Για την οικονομική κρίση
Οι πιο σοβαροί ακαδημαϊκοί παράγοντες της οικονομίας, αξιόλογοι άνθρωποι, τους σέβομαι κατά τα άλλα, αλλά και μαχόμενοι παράγοντες της οικονομίας, δεν αξιολόγησαν τις προειδοποιήσεις ότι η χρηματοπιστωτική κρίση θα μεταλλαχτεί σε κρίση δημόσιου χρέους ή το θεώρησαν κάτι πολύ μακρινό.{{{ moto }}}
Την περίοδο που άρχιζε η κρίση πήγα και συνάντησα τον κ. Προβόπουλο και του λέω : ΄΄πάμε για τραγωδία ΄΄. Ήδη έχω βγάλει το βιβλίο « Κάψτε τα πλοία της επιστροφής : Φυγή προς τα μπρος» και ο Προβόπουλος απελπισμένος μου λέει :«Πρόσεξε, ο μεν Καραμανλής δεν αισθάνεται το πρόβλημα διότι το μυαλό του το έχει στις Ευρωεκλογές. Ο δε Παπανδρέου και η Αλέκα, ήρθε εδώ και είναι, εντελώς, αλλού, γι αλλού» . Ήταν απελπισμένος ο Προβόπουλος. Όχι επειδή εκτιμούσε ότι θα πεταχτούμε εκτός αγορών, αλλά ότι είμαστε σε μια διαδικασία επιτήρησης. Αυτό φάνηκε, ακόμα πιο καθαρά, πια, τον Μάρτιο του 2009. Γιατί τότε είχαμε όλα τα θεμελιωμένα δεδομένα της χρεοκοπίας, πλην, της απώλειας εμπιστοσύνης, που είναι το βασικό στοιχείο της αγοράς.
Για την Αριστερά και το ΚΚΕ
Η Αριστερά έχει γίνει το τελευταίο προγεφύρωμα που δίνει μάχες οπισθοφυλακών για τη διατήρηση του status quo, που διαμόρφωσε η οικονομική φούσκα. Αντίθετα η Αριστερά πρέπει να πιάσει επαφή με την Ελλάδα των παραγωγών, των πραγματικών παραγωγών. Η Αριστερά είναι, απολύτως, αποκομμένη από αυτό που λέμε μικρό αριθμό εργαζομένων που στηρίζει αυτή την αντεστραμμένη πυραμίδα.
Αν πάμε σε παραγωγικές επιχειρήσεις και καινοτόμες εξαγωγικές επιχειρήσεις, είναι ανύπαρκτη. Υπάρχει μόνο στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπου υπάρχει και μια σχετική ασφάλεια ή σε τομείς υπηρεσιών που είχαν υψηλά εισοδήματα rent seeking δηλαδή λίτρα διελεύσεως, σε βάρος της κοινωνίας, κι έχει αναπτύξει κάποιες άμυνες. Η προλεταριακή Αριστερά έχει αποκοπεί από το προλεταριάτο το οποίο στηρίζει την υπερδομή, δηλαδή τους παραγωγικούς εργαζόμενους, τους καινοτόμους που δίνουν τη μάχη στις αγορές για να επιζήσει η Ελλάδα. Έχει αποκοπεί από όλο αυτό τον κόσμο κι ανήκουν, ουσιαστικά υποστηρίζουν δομές της φούσκας. Οι οποίες είναι υπαρκτές. Και μεις τις πονούμε αλλά πρέπει σταδιακά να τις αναπροσαρμόσουμε.{{{ audio1 }}}
Για το Εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο της χώρας
Είναι δυνατόν να μην έχουμε ψηφίσει το μνημόνιο, που αφορά το Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης, Ανασυγκρότησης και Συνοχής της χώρας; Ή η τελευταία συνεδρίαση αυτής της Βουλής ή η πρώτη συνεδρίαση της επόμενης Βουλής, μετά τις προγραμματικές δηλώσεις, πρέπει να το ψηφίσουμε. Αν είναι δυνατόν ομόφωνα ή έστω με συντριπτική πλειοψηφία αυτό το σχέδιο ανάπτυξης.
