Στη δίνη της οικονομικής κρίσης «στροβιλίζονται τα επιτελεία των κομμάτων και των πολιτικών σχηματισμών από όλο το φάσμα της Αριστεράς», με το στοίχημα, όπως λένε στις συζητήσεις τους στελέχη του χώρου, «να διαψεύσουν ιστορικές αναφορές που μιλούν για συντηρητική αναδίπλωση των εργαζομένων σε περιόδους κρίσης υπό την απειλή της μαζικής ανεργίας». «Σπαζοκεφαλιά» η στρατηγική και το πολιτικό σχέδιο που θα απαντά στα οικονομικά προβλήματα. Ζητούμενο είναι το πώς θα διευρύνουν εκλογικά και κοινωνικά την επιρροή τους, αλλά και με ποιον προσανατολισμό θα συσπειρωθούν περισσότεροι εργαζόμενοι για να «φουντώσει το κίνημα αντίστασης» ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα.

Η κρίση βάζει σε δοκιμασία στρατηγικές και τακτικές, όπως έχει ήδη φανεί από τους «τριγμούς» στην Κουμουνδούρου και εσωκομματικές διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη τους ήδη λένε πως η διχοτόμηση του «Αριστερού Ρεύματος» στον ΣΥΝ αλλά και η αποχώρηση από την «Ανανεωτική Πτέρυγα» μελών της που προσχώρησαν σε πιο «κεντρώες» αντιλήψεις είναι η κορυφή του παγόβουνου που λέγεται «Αριστερά μπροστά στην κρίση και κρίση της Αριστεράς». Σε ένα κόμμα που ομνύει στον αριστερό ευρωπαϊσμό ακούστηκαν με πάταγο- και διασάλεψαν ισορροπίες- οι αντι-ΕΕ απόψεις του Π. Λαφαζάνη, αλλά και οι διαφοροποιήσεις για τις συμμαχίες και το σχέδιο για την έξοδο από την κρίση.

Η ομάδα Λαφαζάνη, στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι κκ. Αλ. Καλύβης, Δ. Στρατούλης, Γ. Τόλιος, Στ. Λεουτσάκος και η κυρία ΣόφηΠαπαδόγιαννη, βρέθηκε απέναντι σε άλλα κορυφαία στελέχη του «Ρεύματος», όπως οι κκ. Γ. Δραγασάκης, Αρ. Μπαλτάς, Ν. Βούτσης, Δ. Βίτσας, Αν. Καρίτζης , Π. Σκουρλέτης αλλά και ο πρόεδρος του ΣΥΝ κ. Αλ. Τσίπρας, πουδιεκδικούν ξεκάθαρα τη λύση των προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας στο πλαίσιο της Ευρώπης.

Προέκυψαν και αναφορές κατά του Μάαστριχτ, ενώ για «κομμουνιστική προοπτική» κάνει λόγο η απόφαση του Συνεδρίου της Νεολαίας του ΣΥΝ (ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή). Αυτό προκάλεσε «σεισμό αντιδράσεων» από την πλευρά της «Ανανεωτικής Πτέρυγας», η οποία ανέδειξε αυτό το σημείο ως έναν ακόμη κρίκο που δείχνει πως ο ΣΥΝ οδηγείται σε αλλοίωση της φυσιογνωμίας του.

Επιπλέον, στροφή έχει παρατηρηθεί το τελευταίο διάστημα στον συνδικαλιστικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, που θέτει ως ατμομηχανή τον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων. Μάλιστα έχουν εκφραστεί και απόψεις (όπως εκείνες του κ. Γ. Ματθαίου, μέλους της ΠΚ Γέρακα και της «Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Ανασύνθεση του ΣΥΝ») για τον τερματισμό της συμμετοχής της Αυτόνομης Παρέμβασης (συνδικαλιστική παράταξη που στηρίζεται από τον ΣΥΝ) τουλάχιστον στα προεδρεία των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών ενώσεων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ), ενώ τα στελέχη της «να παραιτηθούν εδώ και τώρα από τις θέσεις που κατέχουν».

Την ίδια ώρα ο κ. Αλ. Αλαβάνος με συνεχείς δημόσιες παρεμβάσεις του επιμένει ότι «αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό (…) ώστε η πατρίδα μας να μην εγκλωβιστεί σε μια βαθιά και παρατεταμένη κρίση» και αναδεικνύειτο αίτημα για κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και δημοψήφισμα στην Ελλάδα ενάντια στη εφαρμογή του και στα κυβερνητικά μέτρα.

