Πώς να γίνει «ριζικός ανασχηματισμός» όταν κανείς από όσους θα μπορούσαν να προαχθούν (Μπακογιάννη, Σουφλιάς, Παυλόπουλος…) δεν θέλει να αναλάβει το υπουργείο Οικονομίας και να φορτωθεί τις ευθύνες του Γιώργου Αλογοσκούφη; Και αν το υπουργείο Οικονομίας αποκλεισθεί, κανείς από τους προαναφερθέντες δεν θα θέλει να μετακινηθεί γιατί μόνο υποδεέστερες θέσεις από αυτές που κατέχουν τώρα υπάρχουν. Επομένως, τα βασικά πρόσωπα της κυβέρνησης δεν θα αλλάξουνεκτός και αν ο Κώστας Καραμανλής θελήσει να κάνει επίδειξη δύναμης για το «ποιος είναι το αφεντικό» και αδιαφορήσει για αυτά που θέλουν τα κορυφαία στελέχη του. Αν είχε χρόνο μπροστά του θα μπορούσε να το κάνει, οι κραδασμοί θα απορροφούνταν μετά από μερικούς μήνες. Αλλά οι μήνες που μένουν είναι λίγοι, θα φθάσουν στις εκλογές με εμφανείς τις εσωκομματικές συγκρούσεις και την αμφισβήτηση του Κώστα Καραμανλή και όλα θα είναι χειρότερα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, λοιπόν: η ακινησία θα πείσει ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει, η υπερκινητικότητα θα φέρει συγκρούσεις. Η κυβέρνηση είναι υπό προθεσμίαν, έχει εξαντλήσει το πολιτικό της κεφάλαιο, δεν θα το αυξήσει με την υπουργοποίηση του κ. Σαμαρά, την αντικατάσταση του κ. Αντώναρου ή την απονομή του τίτλου του υφυπουργού σε μερικές δεκάδες βουλευτών που θα αντικαταστήσουν κάποιες άλλες δεκάδες άγνωστων υφυπουργών. Η ασθένεια είναι ανίατη, η κατάσταση μη αναστρέψιμη· ας ελπίσουμε πως δεν θα γίνουν και μη αναστρέψιμες βλάβες στη χώρα ως την αποχώρηση της κυβέρνησης που σβήνει.