Ο επικεφαλής αυτής της Επιτροπής θα πρέπει να είναι μια προσωπικότητα ,τύπου Παπαδήμου, που θα χαράξει και θα παρακολουθήσει την πορεία του. Μπορεί να είναι κι Αντιπρόεδρος, της οποιαδήποτε κυβέρνησης, για την επόμενη πενταετία που θα έχουμε την ανασυγκρότηση της χώρας ,με ευρύτερη συναίνεση σ αυτό το θέμα.
Δεν με ενδιαφέρουν συμμαχίες κι όλα αυτά που λένε στο ΠΑΣΟΚ. Στο εθνικό πρόγραμμα, στο εθνικό μνημόνιο ανασυγκρότησης, ανάπτυξης κι ευημερίας πρέπει να έχει ευρύτερη συναίνεση ο πρόεδρος. Σ αυτή την επιτροπή να μετέχει και ο διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Επενδύσεων που θα σπρώξει και στον τομέα των υποδομών και για τις νέες καινοτόμες επιχειρήσεις. Πρέπει να πάμε σε μια δομή που θα έχει διάρκεια, αποτελεσματικότητα και να δουλέψουμε με πολεμικές μεθόδους. Με μεθόδους πολεμικής οικονομίας.
Για Πάγκαλο
Βγήκε, χθες, ο Πάγκαλός να μας σώσει, όταν είναι Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Εδώ έχουμε τους Αρειανούς του ΠΑΣΟΚ, τους θεατές. Βγαίνει ο υπουργός Ανάπτυξης σαν να είναι θεατής όλα αυτά τα χρόνια..
Όταν είσαι στο επιτελείο μιας κυβέρνησης πρώτα πρέπει να λογοδοτήσεις. Όταν είσαι στη καρδιά του επιτελείου της πρέπει να κάνεις μια λογοδοσία. Να πεις τι έφταιξε, να κάνεις την αυτοκριτική σου. Να δώσεις φως. Όλα αυτά που ειπώθηκαν χθες είναι, παντελώς, άσχετα με το δράμα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός. Είναι μια ατζέντα που θα μπορούσε να την πει ο Πάγκαλος ή οποιοσδήποτε άλλος, αυτοί οι νέοι μεταρρυθμιστές, τα επόμενα πέντε ή δέκα χρόνια.
Εδώ βλέπεις πόσο αποκομμένο είναι ένα πολιτικό προσωπικό που ξαφνικά , ως παρθενογένεση μας εμφανίζονται τα μέλη του, ως μεταρρυθμιστές για κλάματα, μαθητευόμενοι μάγοι. Πρέπει να σοβαρευτούμε. Να έρθουμε σε επαφή με την τραγωδία που ζει η Ελλάδα. Να απαντήσουμε στο πρόβλημα: υπάρχει φως στο τούνελ, πως, τι. Συγκεκριμένα και πρακτικά. Το να κάνουμε, γενικώς, τους μεταρρυθμιστές δεν έχει αξία. Όταν ξαναγίνει ο Πάγκαλος Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, με 160 βουλευτές ας τα εφαρμόσει αυτά που λέει τώρα. Τους είχε και δεν τα έκανε. Καλύτερα δεν είναι να μιλάμε λιγότερο. Δεν είναι σε θέση, πλέον, να κάνουν υποδείξεις. Ας ζητήσουν και καμία συγγνώμη οι μεγαλοπαράγοντες της πολιτικής ζωής.
Από τον Πάγκαλο είχα απαιτήσεις .γιατί έχει μυαλό. Άλλοι δεν είχαν καν μυαλό Είχα μεγάλες απαιτήσεις γι αυτό αν και ήταν φίλος μου διέκοψα τη σχέση μας αυτή. Όχι να λέει μπαλαφάρες στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα. Αλλά να κάνει το έργο που όφειλε να κάνει, ένας Αντιπρόεδρος, σε μια κυβέρνηση υπό χρεοκοπία χώρας. Και να καλύψει τα κενά του Παπανδρέου. Γι’ αυτό το λόγο, εγώ τον ήθελα Αντιπρόεδρο τον Πάγκαλο, γιατί ήξερα ότι ο Γιώργος ήταν πιο ανανεωτικός άνθρωπος. Όχι με χαλαρότητα. Ήθελα ένα δικτάτορα. Και τι βγήκε; Πιλάφι δικτάτορας.
