Ενας Ιρανός (Αλί Μοσαφά) πηγαίνει στο Παρίσι για να συναντήσει την πρώην σύζυγό του (Μπερενίς Μπεζό) με την οποία πρόκειται και τυπικά να χωρίσει. Από τη στιγμή που θα βρεθεί στο σπίτι της όμως ο φιλοξενούμενος θα βρεθεί σε ένα «καφκικό» σύμπαν, αντιμέτωπος με μυριάδες προβλήματα ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους: την ίδια τη γυναίκα του που όσο όμορφη είναι από άλλες τόσες υστερίες καταδιώκεται, τα παιδιά της από προηγούμενο γάμο, τον μελλοντικό σύζυγό της (Ταχάρ Ραχίμ) αλλά και το παιδί του τελευταίου από τη δική του σύζυγο η οποία βρίσκεται σε κώμα και ενδέχεται να πεθάνει.
Γνωστός από τις ταινίες «Τι απέγινε η Ελι;» και «Ενας χωρισμός» (που απέσπασε το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας πέρυσι), ο Φαραντί άφησε την πατρίδα του, το Ιράν, για ένα εκπληκτικό «ντεμπούτο» σε ευρωπαϊκό έδαφος. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το υποβλητικό, δαιδαλώδες, εξαιρετικά παιγμένο, ηλεκτρισμένο, διαρκώς σε ένταση και γεμάτο σασπένς, αν και γυρισμένο σε κλειστούς ως επί το πλείστον χώρους, φιλμ, το οποίο προσωπικά έχω ήδη τοποθετήσει στις πολύ μεγάλες ταινίες της νέας κινηματογραφικής σεζόν (κάτι που διατυμπάνιζα από το φεστιβάλ των Καννών όπου επισκιάστηκε από τη «Ζωή της Αντέλ» αλλά έφυγε με το βραβείο ερμηνείας για την Μπεζό). Ο τρόπος με τον οποίο ο Φαραντί στήνει καταστάσεις και «δένει» μεταξύ τους τα πρόσωπα είναι απόρροια ενός αλφαδιασμένου σεναρίου ακριβείας (το έγραψε ο ίδιος σε συνεργασία με τον Μασουμέχ Λαχιτζί) και κυριολεκτικά αποστομωτικός αφού η ταινία καταλήγει σε ένα πολύ δυνατό σχόλιο για την αφάνταστη δυσκολία που έχει στις μέρες μας η δημιουργία μιας ήρεμης, ισορροπημένης, φυσιολογικής σχέσης. Γιατί όσο προσπαθείς να ξεδιαλύνεις το κουβάρι του παρελθόντος –σου λέει αυτό το φιλμ –τόσο περισσότερο το παρελθόν μπερδεύεται και μαζί του μπερδεύεται το παρόν αλλά και το μέλλον.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
