Ο κ. Παπανδρέου είναι αλήθεια πως γύρισε τρεις φορές τον κόσμο τους τελευταίους μήνες στην προσπάθειά του να επανακτήσει την αξιοπιστία της χώρας και να εξασφαλίσει πολιτική στήριξη και ανοχή στο οξύ ελληνικό χρηματοδοτικό πρόβλημα.
Πολιτική στήριξη έλαβε σε πολλές περιπτώσεις, όπως επίσης βρήκε κατανόηση από τους περισσότερους ηγέτες, όμως αυτό καθαυτό το χρηματοδοτικό πρόβλημα δεν μπόρεσε να το λύσει.
Ταξίδεψε από εδώ, ταξίδεψε από εκεί, αλλά προκοπή δεν είδε. Σήμερα μοιάζει να είναι ξανά στο σημείο μηδέν.
Πράγμα που σημαίνει ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα δεν είναι διπλωματικό, ούτε επιλύεται διά της διπλωματίας, και δη της ανοιχτής, στην οποία επιδίδεται ο κ. Πρωθυπουργός. Οχι ότι βλάπτουν τα ταξίδια και οι διεθνείς επαφές και συναντήσεις. Αντιθέτως, είναι επιβεβλημένες, αλλά το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι πλέον φανερό ότι θα λυθεί εδώ, εντός της χώρας. Γι΄ αυτό ο κ. Παπανδρέου οφείλει πρώτα απ΄ όλα το εσωτερικό μέτωπο να οργανώσει, την εσωτερική προσπάθεια να συντονίσει, το κυβερνητικό έργο να προωθήσει και την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού στις δικές του δυνάμεις και δυνατότητες να ανακτήσει.
Ειδικά την κλονισμένη εμπιστοσύνη είναι απαραίτητο να κερδίσει πρώτη, γιατί το νεοελληνικό έθνος ζει τούτο τον καιρό σε παράκρουση και τρέχει, όπως άλλοτε στα σουπερμάρκετ, τώρα από τράπεζα σε τράπεζα και από θυρίδα σε θυρίδα.
Αυτό λοιπόν το κλονισμένο εσωτερικό μέτωπο οφείλει να κερδίσει ο κ. Παπανδρέου. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να ζητήσει από τον κ. Παπακωνσταντίνου να του επισημάνει τις 100 σημαντικότερες Εφορίες της χώρας, να θέσει ετήσιους στόχους εσόδων σε καθεμία και να απαιτήσει κάθε πρωί ενημέρωση από τον υπουργό Οικονομίας για τις εισπράξεις της κάθε ημέρας.
Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να ζητήσει από την κυρία Ξενογιαννακοπούλου για τα έξοδα των 30 μεγαλύτερων νοσοκομείων της χώρας, θέτοντας ετήσια όρια δαπανών και παρακολούθηση αυτών μήνα- μήνα. Οπως επίσης αντίστοιχη ενημέρωση και παρακολούθηση θα μπορούσε να διεκδικήσει από τους κκ. Λοβέρδο, Ραγκούση, Βενιζέλο, Χρυσοχοΐδη, Γερουλάνο ή από τις κυρίες Διαμαντοπούλου, Μπιρμπίλη και Μπατζελή. Ακόμη θα μπορούσε να απαιτήσει από την κυρία Κατσέλη να ορίσει τα σημαντικότερα των προγραμμάτων του Δ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και να θέσει αυστηρά χρονοδιαγράμματα εκτέλεσής του. Επιπλέον θα μπορούσε να ζητήσει από τον κ. Ρέππα να θέσει προτεραιότητες έργων και να απαιτήσει προχρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση ώστε να αρχίσει να κινείται ταυτόχρονα το αναπτυξιακό σκέλος της οικονομίας. Είναι αυτή η καλύτερη μέθοδος για γρήγορα αποτελέσματα, τα οποία θα προσέθεταν επιχειρήματα και θα δημιουργούσαν τη βεβαιότητα στις αγορές ότι το κλίμα στη χώρα αλλάζει και ότι τα χρέη θα ξεπληρωθούν. Είναι αυτή η καλύτερη και η πιο αξιοπρεπής μέθοδος για την Ελλάδα και τους πολίτες της. Μόνο που αυτή η επιλογή θέλει κόπο και προσπάθεια διαρκείας, είναι λύση μαραθωνίου και όχι δρόμου ταχύτητας.
