Ακούγεται βέβαια κοινότοπο, αλλά είναι μια απ’ αυτές τις φορές που δεν μπορεί κανείς να αποφύγει να το πει. Ο θάνατος του Πατρίς Σερό την περασμένη Δευτέρα σε ηλικία 68 ετών, ύστερα από σκληρή πάλη με τον καρκίνο στον πνεύμονα, αφήνει κενό δυσαναπλήρωτο στον χώρο της Τέχνης. Εργαζόταν, διάβασα, ως την τελευταία στιγμή… Το «σημάδι» του ανεξίτηλο στον κινηματογράφο, στο θέατρο αλλά και στην όπερα: η πολυσυζητημένη «Τετραλογία» του Βάγκνερ που ανέβασε στο Μπαϊρόιτ το 1976 (σε μουσική διεύθυνση του Πιερ Μπουλέζ) αποτελεί, ακόμη και σήμερα, σημείο αναφοράς… Ο Σερό αντιμετώπισε τη μνημειώδη βαγκνερική δημιουργία ως μια μαρξιστική αλληγορία σχετική με τον καπιταλισμό και την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Το πρώτο ανέβασμα της παραγωγής προκάλεσε πραγματικό σεισμό στον «ναό» του Βάγκνερ αλλά και διεθνώς αφού το εγχείρημα απέκτησε αμέσως φανατικούς υποστηρικτές και εξίσου φανατικούς πολέμιους. Οπως γράφτηκε χαρακτηριστικά, μετά από εκείνη την πρεμιέρα, «ζευγάρια χώρισαν, φιλίες δεκαετιών καταστράφηκαν…». Σε κάθε περίπτωση, όμως, η εν λόγω παραγωγή άνοιξε τον δρόμο στην «επανανακάλυψη» της σκηνοθεσίας της όπερας. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στην τελευταία παρουσίασή της στο Μπαϊρόιτ, τα χειροκροτήματα διήρκεσαν 45 λεπτά…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
