Φοβούμαι δεν είναι οι μόνοι, οι έμποροι του Πειραιά, οι οποίοι τα έχουν με τους δημοσιογράφους, αυτή τη φορά και επωνύμως. Ο πρωθυπουργός είχε, θα έχει, αλλεπάλληλες συναντήσεις με υπουργούς, να συζητήσει για την οικονομική κρίση, κάθε μέρα, όλη μέρα, είναι η είδηση που θα πρέπει να ακούει ο ελληνισμός, δουλειά του είναι. Η τρόικα θα ανακοινώσει την τάδε ημέρα το δημοσιονομικό έλλειμμα, πόσες φορές ένας αριθμός θα αναθεωρείται και θα ανακοινώνεται επί ημέρες, είναι η είδηση για τον ελληνισμό;
Βρέθηκα, τις ημέρες του Πάσχα, φιλοξενούμενος σε δύο μικρές πόλεις της Χαλκίδας, τα Ψαχνά και τα Πολιτικά. Στο Πασχαλινό τραπέζι ήταν συνδαιτυμόνες, περισσότεροι με εμπορικά καταστήματα, δύο με Καφέ/Bar. Πολλοί είναι αυτοί που συμπίπτουν για τους λόγους της κακοδαιμονίας τους οποίους επικαλούνται: η κρίση δεν μας χτύπησε τόσο, η τηλεόραση και οι εφημερίδες μας καταστρέφουν καθημερινά, σπέρνουν το πανικό στους ανθρώπους, δεν ψωνίζουν, πέρα από τα πολύ απαραίτητα, το Σαββατοκύριακο, πριν τη κρίση, τα μαγαζιά μας ήταν γεμάτα, τώρα πουλάμε 5-6 καφέδες την ημέρα, λίγους μεζέδες, δεν βγαίνομε με τίποτα.
Στο άρθρο, «Πολιτική οπερέτα», απομονώνονται, λόγοι των αιτιάσεων:
-Πού έχει ξανακουστεί να ανακοινώνεται, δια στόματος Πρωθυπουργού, η κορυφαία πρωτοβουλία για τα επόμενα χρόνια, από την οποία εξαρτάται η οικονομική μας επιβίωση-το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα- και να βγαίνουν πέντε υπουργοί και να κάνουν κριτική.
-Για να μη θυμηθούμε φυσικά τις αμαρτίες του παρελθόντος που τόσο στοίχισε σε αξιοπιστία: από το «λεφτά υπάρχουν» ως το «open gov» που δεν έχει ολοκληρωθεί, με αποτέλεσμα να καθυστερούν…..».
Τα σημεία αδυναμίας της Κυβέρνησης ,τα οποία αναδεικνύονται είναι σημαντικά, έχουν όμως και δύο αναγνώσεις. Η πρώτη: η Κυβέρνηση δεν μπορεί, δεν έχει συνοχή. Η δεύτερη: η Κυβέρνηση μπορεί αλλά δεν θέλει, ενδεχομένως φοβάται τη διάσπαση του κινήματος σε περισσότερες ομάδες, οι οποίες ήδη αλληλοσυγκρούονται /σπαράζονται. Πιστεύω, η Κυβέρνηση δεν θέλει, γιατί κλονίζεται με εσωτερικές συγκρούσεις, καθόλου ιδεολογικές, αλλά γιατί οι ομάδες ανοιχτά αντιδικούν /διεκδικούν: ποία θα επικρατήσει τίνος, πως θα αναλάβει, ποία ομάδα, τη διαχείριση δημόσιας εξουσίας.
Η Κυβέρνηση έχει πάνω από 50 μέλη, Υπουργούς, Αναπληρωτές Υπουργούς, Υφυπουργούς, λίγοι είναι το «παλαιό ΠΑΣΟΚ», το οποίο δούλεψε και το κράτησε ισχυρή πολιτική δύναμη. Πολλοί υπουργοί της Κυβέρνησης ήταν απόντες στη προσπάθεια επανάκτησης της εξουσίας. Από τα μέλη της Κυβέρνησης, είναι πολλοί οι Υπουργοί ικανοί, διαθέτουν εμπειρία διαχείρισης γενικότερων θεμάτων, θεμάτων της τοπικής αυτοδιοίκησης, του περιβάλλοντος, δεν υστερούν, έναντι προηγουμένων Κυβερνήσεων, σε ότι αφορά την εμπειρία και γνώση διαχείρισης σημαντικών θεμάτων. Η στάμνα σπάει τις περισσότερες φορές στη βρύση για νερό, όχι καθ’ οδών για τη βρύση(παροιμία). Δεν νομίζω πρέπει, αν και το μπορούσα, να αναφερθούν ονόματα Υπουργών οι οποίοι ο κόσμος πιστεύει ότι μπορούν, δεν το κρίνω σκόπιμο/δεοντολογικά σωστό.
Πρόβλημα αποτελεί ο τρόπος και η ποιότητα «διαρροής» της είδησης, δεν έχει πειστική λογική, δεν κάνει καλό στην, όποια, ίδια τη Κυβέρνηση. Μπόρεσε, η τέτοια διαρροή ειδήσεων, να εδραιωθεί στους πολλούς ότι: τα δελτία ειδήσεων κολακεύουν /στηρίζουν τη συγκεκριμένη Κυβέρνηση, ενώ δεν θα έπρεπε. Θα κέρδιζε πόντους, η κάθε Κυβέρνηση, μέσα στην κρίση, να μη αφήνει υπόνοιες, θα κέρδιζε ο ικανός(Κυβέρνηση ή Αντιπολίτευση)μόνο αν οι δημοσιογράφοι έκανα τη δουλεία τους χωρίς «πλαίσιο εντολών», πως θα διαμορφωθεί η είδηση. Και αν αυτό δε γίνεται στη πράξη, πρέπει να βρεθεί ο τρόπος, η είδηση να είναι αυτή που γράφεται όπως είναι. Εύκολο είναι να ωραιοποιείς ή να μετριάζεις την αρνητική απήχηση που θα έχει μια είδηση, αλλά, αν δεν υλοποιηθεί, χάνεις την αξιοπιστία σου. Σήμερα, ο αναγνώστης είναι ενημερωμένος, έχει πολλές πηγές πληροφόρησης.
Δεν αρκεί η Κυβέρνηση, μπροστά στις θέσεις που έχουν τα άλλα κόμματα, να είναι όαση λογικής και αποτελεσματικότητας. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι, οι οάσεις είναι καταμεσής της απέραντης ερήμου και, αλλοίμονο, αν στερέψει το νερό ή ο ίσκιος του δένδρου. Το λέγω αυτό γιατί, οι πρώτοι μήνες, πριν από ένα χρόνο όταν ανακοινώθηκε από το Καστελόριζο η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης, οι πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης, έδειξαν φως ελπίδας. Ακολούθησε και συνεχίζεται η απαισιόδοξη πορεία, τίποτα από τα συμφωνηθέντα δεν ήταν αυτό που συμφωνήθηκε, τα σημαντικά μέτρα που αποφασίστηκαν και οι μεταρρυθμίσεις κινήθηκαν στα όρια του πολιτικού κόστους.
Πολλοί ευελπιστούν, τα δύο μεγάλα κόμματα πρέπει να βρουν κοινό σημείο αναφοράς, στην αντίθετη περίπτωση, θα προκύψει, το ανεπιθύμητο πρόβλημα.
Ο κ. Ευάγγελος Ι. Λαζαρίδης είναι υφηγητής πολιτικής οικονομίας
