάτοχοι των θέσεων αυτών απολύονται αυτοδίκαια. Μέχρι να διοριστούν νέοι διοικητές κλπ, οι απολυόμενοι εξακολουθούν να ασκούν τα καθήκοντα τους. Στους αυτοδίκαια απολυόμενους δεν καταβάλλεται οποιαδήποτε αποζημίωση.

Οι συνέπειες των διατάξεων …ο δε διορισμός των νέων διοικητών κλπ….πρέπει να γίνουν μέσα σε δύο μήνες από την ίδια ημερομηνία, δεν μπορούν να ασκηθούν ένδικα μέσα.

2.- Οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου εφαρμόζονται και επί των Γενικών Γραμματέων και των Αναπληρωτών Γενικών Γραμματέων των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και των λοιπών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, που υπηρετούν με θητεία και προϊστανται των υπηρεσιών.

Ο Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής αποσύρθηκε από την πολιτική το 1995 σε ηλικία 88 ετών, κέρδισε 5 κοινοβουλευτικές εκλογές, διετέλεσε οκτώ χρόνια υπουργός, 14 χρόνια Πρωθυπουργός, 10 χρόνια Πρόεδρος της Δημοκρατίας, συνολικά είχε 60 χρόνια ζωής στην ενεργό πολιτική, πάρα ταύτα έφυγε από τον κόσμο αυτό θυμωμένος. Πέθανε το 1998 σε ηλικία 91 ετών.

Ένα θέμα που με απασχόλησε πολύ είναι, σε ποίον οφείλεται η μετεμφυλιακή πορεία ομαλότητας της χώρας, στον Πλαστήρα, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Κωνσταντίνο Γ. Καραμανλή, τον Ανδρέα Γ. Παπανδρέου. Έζησα τα χρόνια της δεκαετίας του ’40, ιδιαίτερα τον εμφύλιο. Θα σταθώ, για τον κάθε ένα με την…προσφορά του: Ο Νικόλαος Πλαστήρας, έμπειρος στα περί ασφάλειας, ήταν στρατηγός, ως πρωθυπουργός έμαθε την εκτέλεση του Μπελογιάννη, -του αγωνιστή με το γαρίφαλο-, το πρωινό της ημέρας, μετά την εκτέλεση του.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου πρόδωσε τους αγωνιστές κατά του κατακτητή, είναι ο κυρίως υπαίτιος του εμφύλιου, τα Δεκεμβριανά. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, οι αντάρτες παράδωσαν τον οπλισμό τους, θέλησαν να καταταγούν στον εθνικό στρατό, να εργαστούν, κυνηγήθηκαν…ως κομουνιστές, μπροστά στο κίνδυνο να πάνε φυλακή, πήραν τον δρόμο, ξανά, κατά του νέου «κατακτητή» για τα βουνά.

Πολέμησαν για την ελευθερία της χώρας.

Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, ανέβηκαν στα βουνά να πολεμήσουν τις δυνάμεις κατοχής, ήταν ιδεολόγοι, ήταν πατριώτες ΕΛΛΗΝΕΣ, δεν είχαν κόμμα, δεν πολιτεύτηκαν /ενέδωσαν, τους πλησίασαν κομματικοί καιροσκόποι όπως Τσιριμώκος, Καρτάλης …τους καπέλωσαν με το οργανωμένο σύστημα προπαγάνδας -το ήξεραν καλά-, οι δεξιοί…αυτό που τους ένοιαζε ήταν από που θα τα πάρουν, πώς θα βολευτούν στο δημόσιο…η χωροφυλακή είχε μόνο δεξιούς!

Ε’ …οι αντάρτες δεν ήταν πελάτες κόμματος, δεν ανέβηκαν στο βουνό-οι άντρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι- γιατί τους το είπε ο Τρότσικ ή τα ανύπαρκτα -τότε μικρές ομάδες μεγάλου θορύβου- ΚΚΕ, ΕΠΟΝ, ΕΑΜ, ανέβηκαν να διώξουν τον κατακτητή. Ποίος από τα χωριά τότε, αλλά και τις πόλεις, ήξερε τα αριστερά κόμματα, αν υπήρχαν και πως υπήρχαν.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επί περιόδου ΕΡΕ, κατηγορήθηκε από τις…αριστερές και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις, ότι κυνήγησε τους αριστερούς, ότι ήταν, κατ’ εξοχήν, ο αντικομουνιστής, σε αντίθεση με τους άλλους πολιτικούς αντιπάλους του, αρχηγούς κομμάτων οι οποίοι…αγαπούσαν τους κομουνιστές, ήταν οι αγωνιστές της Δημοκρατίας.

