Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα βραβεία Χρυσές Σφαίρες, η ταινία «Ο λόγος του βασιλιά» που απέσπασε επτά διανέμεται στις αίθουσες Odeon Οπερα και Δαναός επισκιάζοντας τις υπόλοιπες επτά ταινίες της εβδομάδος. Ο Κόλιν Φερθ και ο Τζέφρεϊ Ρας συνθέτουν ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα ντουέτα των τελευταίων χρόνων στους ρόλους του τραυλού βασιλιά Γεωργίου Στ’ της Αγγλίας και του λογοθεραπευτή του, Λάιονελ Λογκ αντιστοίχως.

Δεν θα χρειαστεί να περάσει πολύς χρόνος για να γίνει αντιληπτό ότι ο «Λόγος του βασιλιά» («TheKing’sspeech», ΗΠΑ/ Αγγλία, 2010) θα είναι μια εξαιρετικά ευχάριστη ταινία, ό, τι πρέπει για ένα δροσερό διάλειμμα από τις φουρτούνες των καιρών μας.

Από τα πρώτα κιόλας λεπτά, όταν ο Κόλιν Φερθ στον ρόλο του Αλβέρτου Δούκα της Υόρκης και μετέπειτα Βασιλιά της Αγγλίας Γεωργίου Στ’ κομπιάζει μπροστά στο μικρόφωνο ενώπρόκειται να κλείσει την Αυτοκρατορική Έκθεση του Γουέμπλεϊ, καταλαβαίνεις ότι η ταινία του Τομ Χούπερ θα σε πάρει μαζί της για ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι.

Φαντάζομαι ότι θα είναι πολύ δύσκολο για έναν γόνο αριστοκρατικής οικογένειας που πάσχει από τραυλισμό να του ζητήσουν να καθίσει στον θρόνο του βασιλιά. Το δίλλημα αυτό είχε στοιχειώσει τον Δούκα της Υόρκης ο οποίος με το μειονέκτημα του τραυλισμού του αναγκάστηκε να πάρει τα σκήπτρα της εξουσίας όταν ο αδελφός του Εδουάρδος (Γκάι Πιρς)αποσύρθηκε εξαιτίας των σεξουαλικών σκανδάλων του.

Ο βασιλιάς έχει δοκιμάσει τα πάντα για να θεραπευτεί. Καπνίζει γιατί υποτίθεται ότι ο καπνός χαλαρώνει τον λάρυγγα, γλύφει βώλους σύμφωνα με την μέθοδο του Δημοσθένη. Κάνει γαργάρες. Και πάει λέγοντας . Τίποτε δεν φαίνεται να τον βοηθά. Ωσπου η γυναίκα του (Ελενα Μπόναμ Κάρτερ) γνωρίζει έναν αυστραλό λογοθεραπευτή, τον Λάιονελ Λογκ (Τζέφρεϊ Ρας) που έχει τις δικές του, ανορθόδοξες μεθόδους.

Ενδιαφέρον στοιχείο στην ταινία είναι ότι το δράμα και το χιούμορ τηςσυγχωνεύονται με αριστοκρατική φινέτσα. Το δράμα , βέβαια, είναι η «αναπηρία» του Γεωργίου Στ’. Με δεδομένο ότι όλοι μπορούμε να φανταστούμε τον κόπο που καταβάλλουν οι τραυλοί για να μιλήσουν, μπορούμε επίσης να καταλάβουμε γιατί κάτι τέτοιο δεν είναι και τόσο αστείο. Όμως το φιλμ του Χούπερ δεν επιδιώκει να γελάσει με την πάθηση του Γεωργίου του Στ’, έστω και αν κατά βάθος πιστεύουμε ότι δύσκολα θα μπορούσε να πείσει για βασιλιάς, είτε είχε την πάθηση ,είτε όχι. Αντιθέτως, μέσω του χιούμορ που πηγάζει κυρίως από τον κυνικό αλλά αποτελεσματικό λογοθεραπευτή, η ταινία καταλήγει σε ένα πολύ αισιόδοξο και ελπιδοφόρο έργο.

