O Κώστας Βουτσάς είναι 79 ετών και έχει ξεκάθαρη άποψη για τα πράγματα αλλά και για όσα κάνουν κάποιον άντρα.
– Γεννήθηκα στον Βύρωνα. Οι γονείς μου ήταν πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη. Τα πρώτα χρόνια ζούσαμε σε ένα μαγαζί. Ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος, μετά έγινε εργοδηγός και πήγαμε στη Θεσσαλονίκη. Νιώθω Θεσσαλονικιός. Εκεί μεγάλωσα και εκεί έζησα τις χαρές, τις λύπες και τους έρωτές μου.
– Ο πατέρας μου ήταν κομμουνιστής και η μητέρα μου, αν και δεν εργαζόταν, ήταν πολύ μορφωμένη. Αυτό με «εμπόδισε» από το να κάνω άσχημα πράγματα, για να μην τους εκθέσω. Μου έδωσε ένα ήθος, να μη γίνω αλήτης. Και οι δύο γονείς μου, έχοντας παιδευτεί πολύ στη ζωή τους, μου μετέδωσαν ένα πνεύμα αγωνιστικότητας και εργατικότητας.
– Ως παιδί ήμουν πολύ ζωηρός. Για να επιβιώσουμε έκανα τον αβανταδόρο σε ρουλέτες ή στον παπατζή, πουλούσα κάρβουνα και τσιγάρα. Δύο ήταν τα στέκια μου: ένας οίκος ανοχής και το Χρηματιστήριο. Αν και στο κασελάκι μου είχα διπλό πάτο, μια φορά με πήραν χαμπάρι οι Γερμανοί και μου πήραν όλα τα τσιγάρα. Με έπιασαν τα κλάματα και οι χρηματιστές έκαναν έρανο για να με βοηθήσουν – έτσι κατέληξα να βγάλω περισσότερα λεφτά!
– Ο πατέρας ενός φίλου μου είχε βιοτεχνία με τσεμπέρια. Εμείς τα παίρναμε κρυφά και τα πουλούσαμε στον Βαρδάρη, σε κάτι πάγκους. Μια μέρα, όπως βγαίναμε από το μαγαζί, μας είδε κάποιος που είχε και εκείνος πάγκο στον Βαρδάρη και μας λέει: «Τι κάνετε εδώ;». Λέει ο φίλος μου: «Η μητέρα μας μας είπε να τα πουλήσουμε». «Να μου φέρετε τη μητέρα σας λοιπόν να μου το πει, για να δω μήπως τα κλέβετε». Πήγα και εγώ στον οίκο ανοχής, πήρα μια ιερόδουλη, την πλήρωσα και την έβαλα να κάνει τη μάνα μας!
– Η Κατοχή σε δυναμώνει, οι ελλείψεις και οι δυσκολίες σε κάνουν άντρα. Οι εμπειρίες της ζωής ακόνισαν το μυαλό μου και με έκαναν να «ξυπνήσω», να είμαι εφευρετικός.
– Στο θέατρο μπήκα εντελώς τυχαία, δεν είχα ιδέα μέχρι τότε. Ημουν στην κατασκήνωση και τα παιδιά ετοίμαζαν μια παράσταση, δοκίμασα και εγώ και «κόλλησα». Αργότερα έδωσα εξετάσεις να μπω σε σχολή, αλλά με απέρριψαν. «Δεν κάνεις για το θέατρο» μου είπαν, αλλά εγώ δεν τους άκουσα. Επέμεινα, ώσπου βαρέθηκαν να με βλέπουν και μου έδωσαν μια προσωρινή άδεια επαγγέλματος!
– Εχω περάσει πολλά στη ζωή μου, τόσα που έγινα πολύ αισιόδοξος. Ο,τι είναι θα περάσει. Δεν αντέχω τη μιζέρια. Και επειδή η ζωή μού έμαθε να είμαι αγωνιστής, δεν κουράζομαι, ούτε τα παρατάω εύκολα. Προσπαθώ πάντα να βρω τη λύση και αυτό με βοήθησε πολύ να επιβιώνω.
– Θέλω συνέχεια να κάνω πράγματα, μου είναι αδιανόητο να κάθομαι, τρελαίνομαι.
