***
«Αν το θέατρο ήταν θρησκεία, πολλές από τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις αυτού του βιβλίου θα μπορούσαν να θεωρηθούν αιρετικές» γράφει ο Ντέιβιντ Μάμετ στο «Θέατρο» –εκδόσεις Πατάκη, 2013, σε μετάφραση της ηθοποιού Κάτιας Σπερελάκη.
***
Ενα βιβλίο που περιλαμβάνει τις απόψεις του αμερικανού συγγραφέα για έναν χώρο που αγαπά και υπηρετεί με πίστη, το ίδιο το θέατρο.
***
Σχόλια που βρίσκουν στόχο, όπως εύστοχα γράφει η «Washington Post», τα σχόλια του Μάμετ διαταράσσουν παγιωμένες σκέψεις και απόψεις.
***
Για τον δημιουργό, μεταξύ άλλων, του «Αμερικάνικου βούβαλου», της «Ολεάννας», των «Οικοπέδων με θέα», ηθοποιός είναι μόνον ο καλός ηθοποιός –ο άλλος δεν είναι καν ηθοποιός…
***
Σκηνοθέτης και δάσκαλος ο ίδιος, προτείνει μέσα από το «Θέατρο» ιδέες για καλύτερους ηθοποιούς.
***
«Να απλοποιήσουμε τη διαδικασία που θα επιτρέπει στους ταλαντούχους να ανθήσουν, να μισούμε σαν την πανούκλα οποιαδήποτε οδηγία κάνει τον ηθοποιό να έχει συνείδηση της λειτουργίας του και να τελειώνουμε κάθε μάθημα και πρόβα με μια νότα ευτυχούς επιτεύγματος…».
***
Αλήθεια, στις δεκάδες σχολές θεάτρου που λειτουργούν στην Ελλάδα διδάσκεται (και) ο Μάμετ;
***
Μακάρι…
***
Και εφέτος, στις αθηναϊκές σκηνές δεν λείπει ο Μάμετ: Από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα «Ολεάννα» (πρωτοανέβηκε το 1992 στην Αμερική ενώ το 1993 ο Χάρολντ Πίντερ τη σκηνοθέτησε στο Λονδίνο) που υπογράφει η Ελένη Σκόττη για τον Δημήτρη Καταλειφό και τη Λουκία Μιχαλοπούλου στο Εμπορικόν (παίχθηκε με μεγάλη επιτυχία και στο τέλος της περασμένης θεατρικής σεζόν) ως το «Τώρα που γυρίζει» («Speed the plow», 1988) με τον Αλέκο Συσσοβίτη και τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη στο Faust.
***
Την Τρίτη ανοίγει το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Με γιορτές και τραγούδια…
***
Κι αμέσως μετά ξεκινούν οι παραστάσεις.
***
Αναρωτιέμαι γιατί μια θητεία καλλιτεχνικού διευθυντή, όπως συμβαίνει καλή ώρα τώρα με τον Τάκη Τζαμαργιά, να είναι μονοετής.
***
Και η απάντηση του νυν δημάρχου Πειραιά, Βασίλη Μιχαλολιάκου, ότι έρχονται εκλογές τον Μάιο και δεν πρέπει να δεσμεύσει, από τακτ, την επόμενη δημοτική αρχή, δεν αρκεί…
***
Πότε επιτέλους θα γίνει αντιληπτό ότι το θέατρο πρέπει να διακόψει κάθε σχέση με τα πολιτικά-δημοτικά πάρε-δώσε…
***
Κι ακόμα, ότι πρέπει να δίνει τη σκυτάλη, να έχει συνέχεια.
***
Ο Τάκης Τζαμαργιάς παρουσίασε το τρέχον πρόγραμμα (2013-2014) αλλά δεν μπορεί να οργανώσει εγκαίρως και σωστά τη μεθεπόμενη σεζόν –την οποία θα κληθεί να στήσει ο διάδοχός του.
***
Για την περίπτωση που παραμείνει ο ίδιος έχει ξεκινήσει επαφές: Ο Νίκος Μαστοράκης ενδιαφέρεται να στήσει το «Εκ Πειραιώς» του Διονύση Χαριτόπουλου, μια τοιχογραφία για το λιμάνι, και ο Γιάννης Χουβαρδάς συζητεί για μια δική του συνεργασία.
***
Μήπως τελικά αν το θέατρο γινόταν θρησκεία τα πράγματα θα πήγαιναν καλύτερα;

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