Βέβαια, ο τραυλισμός του Γεωργίου του Στ’ δεν είναι παράη αφορμή για την πλοκή της υπόθεσης και η σχέση του με τον λογοθεραπευτή το μεδούλι της ταινίας. Σε ένα απίστευτο τετ α τετ οι Φερθ – Ρας δείχνουν ότι κυριολεκτικά ευχαριστιούνται τους ρόλους τους. Ο μεν Γεώργιος είναι άκαμπτος και οξύθυμος, ο δε λογοθεραπευτής ψύχραιμος και αδιάφορος μπροστά στην εξουσία. Το να τους βλέπεις να λογομαχούν είναι ,τουλάχιστον απόλαυση .

Αιχμάλωτοι στον κόσμο των κομπιούτερ

Γυρισμένη το 1981, η ταινία επιστημονικής φαντασίας «Tron», υπήρξε μεγάλη εισπρακτική αποτυχία στην εποχή της αλλά με τα χρόνια απέκτησε cult χαρακτήρα, καθώς ήταν η πρώτη που ασχολήθηκε σοβαρά με τις τεχνικές δυνατότητες της ψηφιακής τεχνολογίας και μάλιστα μέσω μιας εξαιρετικά πρωτότυπης πλοκής: ένας πάμπλουτος δημιουργός videogame (Τζεφ Μπρίτζες), κατορθώνει να εισχωρήσει στο σύμπαν ενός κομπιούτερ -το Πλέγμα, όπως το αποκαλούν- όπου βιώνει τις εμπειρίες μιας άγνωστης διάστασης την οποία αποφασίζει να μην αποχωριστεί. .

Είκοσι οκτώ χρόνια αργότερα, ο μύθος της ταινίας του Στίβεν Λισμπέργκερ επανέρχεται στις οθόνες με μια «συνέχειά» της, το «TronLegacy» (ΗΠΑ, 2010), που γυρίστηκε από τον πρωτοεμφανιζόμενο στην κινηματογραφική σκηνοθεσία Τζόζεφ Κοζίνσκι. Εδώ, ο γιός του χαμένου κατασκευαστή και κληρονόμος της εταιρίας του (Γκάρετ Χέντλαντ) αποφασίζει να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του, ώστε να τον βρει εισχωρώντας και αυτός στο Πλέγμα απ’ όπου ο τελευταίος του έστειλε μήνυμα.

Το μινιμαλιστικό αλλά υποβλητικό σύμπαν του Πλέγματος όπου επικρατεί ο neonφωτισμός σε μια πανδαισία αποχρώσεων (κίτρινο, πορτοκαλί, άσπρο, μπλε) είναι η πραγματική δύναμη αυτής της ταινίας που γυρίστηκε τρισδιάστατη από τους συντελεστές επιτυχιών όπως το «Avatar», οι «300» και η «Απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον».

Τόσο η μουσική των DaftPunkόσο και η παρουσία του Τζεφ Μπρίτζες στον ρόλο του γερασμένου κατασκευαστή αλλά και του νεώτερου κλώνου του (που μέσω μιας επαναστατικής τεχνικής μεθόδου υποδύεται ο ίδιος) κάνουν την ταινία διασκεδαστική αν και όχι αξέχαστη.

Στο μεθύσι της δημοσιότητας

Μέχρι που μπορεί να σε οδηγήσει η δίψα για δημοσιότητα; Ερώτημα που πλανάται καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας «Bronson» (Αγγλία, 2008) που γύρισε ο δανός σκηνοθέτης Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν ανιχνεύοντας την περίπτωση του Μάικλ Πίτερσον (Τόμας Χάρντι) ο οποίος προκειμένου να καταφέρει να εκπληρώσει την ανάγκη του να γίνει διάσημος ,απέκτησε τον «τίτλο» του βιαιότερου κρατουμένου των βρετανικών φυλακών τα τελευταία 35 χρόνια. Χρησιμοποίησε δε ως παρατσούκλι του το ονοματεπώνυμο του ηθοποιού Τσαρλς Μπρόνσον. Το φιλμ παρακολουθεί την πορεία του, εντός και εκτός φυλακής (κυρίως εντός) αλλά η απόφαση των δημιουργών της να σκιαγραφήσουν τον Πίτερσεν ως καρικατούρα έτσι ώστε η ταινία να αγγίξει τα όρια της παρωδίας δεν είχε τα ανάλογα αποτελέσματα.Αντιθέτως ,παρά την καλή φωτογραφίας της συχνά κουράζει και γίνεται χωρίς λόγο ενοχλητική.

