Η πολιτική της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης είναι εμφανώς ανισοβαρής και συνεπώς κοινωνικά άδικη. Εχει επικεντρώσει και περιορίσει την αποτελεσματικότητά της στις προσταγές του μνημονίου και έχει περιθωριοποιήσει τους εκτός μνημονίου τομείς με τους οποίους συνδέεται άμεσα η ανάπτυξη και η μείωση του ελλείμματος και του χρέους.
Στον τομέα της ανάπτυξης είναι αδικαιολόγητη η καθυστέρηση στην κατάρτιση του νέου αναπτυξιακού νόμου. Πέρασαν 14 μήνες για να ολοκληρωθεί! Απίστευτο! Αναλογη η καθυστέρηση στην επιτάχυνση απορρόφησης των κονδυλίων του ΕΣΠΑ και στην απλούστευση των διαδικασιών για ίδρυση εταιρειών και επενδύσεων.
Από 5.000 οργανισμούς και φορείς που είχαν μπει στο «κυβερνητικό μικροσκόπιο» επελέγησαν μόνο 79 για κατάργηση ή συγχώνευση. Τον Νοέμβριο ψηφίστηκε και το σχετικό νομοσχέδιο. Ως σήμερα καταργήθηκαν μόνο δύο! Ετήσια εξοικονόμηση 10 εκατ. ευρώ!
Η κραυγαλέα όμως αποτυχία της κυβέρνησης είναι ο περιορισμός της φοροδιαφυγής, η οποία υπολογίζεται στο 14% του ΑΕΠ, όσο και το έλλειμμα. Αν συνεκτιμηθεί και ο τζίρος της παραοικονομίας, που υπολογίζεται μεταξύ 60 και 70 δισ. ευρώ, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι με τον έλεγχο της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής ούτε μεγάλο έλλειμμα θα είχαμε ούτε και δυσβάστακτο χρέος. Ούτε θα είχαμε αναγκασθεί να προσφύγουμε στην τρόικα και στο μνημόνιο, το οποίο με την υποχρέωση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που μόνοι μας ουδέποτε θα τολμούσαμε- είναι το καλό- οδηγεί σε βίαιη απορρύθμιση της κοινωνίας με ανεργία και μείωση των εισοδημάτων.
Ενας αριθμός αποδεικνύει αυτή την εκτίμηση. Για την περίοδο 2003-2009 το Δημόσιο υποχρεώθηκε να διαγράψει βεβαιωμένα έσοδα ύψους 15,8 δισ. ευρώ, ποσό υψηλότερο από εκείνο που φιλοδοξεί να εισπράξει το 2010 η κυβέρνηση από πρόσθετους φόρους και μειώσεις αμοιβών και συντάξεων για να μειώσει το έλλειμμα στο 7,4%! Αναφερόμαστε σε βεβαιωμένα έσοδα! Και όχι στη φοροδιαφυγή αυτών των ετών. Δεν είναι εύκολο να υπολογισθεί. Είναι όμως ενδεικτικός ένας άλλος αριθμός. Το 2010 «μετανάστευσαν» από τις ελληνικές τράπεζες στο εξωτερικό 27 δισ. ευρώ. Ναι, είκοσι επτά δισεκατομμύρια! Αφορολόγητο, μαύρο χρήμα κατά το μεγαλύτερο μέρος.
Η ευθύνη είναι διαχρονική, όπως αποδεικνύει η διαγραφή βεβαιωμένων εσόδων της περιόδου 2003-2009. Ευθύνη που πρέπει να επιμερισθεί ανάμεσα στις κυβερνήσεις και στους εισπρακτικούς μηχανισμούς. Φαίνεται ότι ενίοτε το «λάδωμα», αντί να επιταχύνει τη λειτουργία της κρατικής μηχανής, την μπλοκάρει. Οσο άδικη είναι η γενίκευση της κατηγορίας για διαφθορά στο Δημόσιο τόσο δύσκολο είναι να πεισθούν οι πολίτες ότι χάθηκαν από το δημόσιο ταμείο 15,8 δισ. ευρώ χωρίς τη σύμπραξη, με το αζημίωτο, κάποιων δημόσιων λειτουργών.
Η προκλητική φοροδιαφυγή και η εγκληματική διαφθορά είναι οι δύο βασικές συνιστώσες του «άδικου κράτους» που βιώνουν οι έλληνες πολίτες. Σήμερα απαιτούνται απτές αποδείξεις ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα δύο αυτά προβλήματα με αποφασιστικότητα. Οι καθημερινές σχεδόν ανακοινώσεις για «ανακάλυψη» φοροφυγάδων και εστιών διαφθοράς συνθέτουν ένα σίριαλ το οποίο παρακολουθούν οι πολίτες με απάθεια. Διότι περιγράφονται τα εγκλήματα χωρίς ονόματα και τιμωρία.
Προσωπικά δεν αμφισβητώ τη βούληση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου να χτυπήσει τις δύο αυτές πληγές της κακοδαιμονίας μας. Οι μηχανισμοί ανίχνευσης και διαπίστωσης, κυρίως της φοροδιαφυγής, φαίνονται επαρκείς και αποτελεσματικοί. Το πρώτο αυτό βήμα θα μείνει μετέωρο αν δεν υπάρχουν και ταχύρρυθμες διαδικασίες για την είσπραξη προστίμων και φόρων. Και τότε σε κάθε καθυστέρηση εσόδων θα καλύπτεται από νέους έμμεσους φόρους. Φαύλος κύκλος με τα ίδια θύματα, χαμηλόμισθους, συνταξιούχους, ανέργους.
Τα όρια όμως των έμμεσων φόρων και των περικοπών αμοιβών έχουν υπερεξαντληθεί. Η «δίκαιη κοινωνία» την οποία οραματιζόταν κάποτε ο κ. Παπανδρέου βασίζεται στο «δίκαιο κράτος». Και το κράτος σήμερα εμφανίζεται περισσότερο άδικο από το παρελθόν.
