Ο μεγάλος βραχνάς του Ελληνικού Δημόσιου βίου αλλά και της όλης δραστηριότητας είναι ο δημόσιος τομέας. Όλο το κακό ξεκινάει και αρχίζει από αυτόν χωρίς βεβαίως να φταίει γι’ αυτό το προσωπικό αλλά η πολιτική ηγεσία που δεν είχε τη βούληση ως σήμερα να καταπολεμήσει την γραφειοκρατία και τη διαφθορά που κατατρώει ότι χρήσιμο και ουσιαστικό προσπαθεί να επιβιώσει σ’ αυτή τη χώρα.
Από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να διορθώσει η σημερινή και η επόμενη κυβέρνηση είναι ο εξορθολογισμός και η ουσιαστική λειτουργία του δημόσιου τομέα, ώστε να γίνει ευέλικτος και υπέρ του συμφέροντος του Έλληνα πολίτη και του Ελληνικού Δημοσίου. Σήμερα δεν λειτουργεί μ’ αυτόν τον τρόπο, ενώ η δομή του είναι υδροκεφαλική με τάσεις εσωστρέφειας και αυτοκαταστροφής. Γι’ αυτό και τίποτα δεν μπορεί να δουλέψει σ’ αυτή τη χώρα. Χρειάζεται άμεσα αναδιάρθρωση των υπηρεσιών και τοποθέτηση των στελεχών του δημοσίου σε θέσεις κλειδιά. Επίσης, είναι ανάγκη για αξιολόγηση των υπαλλήλων με ανεξάρτητο ηλεκτρονικό τρόπο χωρίς την απειλή της άρσης της μονιμότητας αλλά με την μείωση του μισθού όταν δεν αποδίδεται ανάλογη δουλειά βάσει αντικειμενικών κριτηρίων.
Η μηχανογράφηση και η ηλεκτρονική διακυβέρνηση πρέπει να αποτελούν τις απαρχές του Ελληνικού δημοσίου, ενώ οι διαδικασίες πρέπει να απλουστευτούν προς την συντομότερη διεκπεραίωση των συναλλαγών με το δημόσιο. Εκεί που χωρά και πρέπει θα πρέπει να συμβάλει και η ιδιωτική πρωτοβουλία, ώστε να γίνονται διαδικασίες ελεύθερης και ουσιαστικής ανταγωνιστικής αγοράς προς όφελος του Δημοσίου. Η αλήθεια είναι ότι όσο λιγότερο παρεμβαίνει το δημόσιο στις διαδικασίες, τόσο πιο εύκολη είναι η δραστηριότητα για τον επιχειρηματία, τον επενδυτή και τον απλό πολίτη.
Και η πολιτεία οφείλει να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση γιατί είναι ο μόνος τρόπος να ανασάνει και να αναστηθεί η αγορά. Από τούδε και στο εξής πρέπει να αντιληφθούμε ότι η μετάλλαξη της κοινωνίας επιβάλλει την εισαγωγή σ’ αυτή, την θεσμική κατοχύρωση της ιδιωτικής εκπάιδευσης, πανεπιστημιακής αλλά και υποχρεωτικής, της ιδιωτικής περίθαλψης αλλά και της ιδιωτικής ασφάλισης. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορεί να μπει ο ανταγωνισμός και η ευγενής άμιλλα σε τομείς που μέχρι σήμερα αποτελούσαν άβατο και πλέον βρίσκονται σε δεινή θέση λόγω της δημοσιουπαλληλικής νοοτροπίας των κατεχόντων των θέσεων αιχμής σε τέτοιου είδους υπηρεσίες.
Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα θα μπορέσει να απαλλαγεί από τις γάγγραινες του παρελθόντος και η κοινή συμμετοχή δημόσιου και ιδιωτικού τομέα θα δουλεύει υπέρ της κοινωνικής ευημερίας.