Μπλε, κακός και πανέξυπνος

Η «απαραίτητη» λόγω εποχής ταινία κινουμένων σχεδίων που ανοίγει από σήμερα είναι ο «Μεγαλοφυής» («Megamind», ΗΠΑ, 2010) του Τομ Μακ Γκραθ, σκηνοθέτη των animation «Μαδαγασκάρη» και «Μαδαγασκάρη2». Τρισδιάστατος, φαλακρός , μπλε και κακούλης, ο Μεγαλοφυής (στην πρωτότυπη εκδοχή έχει την φωνή του Γουίλ Φερέλ) είναι ένας πανέξυπνος και διαβολικός υπέρ-κακός ο οποίος όμως, όσο και να προσπαθεί να κατακτήσει την πόλη αποτυγχάνει… Όταν κατορθώνει και σκοτώνει τον μπερτοφορεμένο υπέρ-ήρωα Μέτρο Μαν (στην πρωτότυπη εκδοχή έχει την φωνή του Μπραντ Πιτ) συνειδητοποιεί πως τώρα πια δεν έχει κανένα σκοπό στη ζωή του, αφού δεν έχει κανέναν αντίπαλο. Ετσι αποφασίζει να δημιουργήσει ένα νέο ήρωα για αντίπαλό του. Η ταινία έχει την λογική του πρόσφατου καρτούν «Εγώ, ο απαισιότατος» εστιάζοντας στην χαριτωμένη πλευρά της κακίας. Ισχυρίζεται ότι το κακό για να επιβιώσει έχει ανάγκη την ύπαρξη του καλού αλλά και ότι κάθε κακό κρύβει μέσα του και λίγη καλοσύνη.

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ

«Αναπαράσταση» (Ελλάδα, 1970). Αποκλειστικά στο Ιντεάλ προβάλλεται η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου με αφορμή τα 40 χρόνια από την γέννησή της. Με φόντο ένα χωρίο της Ηπείρου και πηγή έμπνευσης το πραγματικό περιστατικό μιας δολοφονίας, ο σκηνοθέτης ιχνηλατεί την ζωή στην απομονωμένη επαρχία μέσα από τρομερές εικόνες άγριου λυρισμού που προσθέτουν στην ταινία αποχρώσεις αρχαίας τραγωδίας (η «Ορέστεια» του Αισχύλουείναι ούτως ή άλλως παρούσα). Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Γιώργου Αρβανίτη, η ανορθόδοξη, πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα αφήγηση (ο χρόνος είναι θρυμματισμένος ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν) και οι ωμές ερμηνείες των Τούλα Σταθοπούλου, Γιάννη Τότσικαμετατρέπουν την «Αναπαράσταση» σε γνήσια κινηματογραφική εμπειρία που δεν έχει κουραστεί στο ελάχιστο από το βάρος των 40 χρόνων της.

«Skyline» (ΗΠΑ, 2010) των Κόλιν και Γκρεγκ Στράους.Η εξωγήινη απειλή βρίσκεται για μια ακόμη φορά στην καρδιά ενός σεναρίου αμερικανικής ταινίας ,όμως το συγκεκριμένο φιλμ δεν προσθέτει πολλά στο είδος της επιστημονικής φαντασίας. Παίζουν : Ερικ Μπαλφούρ, Ντόναλντ Φέσον ,Σκότι Τόμσον.

«Οργώνοντας τον χρόνο» (2010), ντοκιμαντέρ του Κώστα Κολημένου. Σκηνές από τα εφιαλτικά επεισόδια της περασμένης Τετάρτης στους δρόμους της Αθήνας, θα μπορούσαν επίσης να συμπεριλαμβάνονται σε αυτήν την συρραφή από κινητοποιήσεις στην Ελλάδα ανάμεσα στον Δεκέμβριο του 2008 και τις μέρες μας.

Αξιολόγηση

Ο λόγος του βασιλιά: 3 , Tronlegacy: 3, Bronson:1 , Μεγαλοφυής: 2,Αναπαράσταση: 5, Skyline:1 , Οργώνοντας τον χρόνο: 2

5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2:ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη -: χωρίς άποψη