Renee Fleming – «Dark Ηope»
Μercury
Σε μια εποχή που τα πάντα συμβαίνουν, ίσως η νέα ηχογράφηση της σπουδαίας αμερικανίδας σοπράνο Ρενέ Φλέμινγκ να μην εκπλήσσει, όπως θα συνέβαινε παλαιότερα. Επειδή όμως είμαι λάτρης της αυτού μεγαλειότητός της και επειδή γνωρίζω πολύ καλά πως με ό,τι κι αν καταπιαστεί θα «ιδρώσει» το ίδιο, μόλις άκουσα ότι ετοιμάζει μια δουλειά με ροκ τραγούδια ήμουν σίγουρος ότι κάτι πολύ ενδιαφέρον «ψήνεται». Και όντως έτσι έγινε! Η Φλέμινγκ άλλαξε εντελώς τη φωνητική περιοχή στην οποία κινείται, αλλά και τον τρόπο αναπνοής της. Και όσοι δεν τη γνωρίζουν, θα δυσκολευτούν να πιστέψουν ότι πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες του Στράους – και όχι για μια κλασική ροκ τραγουδίστρια. Εξαιρετική στο «Εndlessly» των Μuse, με τις κιθάρες να κοντράρουν τα α λα Φίλιπ Γκλας περάσματα, επιθετική και διόλου απολογητική στο «Stepping Stone» της Ντάφι, αθώα στο «Μad World» των Τears For Fears και άκρως λυρική στο «Τoday» των Jefferson Αirplane. Μου αρέσει που κάποιες στιγμές ακούγεται διστακτική στο να «ανοίξει» τη χειμαρρώδη και «κρεμώδη» φωνή της. Μια ολοκληρωμένη μουσικός εν δράσει!
Βarbra Streisand – «Οne Νight Οnly» (cd+dvd)
Sony Μusic
Μία ακόμη «ζωντανή» ηχογράφηση της Μπάρμπρα Στράισαντ και μάλιστα στο θρυλικό Village Vanguard της Νέας Υόρκης- ήταν η πρώτη της εμφάνιση εκεί έπειτα από 47 χρόνια.
Περίπου 100 καλεσμένοι, φίλοι της, φανατικοί θαυμαστές και διασημότητες όπως η Νικόλ Κίντμαν , η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ , οι Κλίντον, αλλά και ο σύζυγός της Τζέιμς Μπρόλιν, ακούν αυτόν τον ζωντανό θρύλο να ερμηνεύει συνοδεία τζαζ κουαρτέτου κλασικά τραγούδια άλλων, όπως τα «Ηere΄s to Life» και «Μy Funny Valentine», αλλά και δικά της όπως τα «Εvergreen» και «Τhe Way we Were». Εξαιρετική όπως πάντα, άνετη με τα όσα θαυμαστά έχει κάνει για περισσότερο από μισό αιώνα, αστειεύεται, αυτοσαρκάζεται και κυρίως… τραγουδά!
Κeith Jarrett/ Charlie Ηaden – «Jasmine»
ΕCΜ
Εχουν περάσει 33 χρόνια από την εννιάχρονη συνεργασία αυτών των δύο «ιερών τεράτων» της σύγχρονης τζαζ. Και όμως, ο ήχος του «Jasmine» δεν παρουσιάζει το παραμικρό σημάδι κόπωσης. Τόσο ο Τζάρετ στο πιάνο όσο και ο Χέιντεν στο μπάσο καταφέρνουν, έτσι όπως μόνο οι καλοί μουσικοί μπορούν, να αγγίξουν την καρδιά κλασικών τραγουδιών όπως το «Where can Ι go without you?» της Πέγκι Λι ή το «Don΄t ever leave me» των Κερν/ Χάμερσταϊν. Ο Τζάρετ έχει περιορίσει τις γνωστές φωνητικές παρενθέσεις- για όσους ενοχλούνται από αυτές- και όλα δουλεύουν όπως αναμενόταν: ρολόι.
Gabriella Cilmi – «Τen»
Universal
Το ευχάριστο με το νέο άλμπουμ της αυστραλής τραγουδίστριας είναι ότι προσπαθεί να ξεφύγει από τον νεοσόουλ ήχο που την καθιέρωσε, καταφεύγοντας και αυτή, με τη βοήθεια πολύ γνωστών παραγωγών, στα έρμα τα 80s για να αντλήσει έμπνευση.
Αν και το άλμπουμ ακούγεται ευχάριστα (είναι αρκετά τα τραγούδια που θα μπορούσαν να κάνουν μια καλή πορεία στα τσαρτ), αναρωτιέται κάποιος τι το διαφορετικό έχει να μας προσφέρει η συγκεκριμένη τραγουδίστρια.
