Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας κ.Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέροτα είπε όλα μέσα σε λίγες λέξεις για την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία, την οποία δεξιώθηκε σήμερα (19/9) στη Μαδρίτη μετά το δεύτερο σερί χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ: «Είστε θρύλοι για τους Ισπανούς και θρύλοι για το μπάσκετ»! Σωστά. Οι «φούριας ρόχας» κατέκτησαν το δεύτερο σερί χρυσό μετάλλιο διατηρώντας τα κεκτημένα της Πολωνίας πριν από δύο χρόνια. Να ήταν, όμως, μόνο αυτές οι διακρίσεις τους;
Η ίδια εκπληκτική ομάδα αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια στο Μουντομπάσκετ 2006, κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2007, κόντεψε να νικήσει την αμερικανική «DreamTeam» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 χάνοντας στις λεπτομέρειες το χρυσό μετάλλιο, ενώ στο Ευρωμπάσκετ 2009 ανέβηκε ξανά στην κορυφή της Ευρώπης. Μόνο στο Μουντομπάσκετ 2010 απέτυχε, καθώς απουσίαζαν δύο ηγετικές φιγούρες, οιΠάου ΓκασόλκαιΧοσέ Καλντερόν, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από τη Σερβία.
Ποιο είναι, όμως, το μυστικό μιας ομάδας, που άρχισε να κατακτά μετάλλια πριν από δέκα χρόνια (χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2001 και ασημένιο στο Ευρωμπάσκετ 2003), όταν ακόμη αυτοί οι παίκτες ήταν πιτσιρικάδες στην Εθνική Ανδρών; «Δεν είναι ομάδα, αλλά παρέα», απαντούν όσοι «ζουν» την Εθνική Ισπανίας από κοντά και επικαλούνται τη στιγμή της απονομής του τροπαίου το βράδυ της Κυριακής (18/9) στο Κάουνας.
Ο αρχηγός της Ισπανίας καιMVPτης διοργάνωσης (με… 88 πόντους στους τρεις νοκ άουτ αγώνες)Χουάν Κάρλος Ναβάρο, ο οποίος μαζί με τον Γκασόλ και τον Καλντερόν είχαν αρχίσει να σαρώνουν τα μετάλλια με τις εθνικές ομάδες εφήβων και νέων από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90, δεν σηκώνει το κύπελλο, αλλά προσφέρει αυτή την ικανοποίηση στον συμπαίκτη τουΦελίπε Ρέγιες, που… βουρκώνει δείχνοντας τον ουρανό.
«Θα του είμαι ευγνώμων σε όλη μου τη ζωή. Η χειρονομία του Ναβάρο δείχνει πόσο σπουδαίος άνθρωπος είναι», θα πει αργότερα με δάκρυα στα μάτια ο άσος της Ρεάλ Μαδρίτης, ο οποίος έχασε τον πατέρα του κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και του αφιέρωσε το χρυσό μετάλλιο.
Εκτός από παρέα, οι παίκτες της Εθνικής Ισπανίας έχουν την τύχη να συμμετέχουν στα καλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου,τέσσερις εξ αυτών στο ΝΒΑ (πέντε πλέον με τονΡίκι Ρούμπιο) και οι υπόλοιποι σε ομάδες της ισπανικής λίγκαςACB, η οποία συνιστά το πιο ανταγωνιστικό και πιο οργανωμένο πρωτάθλημα στην Ευρώπη. Ολοι τους έχουν σημαντικό ρόλο στους συλλόγους τους και αν εξαιρέσουμε τον (ρολίστα στην Μπαρτσελόνα)Βίκτορ Σάδα, λαμβάνουν αποφάσεις σε δύσκολους αγώνες που μεταφράζονται σε εμπειρία και τους συντροφεύουν στην Εθνική.
Τι γίνεται, όμως, πίσω από τη «χρυσή φουρνιά» του 1980 (Πάου Γκασόλ, Ναβάρο) και 1981 (Καλντερόν), η οποία έχει ενισχυθεί από τους 85άρηδεςΜαρκ ΓκασόλκαιΡούντι Φερνάντεθ, καθώς και από ακόμη νεότερους παίκτες, όπως ο 21χρονος Ρούμπιο και ο 22χρονος ΚογκολέζοςΣέρχε Ιμπάκα; Η Ισπανική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης κάνει καταπληκτική δουλειά στην παραγωγική διαδικασία και είναι βέβαιον ότι οι Ιβηρες θα έχουν μέλλον και μετά το Μουντομπάσκετ που θα διοργανώσουν στη χώρα τους το 2014 και δεν αποκλείεται να αποτελέσει το «κύκνειο άσμα» από την Εθνική των Πάου Γκασόλ και Ναβάρο.
Αν ανατρέξει κανείς στα επιτεύγματα των μικρών εθνικών ομάδων αυτό το καλοκαίρι, θα διαπιστώσει ότι η Ισπανία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ κάτω των 20, το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ κάτω των 18 και το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ κάτω των 16, για να μην βάλουμε στο «κόλπο» των διακρίσεων και τις γυναικείες ομάδες, που επίσης «σάρωσαν» τα μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ και Μουντομπάσκετ.
Οι επιτυχίες στις μικρές ηλικίες δεν εγγυώνται φυσικά μετάλλια στην Ανδρών, ωστόσο με τη σωστή δουλειά, οργάνωση και σχεδιασμό των Ισπανών είναι σχεδόν βέβαιον ότι θα υπάρχει συνέχεια και μετά το τέλος της καριέρας παικτών – θρύλων, οι οποίοι γράφουν ιστορία σε παγκόσμιο επίπεδο και ήδη θέτουν το μεγάλο στοίχημα: να κερδίσουν την «DreamTeam» στον τελικό του ολυμπιακού τουρνουά στο Λονδίνο το 2012!