Σε άρθρο του ο καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος υπενθύμισε τους πολιτικούς με κοντή μνήμη…«ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας(sic!!!) κατηγόρησε τον Καραμανλή της ΕΡΕ επειδή απελευθέρωσε χιλιάδες ειδεχθείς κομμουνιστές». (Ελευθεροτυπία 19/05/1997). Ο Καραμανλής ήθελε να γυρίσει σελίδα και το πέτυχε. Ο πρώην εκδότης της Αυγής Λευτέρης Βουτσάς,- πέθανε το 2003- αποκάλυψε στον δημοσιογράφο του Βήματος κ. Γιάννη Μαρίνο, ο Καραμανλής για να δεχθεί να αναλάβει τον σχηματισμό της Κυβέρνησης, μετά τον θάνατο του Παπάγου, έθεσε στον βασιλέα Παύλο, ως προϋπόθεση την αποδοχή του αιτήματος του να σταματήσουν οι εκτελέσεις των αγωνιζόμενων τότε κατά της νόμιμης κυβέρνησης κομμουνιστών(για τις οποίες συνυπεύθυνοι ήταν και η κεντρώα και η κεντροαριστερή παράταξη, όπως αγνοούν οι νεώτερες γενιές). Επίσης Ο Κ. Καραμανλής απαίτησε από τον βασιλέα να καταργηθούν βαθμιαία, όλοι οι νόμοι εκτάκτου ανάγκης που φαλκίδευαν τη Δημοκρατία.( Γ. Μαρίνος, Επιστολή προς τον πρώην εκδότη της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ -θανόντα ήδη- Καρκαγιάννη, Καθημερινή, Κυριακή 13 Ιουλίου 2003).

Κανείς δεν διέψευσε την γνωστοποίηση των τολμηρών απαιτήσεων του Καραμανλή για να σχηματίσει Κυβέρνηση, την οποία σχημάτισε και προς την κατεύθυνση αυτή ανάλαβε πολλές θετικές πρωτοβουλίες αλλαγής της σελίδας.

Ο Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής εκλέχθηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο Πρόεδρος της Δημοκρατίας 5 Μαϊου 1980, υπηρέτησε μέχρι 10 Μαϊου 1985, παραιτήθηκε νωρίτερα επειδή ο Ανδρέας Παπανδρέου δήλωσε ότι δεν θα στηρίξει την επανεκλογή του για Πρόεδρο. Το 1990 επανεκλέγει Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την κυβερνητική πλειοψηφία, με πρόταση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, υπηρέτησε μέχρι 10 Μαϊου του 1995.

Πιστεύω δεν έπρεπε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής να μείνει στη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας με Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, θα ήταν υποχρεωμένος να ενδίδει/υπογράφει σε ότι του έδινε η κυβέρνηση Παπανδρέου/ΠΑΣΟΚ.

Υπέκυψε, υπόγραψε νόμο που επεξεργάστηκε ο Μένιος Κουτσόγιωργας και ψήφισε το ΠΑΣΟΚ: τον αποκεφαλισμό της δημόσιας διοίκησης…μέχρι και τον σταφιδικό οργανισμό, δεν άφησε τίποτα όρθιο. Ο νόμος Κουτσόγιωργα, το όλον ΠΑΣΟΚ, (νόμος 1232/1982), ήταν επαίσχυντος, πελατειακός, κομματικός νόμος, όριζε:

1.-Λήγει η θητεία καθώς και η οποιαδήποτε σύμβαση προσφοράς υπηρεσιών διοικητών υποδιοικητών, εντεταλμένων ή διευθυνόντων συμβούλων, γενικών διευθυντών, και αναπληρωτών ή βοηθών γενικών διευθυντών, τεχνικών συμβούλων που έχουν διορισθεί με θητεία ή σύμβαση σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου οποιαδήποτε μορφής και ονομασίας, σε δημόσιες και παραχωρηθείσες επιχειρήσεις που λειτουργούν ως νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου ή οποιασδήποτε μορφής εταιρείες, καθώς και στα νομικά πρόσωπα τα επιχορηγούμενα και εποπτευόμενα από το Κράτος, στον Αυτόνομο Σταφιδικό Οργανισμό, στην ΔΕΗ, στην ΑΤΕ και στις άλλες τράπεζες που η πλειοψηφία των μετοχών τους ανήκει στο δημόσιο και σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή κοινωφελή ιδρύματα του δημοσίου, καθώς και στις ελεγχόμενες, απ’ αυτό, ανώνυμες εταιρείες άμεσα ή έμμεσα ή από το δημόσιο ή από ΝΠΔΔ, εφ’ όσον διορίστηκαν μέχρι 21/10/1981. Οι κάτοχοι των θέσεων αυτών απολύονται αυτοδίκαια. Μέχρι να διοριστούν νέοι διοικητές κλπ, οι απολυόμενοι εξακολουθούν να ασκούν τα καθήκοντα τους. Στους αυτοδίκαια απολυόμενους δεν καταβάλλεται οποιαδήποτε αποζημίωση. Οι συνέπειες των διατάξεων …ο δε διορισμός των νέων διοικητών κλπ….πρέπει να γίνουν μέσα σε δύο μήνες από την ίδια ημερομηνία, δεν μπορούν να ασκηθούν ένδικα μέσα.

2.- Οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου εφαρμόζονται και επί των Γενικών Γραμματέων και των Αναπληρωτών Γενικών Γραμματέων των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και των λοιπών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, που υπηρετούν με θητεία και προϊστανται των υπηρεσιών.

Ακολουθούν άρθρα: Λήξη θητείας μελών συμβουλίων, γιατρών και δικηγόρων κλπ.

Ακολουθεί…συνέχεια και τέλος