Το εγχείρημα «κοκτέιλ με μπίρα» είναι ιντριγκαδόρικο και ενέχει ρίσκο. Η μπίρα έχει ταυτότητα πολύ πληθωρική και ιδιαίτερη. Είναι από μόνη της μια κατηγορία ποτού και μάλιστα πολύ ανεξάρτητη και «ανάδελφη». Ομως, έχει ταυτόχρονα συμπεριφορές ποτού και τροφίμου, πλείστες υποκατηγορίες και γευστικές εκδοχές, ξανθές, κόκκινες και καστανές εκπροσώπους και – συν τοις άλλοις – αποτελεί συνδυαστικό μπαλαντέρ με πολλά πιάτα και γεύσεις. Ακόμη και με αποστάγματα;
Η νέα γενιά mixologists προφανώς μας προέκυψε σούπερ ανήσυχη και υπερδημιουργική. Στην Αθήνα αρκετοί ανταποκρίνονται στη νέα πρόκληση που σκανδαλωδώς προκαλεί τις δύο ράτσες ποτών να συνυπάρξουν και μάλιστα να συνδυάσουν τις γευσιγνωστικές τους ποιότητες, φτιάχνοντας κάτι νέο που κρατά τα ωραία στοιχεία και των δύο. Δύσκολο – δύο καρπούζια σε μία μασχάλη. Για άλλη μία φορά στην ιστορία των κοκτέιλ, τα φώτα της ράμπας πέφτουν επάνω στη δεξιότητα του εκτελεστή.
Η μπίρα (σε μια πολύ γενική θεώρηση) έχει δύο βασικούς τονισμούς: αυτόν του λυκίσκου και εκείνον των δημητριακών. Η δροσιά είναι μια παράμετρος που θεωρείται μπόνους για το κοκτέιλ. Η μπίρα έχει επίσης έναν all-day delight χαρακτήρα, σχεδόν 24ωρης επικαιρότητας. Ενώ το σκληρό ποτό, το απόσταγμα, θέλει ηλιοβασίλεμα τουλάχιστον. Αλλά ας εστιάσουμε στα κοινά στοιχεία. Ο βοτανικός χαρακτήρας ενός αποστάγματος, αυτό το φινετσάτο και το herby που έχει η τεκίλα, λόγου χάρη, λειτουργεί ως γευσιγνωστική προέκταση του λυκίσκου. Η γλύκα από το ζαχαροκάλαμο ή τη μελάσα, που είναι πρώτη ύλη στο ρούμι, συμπληρώνει την αίσθηση της μπίρας και τον χαρακτήρα δημητριακών της, σβήνοντας ταυτόχρονα την ισοπεδωτική πικράδα του λυκίσκου. Στην ίδια συλλογιστική, η βύνη του malt, ή αντίστοιχα τα σιτάρια, κριθάρια και καλαμπόκια του Bourbon μαζί με το καβούρδισμα και το ψήσιμο, είναι τόπος συνάντησης για μπίρα και ουίσκι.
Ας πούμε πως έχει βρεθεί ο ένας άγνωστος στην εξίσωση – ένας μύστης των κοκτέιλ έχει πλέον έναν γερό μπούσουλα για να παντρέψει γεύσεις και αρώματα. Για τον λόγο αυτόν είναι καλή ιδέα στις μπίρες επιλογής να υπάρχει ένα ξεκάθαρο στοιχείο και να λειτουργεί ως φάρος για το απόσταγμα επιλογής. Και… μην είστε πλεονέκτες – αγάλι αγάλι θα ανακαλύψετε πώς συνδυάζονται ποτά και μπίρα, άλλωστε η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα. v
Τα κοκτέιλ
Από τον Γιάννη Πετρή
Guinness punch
• 50 ml overproof rum (Appleton from Jamaica)
• 25 ml ζαχαρούχο γάλα
• 50 ml Guinness stout 7.5%
• 2 πρέζες κανέλα
• 1 πρέζα μοσχοκάρυδο
Μέθοδος: Pίχνουμε σε ένα μπλέντερ όλα τα υλικά μαζί με τριμμένο πάγο, χτυπάμε για 30’’ και το σερβίρουμε σε ποτήρι τύπου tiki. Η εν λόγω συνταγή αποτελεί εθνικό κοκτέιλ της Τζαμάικα και αποτελεί τέλειο φάρμακο για το hangover!
Michelada
• 330 ml Lager beer
• 60 ml ντοματοχυμός
• 30 ml tequila reposado
• Αλάτι, πιπέρι, τσίλι σε σκόνη
• 5 σταγόνες τσίλι σος (tabasco ή cholula)
• 5 σταγόνες σάλτσα σόγιας (soy sauce)
• Χυμός από μισό lime
Μέθοδος: Ρίχνουμε τα spices και τους χυμούς σε ένα ποτήρι γεμάτο πάγο, ανακατεύουμε και απογεμίζουμε με μπίρα, ως τα χείλη του ποτηριού. Σερβίρουμε σε ποτήρι Collins και γαρνίρουμε με αλάτι. Δεν υπάρχει σοβαρό μεξικάνικο εστιατόριο που να μη φτιάχνει αυτό το ποτό. Αν το βρείτε στην Ελλάδα, σίγουρα και το φαγητό θα είναι καλό. Το κοκτέιλ αυτό συνδυάζεται τέλεια με πικάντικα πιάτα.
