Ζούμε στην εποχή της ισοπέδωσης του κοινωνικού συστήματος. Τα πάντα καταρρέουν στα συντρίμμια της ματαιοδοξίας και του εγωισμού. Η εξουσία αδύναμη πια να ακολουθήσει το καινούριο, περιορίζεται στο ρόλο του διαιτητή.
Τίποτα δεν αλλάζει, χωρίς κόπο και προσπάθεια. Όλα ρέουν στη λογική της αφάνειας. Κατακερματισμός και αδράνεια, εκφράσεις της ολότητας και της καταστροφής απορρέουν από τη καθημερινότητα του ψεύδους. Λύσεις δεν υπάρχουν. Το φώς στο βάθος του τούνελ δεν αποτελεί πια στόχο ωραιοποίησης για τον σύγχρονο άνθρωπο, αντίθετα είναι μια κουκίδα χαμένη στα ερείπια της λογικής.
Χάθηκε, ρε παιδιά ο ορθολογισμός. Το θέατρο του παραλόγου είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας.Τέλος στα παραμύθια του Αισώπου. Η φωνή του πολίτη ΄θα δώσει την απάντηση. Εκλογές ήβαρβαρότητα. Η αλήθεια και το ψέμα, η ελπίδα και το τέλμα. Ο χρόνος τελείωσε. Τόσο πιο σύντομα, τόσο πιο καλύτερα. Αναμονή για το αύριο.
