Oι Γερμανοί επιμένουν στη γραμμή τους, θέλουν σώνει και καλά τη συμμετοχή των ιδιωτών στον πάγιο ευρωπαϊκό μηχανισμό διαχείρισης των κρίσεων, τον φαντάζονται ως ένα ακόμη εργαλείο προσαρμογής των απείθαρχων χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας στις απαιτήσεις του Συμφώνου Σταθερότητας. Και προφανώς θα μας ψήσουν το ψάρι στα χείλη.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ ήδη έχει μεταδώσει ότι η επιμήκυνση της αποπληρωμής του μεγάλου δανείου των 110 δισ. ευρώ δεν πρόκειται να προσφερθεί αυτόματα, χωρίς διαπραγμάτευση για άλλα και άλλα. Ισως ακόμη και για τη μορφή που θα έχει ο πάγιος ευρωπαϊκός μηχανισμός διαχείρισης των κρίσεων, για τον οποίο ο κ. Παπανδρέου έχει τοποθετηθεί επίσημα ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και με την ιδιότητά του αυτή σχεδόν επιτέθηκε στη γερμανίδα καγκελάριο.
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις, οι γερμανοί εταίροι μας δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν στο κρίσιμο γι΄ αυτούς θέμα της συμμετοχής των ιδιωτών στο κόστος της αναδιάρθρωσης κρατικών χρεών.
Μετακινήθηκαν λίγο από την αρχική θέση τους για υποχρεωτική συμμετοχή των ιδιωτών, αποδέχθηκαν την κατά περίπτωση συμμετοχή τους, αλλά έχουν καταστήσει σαφές από την αρχή ότι το κόστος των χρεοκοπιών δεν θα το σηκώνουν μόνοι οι γερμανοί φορολογούμενοι, αλλά και οι τράπεζες και οι επενδυτές και όσοι τέλος πάντων αναλαμβάνουν το ρίσκο της χρηματοδότησης αφερέγγυων χωρών, απολαμβάνοντας υψηλούς τόκους.
Η γερμανική λαβίδα λοιπόν είναι ισχυρή, δεν πρόκειται να χαλαρώσει και λογικώς θα μεταφέρει νέα βάρη στην ελληνική προσπάθεια. Κατ΄ αρχήν θα διατηρήσει επί μακρόν την απόσταση των ελληνικών επιτοκίων από τα αντίστοιχα γερμανικά, το φθηνό χρήμα θα κάνουμε πολλά χρόνια να το ξαναδούμε, η δημοσιονομική εξυγίανση θα απαιτήσει περισσότερους πόρους και η πραγματική οικονομία θα είναι αναγκασμένη να προσαρμοσθεί σε πιο χαμηλό λειτουργικό κόστος. Θα έλεγε κανείς ότι τόσο η επιβίωση του κράτους όσο και εκείνη των επιχειρήσεων θα απαιτούν αυστηρή πειθαρχία και σχήματα απόλυτα οργανωμένα που θα μετρούν το καθετί.
Και το χειρότερο, θα επιτρέπει στους διεθνείς οίκους αξιολόγησης να επιμένουν και μετά το 2013 στο σενάριο μιας ενδεχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας και να ασκούν συνεχώς πίεση, όπως συνέβη την περασμένη Παρασκευή με τη Standard & Ρoor΄s, η οποία επικαλούμενη ακριβώς τη συμμετοχή των ιδιωτών στον νέο μηχανισμό προειδοποίησε ότι θα υποβαθμίσει την ελληνική οικονομία, επειδή τη θεωρεί πιο ευάλωτη και άρα υποψήφια για αναδιάρθρωση.
Κάπως έτσι ο φαύλος κύκλος στον οποίο έχουν περιέλθει η ελληνική οικονομία και η ελληνική πολιτική ανατροφοδοτείται με διάφορες ευκαιρίες. Με άλλα λόγια, η χώρα δεν ησυχάζει, ούτε δύναται να δημιουργήσει περιβάλλον για σταθερή προσπάθεια εξόδου από την κρίση, Είναι αυτή εξουθενωτική κατάσταση, τόσο για την κυβέρνηση όσο και συνολικά για το πολιτικό σύστημα, που θα δοκιμάζεται για καιρό. Και το ερώτημα που τίθεται είναι πού θα βρει το κουράγιο, που ζήτησε ο Ολι Ρεν, για να βγάλει πέρα την τόσο σύνθετη υπόθεση της κρίσης.