– Αγαπώ πολύ το θέατρο, είναι ζωοδότρα δύναμη για μένα, μου δίνει ευτυχία. Κατ’ αρχάς, και τελείως αμόρφωτος να είσαι, μορφώνεσαι και γίνεσαι καλύτερος. Σε κρατάει νέο, σε αναζωογονεί, σε κρατάει σε εγρήγορση. Μου έδωσε πολλά η δουλειά αυτή, αλλά και εγώ την υπηρέτησα με πολλή αγάπη, πίστη και πειθαρχία.
– Ο ηθοποιός δεν πρέπει να ξεκινήσει άνετος, πλούσιος. Πρέπει να έχει ανάγκες: Να τρέξει, να συμβιβαστεί, να κυνηγήσει την τύχη του, να θέλει να γίνει αγαπητός. Να ανοίγει την αυλαία κρυφά, να τον «καίει» να δει αν έχει κόσμο κάτω.
– Αν δεν πιάσεις τον ταύρο απ’ τα κέρατα, δεν γίνεται! Δεν μπορείς να τα αφήνεις όλα στην τύχη. Και εγώ την έφτιαξα την τύχη μου, την κυνήγησα.
– Θέλω πάντα να μαθαίνω. Αν πω «τώρα τα ξέρω όλα», τελείωσα. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να δίνω συμβουλές – άλλες οι δικές μας εποχές, άλλες οι σημερινές. Να μοιραστώ την πείρα μου, ναι, αλλά συμβουλές μού είναι δύσκολο να δώσω.
– Αγαπώ πολύ τη γυναίκα. Και έχοντας μάθει στη ζωή μου από μικρός να κάνω πράγματα για τους άλλους, υπήρξα πολύ γενναιόδωρος με τις γυναίκες της ζωής μου.
– Ο χειρότερος σύζυγος είναι ο πιστός: Είναι όλη μέρα σπίτι και γκρινιάζει. Ενώ ο άπιστος είναι πολύ γλυκός. Οσες φορές χώρισα, η αιτία ήμουν κυρίως εγώ. Γι’ αυτό και πάντα φρόντιζα πολύ τις γυναίκες μου. Ενιωθα ένοχος. Και όταν είσαι ένοχος «πληρώνεις».
– Δεν πιστεύω καθόλου, ούτε στους παπάδες ούτε στους πολιτικούς. Είναι όλοι τους «κλέφτες».
– Οταν ο Θεός μοίρασε τον κόσμο, έδωσε στους Γάλλους τη Γαλλία, στους Αγγλους την Αγγλία κ.ο.κ. «Σε εμάς δεν θα δώσεις κάτι;» ρώτησαν οι Ελληνες. «Οχ, σας ξέχασα» είπε και μας έδωσε την καλοκαιρινή του κατοικία. Δεν υπάρχει ωραιότερη χώρα από την Ελλάδα. Και είναι κρίμα που συχνά την κακομεταχειριζόμαστε τόσο.
– Ο άνθρωπος ολοκληρώνεται μόνο όταν κάνει παιδιά. Μόλις κάνεις παιδί αλλάζει η τύχη σου. Θες να δουλεύεις περισσότερο, μπαίνεις στον σωστό δρόμο – ίσως επειδή έχεις κίνητρο, θες να κάνεις πολλά πράγματα για κάποιον άλλον. Μου αρέσει πολύ ο ρόλος του πατέρα. Και έχω πολύ καλές σχέσεις με τα παιδιά μου.
– Είναι εξυπνάδα και μεγαλοσύνη να δείχνεις αυτό που είσαι και να ζεις σύμφωνα με την ηλικία σου. Τότε τα έχεις όλα λυμένα.
ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΘΥΜΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΟΥΤΣΑ!
Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου. Εχει παίξει σε περισσότερες από 70 ταινίες, σε θεατρικές παραστάσεις και σε τηλεοπτικές σειρές. Σήμερα πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ανθος του κάκτου» και στην ταινία του Περικλή Χούρσογλου «Ο διαχειριστής».
Δημοσιεύτηκε στο BHMAMEN, τεύχος 48, σελ. 116-117, Μάρτιος 2010.
