Μαίανδρος ή αλλιώς ελληνική κλείδα στην αρχιτεκτονική ή και ποτάμια θεότητα στη μυθολογία, υιός του Ωκεανού και της Τηθύος. Η τελευταία και καλύτερη εκδοχή: μαίανδρος, η χειρώνιος λαβή ή χειρώνιο πλέγμα. Η λαβή των θεομάχων ή γραφική παράσταση της ήττας των θεών. Είναι το αρχαιότερο ελληνικό σύμβολο, από τα γεωμετρικά χρόνια. Σύμβολο της Νίκης και της ενότητας των «θεόθνητων». Σύμβολο του άπειρου και της Αιώνιας Ζωής, σύμβολο της αέναης πορείας μας μέσα απο τον κόσμο, σαν το δαιδαλώδη ποταμό που παρασύρει με τη ροή τα πάντα στο πέρασμα του, ποτέ δεν μένει ο ίδιος, μα πάντα νικά. Οι αρχαἰοι Έλληνες είχαν αναπαραστήσει το συμβολισμό της σύνδεσης του σύμπαντος μέσω του DNA με αυτό του μαιάνδρου. Ιερό σύμβολο της ανύψωσης του ανθρώπου στο ίδιο βάρθρο με τους αιώνιους αντιπάλους του, τους θεούς. Η Μαιάνδριος Ζεύξη των χεριών, η μια χούφτα μες στην άλλη, συμβολίζει δύναμη, υπέρμετρο ηρωισμό, ενότητα, αλτρουισμό, σύμπνοια, κοινούς στόχους και κοινό όραμα.

Το ότι και οι θεοί ηττώνται είναι αυτό που θα κρατήσω. Θα το φορέσω σαν στεφάνι και κορώνα στο κεφάλι μου, θα το κάνω το νέο μου motto, θα το καρφώσω για τα καλά στον τοίχο του εγκεφάλου μου σε περίοπτη θέση.

Θα ξαναεπισκεφτὠ την Ακρόπολη και το Μουσείο της και θα ψάξω να τον βρω στην ζωοφόρο της. Στο Μοναστηράκι, θα τον δω σε μπλουζάκι, χρυσό μενταγιόν, δαχτυλίδι, ακόμα και ταγάρι, γιατί όχι… Θα επισκεφτώ τον “ποιητή σανδαλοποιό” Μελισσινό, στην Αγίας Θέκλας στο Μοναστηράκι και θα του κάνω ειδική παραγγελία, δερμάτινα ελληνικά σανδάλια με σταμπωτό δίχρωμο Μαίανδρο.

Στον Λευτέρη στην Αιόλου θα αγοράσω επιτέλους εκείνο το υφαντό ύφασμα και θα το ράψω φόρεμα, ίδιο με το καταπληκτικό αμάνικο φόρεμα με τους μαιάνδρους της Άναμπελ, όταν έτρεχε να ξεφύγει από τα αμύγδαλα του βουκολικού Γιάννη Βόγλη, ενώ τα χρυσά της μαλλιά ανέμιζαν στα αιγαιοπελαγίτικα μελτέμια της Άνδρου.

Θα κολλήσω το πρόσωπό μου στις βιτρίνες του Λαλαούνη και θα παίξω κρυφτό μαζί του, κάπου θα τον πετύχω, χρυσό ή λευκόχρυσο ντυμένο με 24 καράτια, το μόνο σίγουρο.

Θα ανατρέξω πίσω στη δεκαετία του ’80, όταν ο Νίκος Αποστολόπουλος, διεθνὠς γνωστός ως Nikos, επέβαλλε το σύμβολο σε μαγιό εσώρουχα, μπουρνούζια και λευκά είδη στις τέσσερις άκρες της γης.

Θα χαζέψω στο διαδίκτυο τα είδη σπιτιού και τις πορσελάνες του οίκου Rosenthal για τον Versace, που τον έχει υπερ-οικιοποιηθεί, και μετά θα ανατρέξω στην περυσινή συλλογή του ιταλικού οίκου μόδας με τα καταπληκτικά φορέματα, τα πέδιλα και τις φοβερές δερμάτινες τσάντες.

Μην ξεχνάμε ότι τον τελευταίο χειμώνα τον έντυσε με μεταλλικά τρουκ επάνω σε unisex δερμάτινα περφέκτο τζάκετ και πλισέ φούστες για την H&M. Ο οίκος Givenchy επίσης οικιοποιήθηκε το μαίανδρο, τον έκανε οικόσημό του το 1952 και απο τότε κοσμεί κἀθε του προϊόν, γεννώντας μου την αίσθηση να τα θέλω όλα.

Οι Delight στην περυσινή καλοκαιρινή τους σύλλογή – η οποία βραβεύτηκε από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ενδύματος στο Χονγκ Κονγκ ως η πιο εμπορική-, μετέφρασαν το μοτίβο ως κύμα (με αναφορές στους Αζτέκους), ντύνοντας από την πρόσκληση και τα μακό τους έως το χειροποίητο σέρφ τους, μασκότ της επίδειξής τους, κάνοντάς με και πάλι να ταξιδέψω νοητά.

Και η Dianne Von Furstenberg, την ίδια σαιζόν, επίσης εντυπωσίασε με τα μαυρόασπρα μοτίβα της.

Θα αγκαλιάσω τον λαιμό μου με τα συλλεκτικά μεταξωτά μαντήλια του οίκου Hermes και θα αναζητήσω στο e-bay απο τον Βιενέζικο οίκο κοσμημάτων Frey Wille, το βραχιόλι “Aphrodite” από χρυσό που στο σμάλτο του απεικονίζεται ο μαίανδρος, απο τη σειρά κοσμημάτων “Greco Roman”, που είχε λανσάρει το 2003, να σφίξει τον καρπό μου.

Θα αναζητήσω στους δρόμους της πόλης κάποια ανδρική παρουσία που θα αφήνει πίσω της μια αύρα Kouros Tatoo του Yves Saint Laurent.

Θα αγοράσω τις στέκες της Apollonia B, που κατασκευάζει με τα χεράκια της από μεταλλικό lurex νήμα, σε χρυσό ή ασημένιο. Θα ζωγραφίσω τα υφασμάτινα αθλητικά μου με stencil που θα κατασκευάσω μόνη μου και θα καβαλήσω το αρχετυπικό πατίνι “Claymate” απο τους Greece is for Lovers και με αυτό θα τρέξω επιτέλους να χτυπήσω το πολυπόθητο τατουάζ που πάντα αναβάλλω. Και θα περπατήσω στο διάδρομο του πρώτου ορόφου της Μεγάλης Βρετάνιας να ξαναδώ τις καταπληκτικές κρυστάλλινες απλίκες για να πάρω δύναμη για ό,τι πρόκειται να μου φανερωθεί από εδώ και πέρα.

Είναι η στιγμή η τωρινή, που μόνη ή με παρέα θέλω περισσότερο από ποτέ να τους νικήσω τους θεούς. Θα γίνω ο υπερήρωας του εαυτού μου και των ανθρώπων που αγαπώ και νοιάζομαι. Θα σφίξω τα χέρια σαν παλαιστής ελληνορωμαϊκής πάλης, και θα βάλω κάτω τα όσα μύρια έπονται. «Θεόθνητη», και όχι ηττημένη, θα αποφασίζω και θα διαγράφω τα δικά μου μελλούμενα, καθώς μού επιτρέπεται. Δική μου τούτη η ζωή και δεν θα τους περάσει. Υ.γ: Οπου «θα», το διαγράφω και βάζω «ας» (προστακτική).