Η κρίση περνάει από χώρα σε χώρα και δοκιμάζει τις κοινωνίες της Ευρώπης τη μια μετά την άλλη. Η Ιταλία συγκλονίζεται από τις υποβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης, η Ισπανία ζει τις δικές της ελληνικές μέρες, η Πορτογαλία βιώνει κι αυτή την κρίση του τομέα της υγείας και εσχάτως η Γαλλία αντιμετωπίζει την απειλή της ανεργίας μετά τις 8.000 απολύσεις που αποφάσισε η αυτοκινητοβιομηχανία Peugeot.
Ουδείς μένει αλώβητος από τέτοιες θεμελιακές και συστημικές κρίσεις σαν αυτή που εισέβαλε στην παγκόσμια οικονομία από το 2008. Ούτε η ισχυρή Γερμανία θα γλιτώσει. Αν επιμείνει δογματικά στις προτεσταντικές αντιλήψεις της θα πληγωθεί κι αυτή, θα δει τις παραγγελίες των βιομηχανικών αγαθών της να πέφτουν και το φάσμα της ανεργίας να χτυπά την πόρτα της.
Όπως και να έχει, εμείς που τόσα έχουμε υποστεί οφείλουμε δράση διπλή. Και τα δημόσια οικονομικά πρέπει να συμμαζέψουμε και την παραγωγική στροφή να επιτύχουμε. Η διάχυση της κρίσης πρέπει να μας βρει ενεργούς, με όλες τις εθνικές δυνάμεις κινητοποιημένες και ενωμένες.
Η κρίση αυτή δεν θα αντιμετωπισθεί από ένα μόνο κόμμα ή από μία μόνο κοινωνική ομάδα και τάξη. Η Ελλάδα αναμετράται με την Ιστορία της. Για να μην χάσει και να μη χαθεί πρέπει να στηριχθεί σε ίδιες δυνάμεις, την οικονομική ανάπτυξη να διεκδικήσει στηριγμένη στον ανθρώπινο πλούτο που διαθέτει και ιδιαιτέρως στους εκπαιδευμένους νέους της. Αφού πρώτα βεβαίως απογαλακτισθεί και ξεπεράσει το επιδοτούμενο παρελθόν της.
Η Ελλάδα θα σωθεί μόνο αν ανασκουμπωθεί και εργασθεί συστηματικά και οργανωμένα στη βάση ενός νέου εθνικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα παρασύρει όλη την κοινωνία. Γι’αυτό πρέπει να προετοιμάζονται όλοι, Δεξιοί, Κεντρώοι, Aριστεροί.
Το μέλλον δεν μπορεί πια να είναι δανεικό. Είναι δικό μας και μόνο εμείς μπορούμε να το φτιάξουμε.