Λόγω της οικονομικής κρίσης οι τιμές του οβελία θα παραμείνουν στα περυσινά επίπεδα. Ελπίζω αυτό να μη σημαίνει ότι και οι οβελίες που θα διατεθούν θα είναι… περυσινά, κατεψυγμένα υπόλοιπα.
Oλόφρεσκοι θα είναι (οι άμοιροι και αδικοχαμένοι!), μας διαβεβαιώνουν από την Κεντρική Αγορά της Αθήνας.
Και θα πωλούνται από 8,5 ως και 11 ευρώ το κιλό. Η ίδια πάνω- κάτω τιμή και στα κρεοπωλεία και στις αλυσίδες σουπερμάρκετ. Εκείνο το οποίο δεν γνωρίζω είναι αν, σε αντίθεση με τα αρνάκια, θα ανατιμηθούν τα κάρβουνα στα οποία θα τα σουβλίσουμε. Γιατί, δεν μπορεί, στην Ελλάδα ζούμε, όλο και κάτι θα ακριβύνει!
Το φαγητό απασχολεί όχι μόνο τους έτοιμους να εορτάσουν το Πάσχα Ελληνες αλλά και δύο αδέλφια, τους καθηγητές Μπράιαν Γουόνσινκ, διευθυντή του Εργαστηρίου Τροφών του Πανεπιστημίου Κορνέλ, και Κρεγκ Γουόνσινκ της έδρας Θρησκευτικών Σπουδών στο κολέγιο Wesleyean. Οι επιστήμονες ύστερα από έρευνα πάνω στους 52 διασημότερους «Μυστικούς Δείπνους» στην ιστορία της ζωγραφικής αποφάνθηκαν ότι με το πέρασμα του χρόνου ο αριθμός των πιάτων που βρίσκονται στο τραπέζι καθενός από αυτούς αλλά και το μέγεθος των μερίδων που περιέχουν αυξάνεται!
Τι φανερώνει αυτό, αν όχι την τάση των κοινωνιών να τρώνε όλο και περισσότερο; Και να δημιουργούν παχύσαρκους ανθρώπους; Γιατί σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν οι ειδικοί.
Γονείς εκτός ορίων στην Ιαπωνία, καθώς αρκετοί εξ αυτών ζητούν από τους δασκάλους των παιδιών τους να πλένουν τα ρούχα των μαθητών τους στο σχολείο, να τους κόβουν τα νύχια, να ετοιμάζουν το κολατσιό τους κτλ. Ο Τύπος τούς έχει βαφτίσει «γονείς-τέρατα». Οι οποίοι, όπως είναι αναμενόμενο, ανατρέφουν παιδιά-τέρατα;
Διεθνής η οικονομική ύφεση; Και όμως, για τους Αυστραλούς πέρα βρέχει καθώς, σύμφωνα με νέα έρευνα, απολαμβάνουν πρωτόγνωρη ευημερία: ο μέσος πολίτης είναι κατά 4% σε καλύτερη οικονομική κατάσταση απ΄ ό,τι ήταν πέρυσι την ίδια περίοδο. Μήπως να ζητήσουμε άσυλο στο Σίδνεϊ;
Κύριε διευθυντά
Από την ώρα που βγήκα στην αγορά εργασίας ο μεγάλος μου φόβος- όχι μόνο ο δικός μου- ήταν μήπως χάσω τη δουλειά μου. Την απόλυση τη θεωρώ εφιάλτη, καθώς ανήκω στην πλειονότητα που δουλεύει για να ζήσει. Επίσης, θεωρώ «κηφήνες» όσους τα παίρνουν χωρίς να δουλεύουν και ζηλεύω εκείνους που τα έχουν από τις οικογένειές τους. Στην Ελλάδα όμως ποτέ δεν ισχύσει το αυτονόητο. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γ. Πεταλωτής μάς ενημέρωσε ότι η αποζημίωση είναι εισόδημα. Είναι δηλαδή ένας τρόπος να αυξάνεις το κεφάλαιό σου και να ζεις χωρίς να εργάζεσαι. Κατόπιν τούτου και καθώς μετά την πολυετή συνεργασία μας δικαιούμαι παχυλή αποζημίωση, σας ικετεύω να με απολύσετε! Δεν χρειάζεται να επισημάνω και ότι επαφίεμαι στη σταθερότητα των απόψεών σας: σε πρωτοσέλιδο άρθρο σας στο «Βήμα» ζητήσατε να μη φορολογείται η αποζημίωση θεωρώντας ότι ο εργαζόμενος όταν χάνει τη δουλειά του χάνει και το εισόδημά του.
Μετά τιμής ΠΑΝΔΩΡΑ (η εργατική!)
