Στη Γαλλία δεν πραγματοποιείται καμία πραγματική πολιτική συζήτηση για το μέλλον του πυρηνικού οπλοστασίου της χώρας. Οι Γάλλοι διαθέτουν πυρηνικά υποβρύχια και πολεμικά αεροσκάφη καθώς και περισσότερες από 300 πυρηνικές κεφαλές.
Σύμφωνα με τον Μπρυνό Τερτρέ, από το Ιδρυμα Στρατηγικών Ερευνών (FSR), ο σοσιαλιστής υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του Απριλίου Φρανσουά Ολάντ «τηρεί μια πολύ συντηρητική στάση στο ζήτημα του πυρηνικού αποτρεπτικού από την αρχή της προεκλογικής εκστρατείας και αυτό δεν συνέβαλε στο να ανοίξει μια δημόσια συζήτηση για το θέμα». Οπως δήλωσε στο BBC ο συνάδελφός του από το FSR, Φρανσουά Εσμπούρ, «στο μοναδικό κόμμα που αντιτίθεται στα πυρηνικά, στους Πράσινους, οι δημοσκοπήσεις δίνουν μόλις 1-3%».
Η υποστήριξη προς το πυρηνικό αποτρεπτικό έχει βαθιές ρίζες στη γαλλική κοινωνία και ιστορία, αφότου η Γαλλία έγινε πυρηνική δύναμη στη δεκαετία του ’60. Σύμφωνα με τον Ντομινίκ Μερσέ, γάλλο ειδικό στα αμυντικά ζητήματα, «η εθνική ομοφωνία παραμένει πολύ ισχυρή _ αποτελεί κληρονομιά όχι μόνο της εποχής του Ντε Γκολ (στις δεκαετίες του ’50 και του ’60) αλλά κυρίως της εθνικής καταστροφής του Μαΐου-Ιουνίου 1940. Το πυρηνικό αποτρεπτικό αποτελεί ένα είδος εγγύησης ότι «ποτέ πια»».
Τι συμβαίνει όμως με τον αφοπλισμό; Η Γαλλία μαζί με τις υπόλοιπες πυρηνικές δυνάμεις _ ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και Βρετανία _ έχει δεσμευτεί, τουλάχιστον στα χαρτιά, ότι θα συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις για την κατάργηση των πυρηνικών.
«Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, η Γαλλία έχει αποσύρει σχεδόν τις μισές πυρηνικές κεφαλές της», λέει ο Ντέιβιντ Γιοστ, καθηγητής στρατιωτικής σχολής στο Μοντερέι της Καλιφόρνιας ο οποίος παρακολουθεί την εξέλιξη του γαλλικού πυρηνικού σκεπτικού επί δεκαετίες. «Το 2008 ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί ανακοίνωσε ότι ολόκληρο το γαλλικό οπλοστάσιο διαθέτει λιγότερες από 300 κεφαλές».
Προσθέτει ότι το Παρίσι δεν αποκλείει ότι θα συμμετάσχει κάποτε σε διαπραγματεύσεις για τον περιορισμό των γαλλικών πυρηνικών δυνάμεων. Αυτό όμως μπορεί να απέχει πολύ ακόμη. «Η γαλλική πολιτική για τον πυρηνικό αφοπλισμό δίνει έμφαση στην άποψη ότι ο στόχος δεν πρέπει να είναι απλώς η κατάργηση των πυρηνικών όπλων αλλά η επίτευξη αυξημένης ασφάλειας για όλους», λέει.
