Αν η οικονομική καταστροφή είναι μια τραγική πιθανότητα για την Ελλάδα, η πρωτοφανής οικολογική καταστροφή είναι παραπάνω από σίγουρη στον Κόλπο του Μεξικού και, δυστυχώς, όχι μόνο εκεί. Η γιγαντιαία πετρελαιοκηλίδα που προκλήθηκε μερικές ημέρες πριν εξαπλώνεται και ενδέχεται να φτάσει ως το Μαϊάμι και τα νησιά της Βόρειας Καρολίνας.
Τιτάνιες οι προσπάθειες για να αποτραπεί το χειρότερο.
Γκρίζα τα χθεσινά οικονομικά μαντάτα (και) από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού: Με πτώση ολοκληρώθηκαν οι συναλλαγές στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, με τον Dow Jones να υποχωρεί κατά 225,06 μονάδες.
Ολα τα είχαν οι ΗΠΑ (από τα ενοχλητικά σκαμπανεβάσματα του χρηματιστηρίου ως τη θαλάσσια μόλυνση), η κόντρα με το Ιράν για τα πυρηνικά όπλα τούς έλειπε. Μια κόντρα που φουντώνει, με τον πρόεδρο της ασιατικής χώρας, τον Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, να δηλώνει: «Οι κυρώσεις των Αμερικανών δεν μπορούν να σταματήσουν το ιρανικό έθνος. Δεν φοβόμαστε!». Εμείς πάλι, πολίτες ενός κόσμου που μοιάζει όλο και πιο εχθρικός, φοβόμαστε. Ειδικά τώρα που στις άλλες αβεβαιότητές μας έχει προστεθεί και η οικονομική. Εχουμε άδικο;
Υπάρχουν πάντως σε αυτή τη δυσχερή συγκυρία και κάποια ονόματα-κορυφές στο παγκόσμιο χρηματιστήριο της τέχνης που δεν φοβούνται την οικονομική κρίση: Ο πίνακας «Νude, Green Leaves and Βust» του Πάμπλο Πικάσο πουλήθηκε από τον οίκο Christie΄s προς 106 εκατομμύρια δολάρια. Πρόκειται για την υψηλότερη τιμή στην οποία έχει διατεθεί έργο ζωγραφικής σε δημοπρασία.
Πληροφοριακά, το έργο απεικονίζει τη Μαρί-Τερέζ Βαλτέρ, ερωμένη για ένα διάστημα του διάσημου ζωγράφου. Θέλει και ρώτημα; Αν μερικοί έρωτες είναι αθάνατοι, κάποιοι άλλοι είναι ανεκτίμητοι! Κύριε διευθυντά
Συγκλονισμένη, συντετριμμένη, οργισμένη, ανατρέχω στην καυστική ποίηση του Μπέρτολτ Μπρεχτ- τι κι αν είναι συμπατριώτης της… στριμμένης Ανγκελα Μέρκελ;- και παραθέτω μερικούς στίχους του, μεταφρασμένους από τον Μάριο Πλωρίτη: «Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ΄ το τραπέζι/ κηρύχουν τη λιτότητα./ Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα/ ζητάν θυσίες./ Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους/ για τις μεγάλες εποχές που θα ΄ρθουν./ Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο/ λεν πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό/ είναι πάρα πολύ δύσκολη/ για τους ανθρώπους του λαού». Εξαιρετικά αφιερωμένο στους κυβερνώντες (νυν και πρώην), σε όποια παράταξη και αν ανήκουν, σε όποια χώρα αυτού του μάταιου κόσμου και αν διαπρέπουν.
Μετά τιμής (και θλίψεως) ΠΑΝΔΩΡΑ