Π.Λαφαζάνης
Σε ευθεία σύγκρουση με την ΕΕ
«Η κρίση καθιστά απόλυτα αναγκαία τη ριζοσπαστικοποίηση και την επανεξέταση της στρατηγικής και του προσανατολισμού του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.Κι αυτό γιατί πρέπει να καταδείξουν ότι δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το σημερινό σύστημα και ότι είναι αυθεντικά η δύναμη ανατροπής του»λέει στο «Βήμα» ο κ. Π. Λαφαζάνης. Υπογραμμίζει επίσης:«Μια προοδευτική διέξοδος από τη σημερινή κρίση όχι μόνο δεν είναι συμβατή με το πλαίσιο που ισχύει στην ΟΝΕ και την ΕΕ,αλλά έρχεται και σε ευθεία σύγκρουση μαζί τους.Το ερώτημα που δεν μπορεί εύκολα να απαντηθεί εκ των προτέρων είναι αν μια χώρα ή μια ομάδα χωρών που θα αποφασίσει να ακολουθήσει προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους,θρυμματίζοντας τα σημερινά πλαίσια,θα ανατρέψει την ίδια την ΕΕ ή θα υποχρεωθεί να διαχωριστεί από αυτήν ανοίγοντας άλλους,πολύ διαφορετικούς και ισότιμους δρόμους ενοποίησης».

Φ. Κουβέλης
Σταθερά σε αριστερό ευρωπαϊσμό
«Η Αριστερά βρίσκεται μπροστά σε συνθήκες που την υποχρεώνουν να ανακαθορίσει την πολιτική της παρέμβαση. Αυτός ο ανακαθορισμός εκ των πραγμάτων διαμορφώνει συνθήκες αντιθέσεων και διαφορετικών απόψεων» τονίζει στο «Βήμα» το στέλεχος της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ κ.Φ. Κουβέλης. «Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μέσα στον Συνασπισμό και με δεδομένη την οικονομική κρίση αλλά και τη στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης διαμορφώνονται απόψεις εγκατάλειψης ουσιαστικά του αριστερού ευρωπαϊσμού. Γεγονός που, αν συμβεί, θα αποτελούσε και στοιχείο αλλοίωσης βασικού χαρακτηριστικού του Συνασπισμού ως κόμματος της σύγχρονης Αριστεράς. Και τούτο ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα πολιτικής ενοποίησης. Ενα κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς πρέπει να διεκδικεί τη συνεχή προγραμματική σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες και όχι τον περιορισμό της στον καταγγελτικό λόγο, όσο κι αν αυτός είναι χρήσιμος».

ΚΚΕ
«Πατριωτισμός» και πάλη
Συντεταγμένα, χωρίς αμφισημίες, προβάλλεται από το ΚΚΕ η «αντιμονοπωλιακή» γραμμή του. Καλεί σε ξεσηκωμό ενάντια «στην ΕΕ, στην πλουτοκρατία και στα κόμματα που εφαρμόζουν και υπηρετούν την πολιτική τους», ενώ συνεχώς, διά στόματος της ΓΓ της ΚΕ κυρίας Αλέκας Παπαρήγα , προτάσσει τον αγώνα για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Προσπαθώντας να απαντήσει στα περί «εθνικής προσπάθειας εξόδου από την κρίση» χρησιμοποιεί λέξεις όπως «πατριωτισμός», δίνοντάς τους τη δική του εκδοχή: «Πατριωτισμός δεν είναι να θυσιαστεί ο λαός για την πλουτοκρατία. Πατριωτισμός είναι η πάλη να μην πτωχεύσει ο λαός».

Κατά τις εκτιμήσεις του Περισσού, η τακτική ρήξης του ΠΑΜΕ- εδώ και μία δεκαετία- με την ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ συσπειρώνει και γίνεται «όχημα αντίστασης», ιδιαίτερα τώρα που εν μέσω κρίσης, όπως λένε, «ξεσκεπάστηκε πλήρως» ο «εργοδοτικός συνδικαλισμός». Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Ιnternet κάνει τον γύρο των μπλογκ το σύνθημα «Εδώ υπάρχει ΠΑΜΕ, δεν είναι Ιρλανδία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία». Εν τω μεταξύ επιδιώκει να ξαναστήσει στα πόδια της την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Οργάνωση (ΠΣΟ) η οποία δέχθηκε πρόταση του γραμματέα της και βουλευτή του ΚΚΕ κ. Γ. Μαυρίκου να πραγματοποιηθεί στην Αθήνατο 16ο συνέδριό της.

Επιπλέον, το ΚΚΕ αναζητεί κοινό βηματισμό με πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη που αναδεικνύουν την ιμπεριαλιστική φύση της ΕΕ. «Οι εργάτες μπορούν να ζήσουν καλύτερα χωρίς τους καπιταλιστές» καταλήγει διακήρυξη που συνυπέγραψε πρόσφατα μαζί 23 «αδελφά» κόμματα από 20 χώρες της ΕΕ.