Στις γενικές εκλογές του 1981 ήμουν μέλος της Νομαρχιακής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ στην Καρδίτσα. Είχα τη θέση του υπεύθυνου για τα οργανωτικά θέματα του Κινήματος στο Νομό. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου, υποδεχτήκαμε τον πρόεδρο Ανδρέα Παπανδρέου στην προεκλογική του ομιλία στην πόλη μας στις έντεκα η ώρα το πρωί. Όλα ήταν τέλεια οργανωμένα.
Ο Ανδρέας θα ερχόταν από το ξενοδοχείο του με τα πόδια στην κεντρική πλατεία όπου θα γινόταν η ομιλία του. Η απόσταση ήταν σχετικά μικρή. Πριν ανέβη να μιλήσει, ήταν κανονισμένο, θα καθόταν για λίγα λεπτά πίσω από την εξέδρα, να ξεκουραστεί για λίγο και να συγκεντρωθεί. Είχα φροντίσει να υπάρχει εκεί, γι’ αυτό το σκοπό, μια πολυθρόνα που είχα δανεισθεί από φιλικό μαγαζί. Αυτός ο χώρος είχε αποκλειστεί και δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να πλησιάσει. Άλλωστε, όλος ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί μπροστά από την εξέδρα και δεν υπήρχε λόγος να είναι κανείς εκεί. Είμαστε μόνο εγώ και ο πρόεδρος.
Η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα της Καρδίτσας είναι η Αναγέννηση. Είναι η αγαπημένη ομάδα του φίλαθλου κόσμου της μικρής μας πόλις. Στην ομάδα αυτή, τω καιρώ εκείνω, φρόντιζε τα αποδυτήρια και τους παίκτες, για πολλά χρόνια, μια κυρία κάποιας ηλικίας, η Αργυρώ. Όπως είναι φυσικό, η κυρία Αργυρώ ήταν φανατική οπαδός της ομάδας. Κάποια στιγμή λοιπόν εμφανίστηκε στο χώρο, κούτσα- κούτσα με μια μαύρη μαντίλα στο κεφάλι, ας μου επιτραπεί να την ονομάσω έτσι, σαν μια «γυναικούλα» του λαού. Κατευθύνθηκε προς τον πρόεδρο Ανδρέα. Εγώ τη γνώριζα, ήταν άκακη και υπέθεσα πως ήθελε να τον χαιρετίσει και έτσι την άφησα να πλησιάσει. Εκείνη, σταμάτησε μπροστά του και με ύφος προστακτικό και με την τοπική προφορά, του είπε: Αντρέα, κοίταξε εδώ! Την Αναγέννηση! Ακούς τι σου λέω εγώ; Την Αναγέννηση και τα μάτια σου!
Προφανώς ο Ανδρέας πίστεψε πως η κυρία Αργυρώ, εννοούσε την αναγέννηση της χώρας και δεν περίμενε να ακούσει μια τέτοια έκφραση από μια τέτοια «γυναικούλα». Εκεί οφειλόταν και ο πρόδηλος ενθουσιασμός του. Για την Αναγέννηση! Πράγματι ακουγόταν υπέροχο! Εγώ, κοίταξα τον πρόεδρο και απλά του χαμογέλασα. Εκείνος, σαν να αισθάνθηκε πως του είπε κάτι σημαντικό, έντονα ξαφνιασμένος και εντυπωσιασμένος θα έλεγα, σηκώθηκε όρθιος και της είπε: Βεβαίως, την Αναγέννηση! Την Αναγέννηση! Εκεί τελείωσε αυτή η μικρή στιχομυθία.
Η Αργυρώ έφυγε ικανοποιημένη και ο Ανδρέας σε λίγο θα ανέβαινε στην εξέδρα για την ομιλία του. Για την ιστορία να αναφέρω πως εκείνη η συγκέντρωση ίσως ήταν η μεγαλύτερη που έγινε ποτέ στην Καρδίτσα.
Με την πανηγυρική εκλογή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία τελείωσε και η δική μου ενασχόληση με τα κομματικά. Σε κάποιες συνελεύσεις του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, έβλεπα ένα σύνθημα με μεγάλα γράμματα στον τοίχο να γράφει: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ! Απόδειξη πως ο Ανδρέας θυμόταν τα λόγια της Αργυρώς, τα χρησιμοποίησε και τα έκανε πολιτικό σύνθημα. Χρόνους πολλούς μετά τον Ανδρέα, με τη χώρα μας να ταλανίζεται μεταξύ σφύρας και άκμονος , θυμήθηκα αυτό το αληθινό περιστατικό. Την Αναγέννηση! Την Αναγέννηση της πατρίδας μας που δεν βλέπω τρόπο να πραγματοποιείται!
Η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο! Χρειάζεται Ανθρώπους στο τιμόνι της με μυαλό! Χρειάζεται ήρωες! Χρειάζεται Ανθρώπους που θα μπορέσουν να αρθούν πάνω από τα κοινά, τα τετριμμένα και τις μικρότητες! Και ήρωας είναι αυτός που μπορεί και αίρεται πάνω από ένα μεγάλο σύνολο Ανθρώπων, με σκοπό το κοινό καλό. Πρέπει τα κόμματα να αναγεννηθούν! Πρέπει η Χώρα να αναγεννηθεί! Όπως ο μυθικός Φοίνικας, να αναγεννηθεί από τις στάχτες της.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει μυαλό! Μπορεί να γίνει ήρωας σ’ αυτή τη χώρα! Μπορεί να αρθεί πάνω από πρόσωπα και καταστάσεις και να τα καταφέρει. Αρκεί να το πιστέψει και να το θέλει. Μέχρι τώρα έδειξε πως μπορεί. Θυμήθηκα την Αργυρώ! Με την ευκαιρία της εκλογής του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, θα ήθελα να του φωνάξω, όπως η Αργυρώ: Βαγγέλη, κοίταξε εδώ! Την αναγέννηση! Ακούς τι σου λέω εγώ; Την αναγέννηση και τα μάτια σου!
