Εγραφε «Το Βήμα» την περασμένη Κυριακή: Η κρισιμότερη περίοδος, κατά τη διάρκεια της οποίας θα κριθεί η τύχη της ελληνικής οικονομίας, της κυβέρνησης και της χώρας, ξεκινάει αμέσως μετά την ολιγοήμερη ανάπαυλα του Πάσχα και τελειώνει στις αρχές Ιουνίου με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού σχεδίου.
Η κυβέρνηση πρέπει να εξειδικεύσει, με αιχμή τις αποκρατικοποιήσεις, τη νέα προσπάθεια εξορθολογισμού των δαπανών του Δημοσίου και την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των μηχανισμών είσπραξης. Ο πρωθυπουργός έχει ξεκινήσει σειρά επαφών και συνεργασιών με τους υπουργούς που θα επωμιστούν το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας. Εχει ζητήσει να εντατικοποιήσουν τη μεταξύ τους συνεργασία και να εμφανίσουν ένα συνεκτικό και ρεαλιστικό σχέδιο ως τις αρχές του Μαΐου, για να κατατεθεί στη Βουλή ως τις 15 Μαΐου! Πολύ αισιόδοξος είναι ο πρωθυπουργός, όταν οι «πρόθυμοι» στην κυβέρνηση και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα αραιώνουν και οι «απρόθυμοι» πληθαίνουν. Οταν οι συνδικαλιστικές συντεχνίες θεωρούν ιδιοκτησία τους δημόσιους οργανισμούς και βρίσκουν εύκολα συμπαράσταση από βουλευτές, τους οποίους στήριξαν στις εκλογές…
Πόσο είναι εφικτό να ολοκληρωθεί σε λίγες ημέρες ένα τόσο σημαντικό σχέδιο και μάλιστα «συνεκτικό και ρεαλιστικό» όταν υπουργοί δεν διστάζουν να διαφωνούν δημοσίως με τον πρωθυπουργό;
Ενα παράδειγμα. Ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει ότι «πρέπει να τραβήξουμε μια κόκκινη γραμμή σε σχέση προς το παρελθόν στο θέμα της αυθαίρετης δόμησης». Η «κόκκινη γραμμή» είναι η επιβολή προστίμου για τη νομιμοποίηση, με την προσδοκία ότι θα εισπραχθούν 800 εκατ. ευρώ. Διαφωνεί όμως η αρμοδία υπουργός, η κυρία Τίνα Μπιρμπίλη. Δημοσίως! Δεν πρόκειται, δήλωσε, να καλύψει με πολεοδομικό και περιβαλλοντικό μανδύα μια νομοθετική πρωτοβουλία που έχει μόνο εισπρακτική λογική…
Ωραία λόγια, αλλά το πρόβλημα παραμένει άλυτο. Σήμερα υπάρχουν 1.200.000 παράνομα αυθαίρετα. Από αυτά 150.000 σε δασικές περιοχές και 180.000 στον αιγιαλό. Κάθε χρόνο φυτρώνουν 40.000 αυθαίρετα, από τα οποία τα 15.000 στην Αττική. Ας υποθέσουμε ότι από εδώ και πέρα η κυρία Μπιρμπίλη έχει το μαγικό ραβδί να σταματήσει την αυθαίρετη δόμηση. Τι θα γίνει με τα υφιστάμενα αυθαίρετα; Να παραμείνουν αυθαίρετα; Να κατεδαφιστούν; Να νομιμοποιηθούν «τζάμπα» σε βάρος των κορόιδων που πλήρωσαν τις άδειες και το ΙΚΑ;
Η υπουργός Περιβάλλοντος διαφωνεί επίσης και με τα σχέδια της κυβέρνησης για τη ΔΕΗ, συμπλέουσα με τη ΓΕΝΟΠ. Υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να γίνει ταυτόχρονα αποκρατικοποίηση και εκχώρηση μέρους της λιγνιτικής παραγωγής σε ιδιώτες, γιατί κάτι τέτοιο θα μείωνε την αξία της εταιρείας.
Είναι πιθανόν οι ενστάσεις της για τη ΔΕΗ, ίσως και για τα αυθαίρετα, να έχουν κάποια βάση. Παραμένει όμως το πρόβλημα της δημόσιας διαφωνίας με τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Η κυβέρνηση είναι ένα συλλογικό όργανο και οι υπουργοί έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να διατυπώνουν τις απόψεις τους και τις ενστάσεις τους, ακόμη και για προτάσεις του πρωθυπουργού.
Η δημόσια όμως διαφωνία σε βασικά θέματα κυβερνητικής πολιτικής τραυματίζει το κύρος και τη συνοχή της κυβέρνησης και εκθέτει τους υπουργούς. Τι θα κάνει για παράδειγμα η κυρία Μπιρμπίλη εάν στο τελικό σχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή δεν περιλαμβάνονται οι ενστάσεις της;
Δυστυχώς στην κρισιμότατη αυτή φάση πληθαίνουν οι αντιπαραθέσεις των υπουργών και οι δημόσιες διαφωνίες. Το πρόβλημα δεν είναι ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Ούτε εάν τα αίτια είναι προσωπικά ή ιδεολογικά.
Μια κυβέρνηση χωρίς συνοχή είναι αναποτελεσματική και αποτρεπτική ευρύτερης πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης, βασική προϋπόθεση εξόδου από την κρίση. Οι «απρόθυμοι» δεν έχουν θέση σε μια κυβέρνηση «εκτάκτου ανάγκης». Ας μείνουν με την αφελή ελπίδα ότι αυτοί θα σωθούν πολιτικά…
gromaios@otenet.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
