Η επικαιρότητα της πατάτας τον τελευταίο καιρό είναι πάνω – κάτω γνωστή. Υπενθυμίζω: βλέποντας τα αγαθά τους να σαπίζουν στα τσουβάλια, οι παραγωγοί πατάτας ήρθαν σε συμφωνία με τους δήμους και για το καλό όλων – αλλά κυρίως για το συμφέρον τους – συμφώνησαν να χαμηλώσουν την τιμή, να «βάλουν στο ράφι» τους μεσάζοντες (που ούτως ή άλλως προτιμούσαν την πατάτα εξωτερικού) και να πωλούν το προϊόν τους κατευθείαν στον πολίτη.
Ωραία; Πολύ ωραία θα έλεγα. Το πείραμα «έσπασε ταμεία», ουρές για την αγορά πατάτας στους δρόμους. Οπότε; Ε, λίγος καιρός θα περάσει και τι βλέπουμε να γίνεται; Κάποιοι πανέξυπνοι ελληναράδες βρήκαν το κόλπο για να τ’ αρπάξουν! Κάνοντας τι; Αγοράζοντας την πατάτα φτηνά από τους παραγωγούς και στη συνέχεια πωλώντας την ως έμποροι! Αλλά βέβαια, πωλώντας την αρκετά λεπτά ακριβότερη! Ιδού λοιπόν πόσο εύκολα, πόσο μπαμπέσικα αλλά και πόσο ξεδιάντροπα ένα κίνημα «κοινωνικής αλληλεγγύης» όπως αρχικώς (και αφελώς) ονομάστηκε η όλη προσπάθεια, μπορεί να πέσει στον βούρκο και να σκάσει σαν μπαλόνι.
Είπατε τίποτα; Καλύτερα όχι. Προσωπικά, δεν μου κάνει εντύπωση. Από τη μια ο σκληρός νόμος της ελεύθερης αγοράς, από την άλλη ο κουτοπόνηρος Ελληνας που δεν χαμπαριάζει τίποτε μπροστά στη γοητεία της αρπαχτής, άιντε να δω πώς και πότε αυτό το κράτος θα δει άσπρη μέρα!
