Το καμπανάκι χτύπησε

ΠΑΓΙΑ η συνήθεια έπειτα από μία αποτυχία να γίνονται αποκαλύψεις για το πώς και το γιατί. Κάποιες φορές – και δεν είναι κακό – παρατηρείται και το αντίθετο. Αυτό ακριβώς συνέβη τώρα τελευταία, με τη λαμπρή επιτυχία του Δημ. Χονδροκούκη στο ύψος του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Από διάφορες πλευρές και πιο συγκεκριμένα του ίδιου του αθλητή, του πατέρα του και προπονητή, παλαιού και άξιου πρωταθλητή του ίδιου αγωνίσματος, αλλά και του λαλίστατου προέδρου του ΣΕΓΑΣ, ο οποίος με την ευκαιρία αυτή «ανακάλυψε» ότι τα ελληνόπουλα είναι υπέρβαρα (!), ήρθαν στην επιφάνεια οι κάκιστες συνθήκες λειτουργίας – και μάλιστα σε ολυμπιακό επίπεδο – των εγκαταστάσεων του Αγίου Κοσμά. Βέβαια, το πρόβλημα χρονίζει. Πολλές φορές απαράδεκτα γεγονότα υποβάθμισης των παρεχομένων, και μάλιστα σε αθλητές – αθλήτριες διεθνούς εμβέλειας, σχολιάσθηκαν στον Τύπο, άρα ο κατά τον σαρκαστή ποιητή Σκαρίμπα «ήχος του κώδωνος» ακούσθηκε πλειστάκις. Τώρα, όμως, το ζόρι έφτασε στο απροχώρητο, καθώς το καμπανάκι για την τελευταία στροφή – και κάτι λίγοι μήνες απομένουν για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου – χτύπησε. Ο,τι είναι να γίνει και πρέπει να γίνει αφορά το παρά πέντε! Η αναφορά δεν γίνεται μόνο για το συγκεκριμένο, επιεικώς, προπονητικό κέντρο – αλλά και για κάθε άλλο σχετικό χώρο.

***

ΕΜΦΑΝΗΣ ωστόσο η αντίφαση ανάμεσα στην κρατούσα απογοητευτική εικόνα και τις διαβεβαιώσεις της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, που έχει και τη βασική ευθύνη με τη στήριξη της Πολιτείας, και στο ορθολογιστικό επίπεδο δράσης των μελών-ομοσπονδιών της. Στις 15 Φεβρουαρίου με επιχειρούμενη καθησυχαστική επιστολή από το γραφείο Τύπου της ΕΟΕ μεταξύ πολλών και διαφόρων τονίζεται: «Οι αθλητές υψηλού επιπέδου συνεχίζουν απρόσκοπτα την προετοιμασία τους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Και είμαστε σίγουροι ότι θα μας κάνουν για μία ακόμη φορά υπερήφανους, το καλοκαίρι στη βρετανική πρωτεύουσα».

***

Η ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΗ της ΕΟΕ βασίζεται – κατά την επιστολή – στον μεγάλο χρυσό χορηγό, τον ΟΠΑΠ (δηλαδή ένα κλάδο του κράτους), αλλά και σε άλλες συμφωνίες με ιδιωτικές εταιρείες για τη στήριξη της προολυμπιακής ομάδας. Αυτά είχαν ανακοινωθεί πριν από έναν μήνα και κάτι. Δηλαδή έχει πάψει να υφίσταται το οξύ και χρονίζον πρόβλημα; Κάτι για το οποίο όσοι λάλησαν μέσα στον ενθουσιασμό για τη νίκη του άλτη τίποτα δεν είπαν. Το αντίθετο, μάλιστα, έστω και ως βελτίωση του σκηνικού στην τελική ευθεία.

***

ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ των Ολυμπιακών Αγώνων (από το 1936 ως τώρα) η ολυμπιακή δάδα είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα διεθνούς εμβέλειας τεκμήρια. Δεν είναι απλώς το σκεύος μεταφοράς του φωτός από την Ολυμπία στις τέσσερις ηπείρους – με εξαίρεση την Αφρική -, αλλά και δηλωτικό της καλλιτεχνικής και τεχνικής ιδιομορφίας κάθε διοργανώτριας πόλης. Κάθε δάδα έχει τη δική της ιστορική και διαχρονική ταυτότητα. Εκφράζει το ύφος – ίσως και το ήθος – κάθε μεγαλούπολης που διοργανώνει Αγώνες. Πέρα από τον συμβολισμό και τη μορφή της, η Δάδα δίνει και μια ποικιλία του καυσίμου σε συσχέτιση με το χρώμα της. Ετσι η Δάδα της πρωτοπορίας του 1936 είχε ως καύσιμο το μείγμα μαγνησίου και χρώμα ασημί γυαλιστερό. Το μπρούντζινο χρώμα, το κόκκινο-μαύρο, το καφέ, ο συνδυασμός δύο ή τριών χρωμάτων (ασημί και ξύλο στην Αθήνα του 2004) συνθέτουν ένα πανόραμα χρωμάτων. Την πλήρη και θαυμάσια συλλογή του γνωστού φιλάθλου κ. Αθ. Κριτσινέλη φιλοξενεί αυτόν τον καιρό το εξαίρετο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης (δημιούργημα, υψηλής πολιτισμικής βαθμίδας, του αείμνηστου δασκάλου της εθνικής αυτογνωσίας Κων. Σιαμπανόπουλου). Ενα γοητευτικό θέαμα που πλαισιώνεται με ένα ντοκυμαντέρ βασισμένο στη συλλογή του Κριτσινέλη. Δημιουργήθηκε στο εργαστήριο του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου με έδρα τη Μυτιλήνη. Τι πιο ωραίο και επιθυμητό θα ήταν το σπουδαίο αυτό έκθεμα – με 18 δάδες, καθώς στο Μεξικό ήσαν δύο ειδών – να ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα.

***

ΠΡΟΣ τέρψιν των στατιστικολόγων, οι λαμπαδηδρόμοι στο σύνολο των 17 διοργανώσεων υπερβαίνουν – προς το παρόν – τις 230.000… λόγω της συμμετοχής 100.000 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Σε απόσταση, Πεκίνο 22.000, Σεούλ 21.000, Ατλάντα και Σίδνεϊ 13.000, Αθήνα 11.500 (σε στρογγυλοποιημένους αριθμούς). Οσον αφορά το μείγμα καυσίμου έχει διάφορες μορφές. Στη Δάδα του 1936 ήταν μαγνήσιο. Το ίδιο και στο Λονδίνο. Σε άλλες διοργανώσεις υδρογονάνθρακες με ναφθαλίνη και εύφλεκτο υλικό, στερεά καύσιμα διαφόρων ειδών, ακόμη και ειδικό φιτίλι, προπάνιο και βουτάνιο, φιτίλι εμποτισμένο σε ελαιόλαδο (Μόντρεαλ), μείγμα μαγνησίου, μαγγανίου και φωσφόρου (Αθήνα 2004) μείγμα βουτάνιου και προπάνιο.