450 βαθμούς Κελσίου φθάνει η θερμοκρασία σε ορισμένες περιοχές της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης.
125 χιλιόμετρα από την επιφάνεια του πλανήτη που παρομοιάζεται με την… Kόλαση υπάρχει μια ψυχρή ζώνη.
-175 βαθμοί Κελσίου είναι η θερμοκρασία στη ζώνη αυτή, την ύπαρξη της οποίας προσπαθούν να κατανοήσουν οι επιστήμονες.
Σινικό Τείχος και πιλάφι
Δύο ερευνητές στην Κίνα έψαξαν γιατί το Σινικό Τείχος είναι τόσο στέρεο αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια και έχει δεχθεί τόσες επιδρομές. Σύμφωνα με άρθρο που έχει δημοσιευθεί και στο περιοδικό της «American Chemical Society» τον Μάιο του 2010, από τον δόκτορα Zhang Bingjian έχει ανακοινωθεί ότι βασικός παράγοντας για τη μοναδικά σταθερή σύνδεση των τμημάτων του ήταν το… ρύζι. Ιδιαίτερα την εποχή των Μινγκ κουβαλήθηκαν τεράστιες ποσότητες ρυζιού από τις νότιες επαρχίες, δυσκολεύοντας την επιβίωση του εκεί πληθυσμού και, όπως ανακάλυψαν στη λάσπη που συνδέει τις πέτρες, οι μάστορες της εποχής είχαν προσθέσει και ένα υγρό υλικό που προκύπτει ύστερα από το βράσιμο του ρυζιού. Η αμυλοπηκτίνη που περιείχε, δηλαδή ένας υδατάνθρακας-πολυμερές της γλυκόζης, μαζί με το ανθρακικό ασβέστιο έδωσε ένα υλικό με εξαιρετική σκληρότητα. Αντί για τη συνηθισμένη κρυσταλλική δομή του ανθρακικού ασβεστίου, με τη μεσολάβηση της αμυλοπηκτίνης προέκυψε μια μικροδομή πολύ ανθεκτικότερη, όπως αποδείχθηκε. Είναι τόσο συμπαγής αυτή η λάσπη που δυσκολεύονται ακόμη και σήμερα να φυτρώσουν τα συνηθισμένα αγριόχορτα στους αρμούς, ανάμεσα στις πέτρες.
Δύο ερευνητές στην Κίνα έψαξαν γιατί το Σινικό Τείχος είναι τόσο στέρεο αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια και έχει δεχθεί τόσες επιδρομές. Σύμφωνα με άρθρο που έχει δημοσιευθεί και στο περιοδικό της «American Chemical Society» τον Μάιο του 2010, από τον δόκτορα Zhang Bingjian έχει ανακοινωθεί ότι βασικός παράγοντας για τη μοναδικά σταθερή σύνδεση των τμημάτων του ήταν το… ρύζι. Ιδιαίτερα την εποχή των Μινγκ κουβαλήθηκαν τεράστιες ποσότητες ρυζιού από τις νότιες επαρχίες, δυσκολεύοντας την επιβίωση του εκεί πληθυσμού και, όπως ανακάλυψαν στη λάσπη που συνδέει τις πέτρες, οι μάστορες της εποχής είχαν προσθέσει και ένα υγρό υλικό που προκύπτει ύστερα από το βράσιμο του ρυζιού. Η αμυλοπηκτίνη που περιείχε, δηλαδή ένας υδατάνθρακας-πολυμερές της γλυκόζης, μαζί με το ανθρακικό ασβέστιο έδωσε ένα υλικό με εξαιρετική σκληρότητα. Αντί για τη συνηθισμένη κρυσταλλική δομή του ανθρακικού ασβεστίου, με τη μεσολάβηση της αμυλοπηκτίνης προέκυψε μια μικροδομή πολύ ανθεκτικότερη, όπως αποδείχθηκε. Είναι τόσο συμπαγής αυτή η λάσπη που δυσκολεύονται ακόμη και σήμερα να φυτρώσουν τα συνηθισμένα αγριόχορτα στους αρμούς, ανάμεσα στις πέτρες.
Αψούουουου
Συναχώνονται τα ψάρια;
Τα ψάρια είναι ψυχρόαιμα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να διατηρούν σταθερή θερμοκρασία στο σώμα τους ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία που επικρατεί στο περιβάλλον. Oπως για παράδειγμα γίνεται με εμάς τους ανθρώπους, που σε κανονικές συνθήκες η θερμοκρασία μας είναι μεταξύ 36 και 37 βαθμών Κελσίου πάντα. Τα ψάρια λοιπόν, ζώντας σε νερά όπου οι θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλότερες από αυτές που αντέχει το ανθρώπινο σώμα, δεν είναι και τόσο εύκολο να προσβάλλονται από ιούς που προσβάλλουν και τους ανθρώπους. Ιοί που προκαλούν τα γνωστά συμπτώματα βήχα, συναχιού και φτερνίσματος έχουν μάθει να επιβιώνουν σε θερμοκρασίες 30-35 βαθμών Κελσίου, δηλαδή πολύ υψηλότερες από αυτές του σώματος των ψαριών. Επιπλέον τα ψάρια δεν διαθέτουν πνεύμονες και αναπνευστική οδό όπως τα θηλαστικά που να κλείνουν από τις ανεπιθύμητες εκκρίσεις όταν ιοί προσβάλλουν τους ιστούς. Ευτυχώς άλλωστε, γιατί μέσα στο νερό δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν μαντίλια σαν τα δικά μας…
Συναχώνονται τα ψάρια;
Τα ψάρια είναι ψυχρόαιμα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να διατηρούν σταθερή θερμοκρασία στο σώμα τους ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία που επικρατεί στο περιβάλλον. Oπως για παράδειγμα γίνεται με εμάς τους ανθρώπους, που σε κανονικές συνθήκες η θερμοκρασία μας είναι μεταξύ 36 και 37 βαθμών Κελσίου πάντα. Τα ψάρια λοιπόν, ζώντας σε νερά όπου οι θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλότερες από αυτές που αντέχει το ανθρώπινο σώμα, δεν είναι και τόσο εύκολο να προσβάλλονται από ιούς που προσβάλλουν και τους ανθρώπους. Ιοί που προκαλούν τα γνωστά συμπτώματα βήχα, συναχιού και φτερνίσματος έχουν μάθει να επιβιώνουν σε θερμοκρασίες 30-35 βαθμών Κελσίου, δηλαδή πολύ υψηλότερες από αυτές του σώματος των ψαριών. Επιπλέον τα ψάρια δεν διαθέτουν πνεύμονες και αναπνευστική οδό όπως τα θηλαστικά που να κλείνουν από τις ανεπιθύμητες εκκρίσεις όταν ιοί προσβάλλουν τους ιστούς. Ευτυχώς άλλωστε, γιατί μέσα στο νερό δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν μαντίλια σαν τα δικά μας…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
