Οι Ιρακινοί καλούνται σήμερα όχι μόνον να εκλέξουν νέα κυβέρνηση, αλλά και να αποφασίσουν αν από αύριο θα ζουν σε ένα νέο, ενιαίο Ιράκ ή σε τρία αυτόνομα κρατίδια, καταδικασμένα να μάχονται μεταξύ τους για τη διαχείριση των τεράστιων πετρελαϊκών αποθεμάτων της Μεσοποταμίας. Στον Βορρά οι Κούρδοι χτίζουν συστηματικά την πλήρη (πολιτική, εδαφική και κυρίως «πετρελαϊκή») αυτονομία τους. Στον Νότο οι σιίτες, οι οποίοι συνεργάστηκαν αρχικά με τους αμερικανούς εισβολείς το 2003, «λοξοκοιτάζουν» όλο και περισσότερο προς το ομόδοξο γειτονικό Ιράν. Κυρίως οι σουνίτες δείχνουν να επιθυμούν πραγματικά τη διατήρηση ενός ενιαίου, κυρίαρχου κράτους. Πράγμα λογικό, αφού, ως γνωστόν, το Κεντρικό Ιράκ όπου ζουν δεν διαθέτει ούτε σταγόνα πετρέλαιο. Συνεπώς είναι καταδικασμένο σε οικονομικό μαρασμό αν μελλοντικώς αποκοπεί. Στη φωτογραφία, μια εκδήλωση «πολιτικού πολιτισμού»: δύο Ιρακινές, η μία χριστιανή (αριστερά) και η άλλη μουσουλμάνα (δεξιά), μπλέκουν τα δάχτυλά τους, βουτηγμένα στο μελάνι, απόδειξη ότι μόλις ψήφισαν. Το στιγμιότυπο είναι από εκλογικό κέντρο ιρακινών μεταναστών στο Αμμάν της Ιορδανίας, Οι Ιρακινοί της Διασποράς άρχισαν να ψηφίζουν από την Παρασκευή.