Αυτό που συνέβη την περασμένη Πέμπτη στις Βρυξέλλες δεν είχε ξανασυμβεί. Ο έλληνας Πρωθυπουργός, τον οποίο οι συνάδελφοί του συνήθως αγνοούσαν κατά τη διάρκεια των συνόδων κορυφής επειδή και ο ίδιος δεν έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για αυτές, βρέθηκε ξαφνικά στο κέντρο της προσοχής. Μόνο που οι συνομιλίες που είχε με τους ευρωπαίους συναδέλφους του δεν είχαν ως αντικείμενο την προώθηση των ελληνικών θέσεων στα θέματα που επρόκειτο να σηζητηθούν αλλά να απαντήσουν στην ανησυχία τους για τα συμβαίνοντα στη χώρα μας, καθώς μάλιστα ορισμένοι από αυτούς εξέφραζαν τον φόβο ότι τα τραγικά γεγονότα που ζήσαμε τις τελευταίες ημέρες θα μπορούσαν να μεταφερθούν και στις δικές τους πρωτεύουσες. Και είναι αλήθεια ότι στη Γαλλία κυρίως αλλά και στην Ισπανία, στην Ιταλία και στην Πορτογαλία, όπου η ανεργία των νέων έχει φθάσει στα ύψη, ο κίνδυνος ενός ντόμινο είναι υπαρκτός. Αυτό άλλωστε επισημαίνουν και οι σοβαρότερες ευρωπαϊκές εφημερίδες, οι οποίες όλο αυτό το διάστημα έθεταν το ερώτημα για το πώς η Ελλάδα που διακρίθηκε με την άψογη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 κατάφερε μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια να φθάσει στο σημερινό κατάντημα.
Για τον ξένο Τύπο οι μεγαλύτερες μετά τη Μεταπολίτευση ταραχές στην Ελλάδα είναι προϊόν μιας βαθιάς πολιτικής και κοινωνικής κρίσης που σημαδεύεται από τα παρατεταμένα σκάνδαλα, το πελατειακό πολιτικό σύστημα, την κυβερνητική ανικανότητα να χειρισθεί κρίσεις και τις ολέθριες επιπτώσεις από τους ανεκπαίδευτους αστυνομικούς. Η δολοφονία του νεαρού Αλέξανδρου ήταν η αφορμή, αλλά όχι και η αιτία, για το οργίλο ξέσπασμα της νεολαίας, στο οποίο αναμείχθηκαν περιθωριακά στοιχεία. Το ξέσπασμα αυτό δεν κατόρθωσε να συγκρατήσει η Αστυνομία, η οποία, όπως επισημαίνεται σε πολλές αναλύσεις, αντιμετωπίζεται με μεγάλη εχθρότητα από τους πολίτες λόγω ενός ανώμαλου πολιτικού παρελθόντος (δικτατορία Μεταξά, Εμφύλιος, χούντα, Πολυτεχνείο). Η βασική όμως αιτία είναι ότι η κυβέρνηση, παρά τις υποσχέσεις της, δεν κατόρθωσε να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό του κράτους, όπως δεν είχε κατορθώσει να το πράξει τα προηγούμενα χρόνια και το ΠαΣοΚ.
Ισως η πιο χαρακτηριστική επισήμανση έγινε στο κύριο άρθρο του γαλλικού «Μοnde»: «Δεν είναι θέμα πολιτικής παράταξης. Από τα ίδια δεινά με τη Δεξιά υποφέρει και το (σοσιαλιστικό) ΠαΣοΚ, που κατείχε την εξουσία τις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90. Δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να οικοδομήσει ένα σύγχρονο κράτος δικαίου. Οι μεγάλες οικογένειες- Καραμανλή, Μητσοτάκη, Παπανδρέου- εναλλάσσονταν στην εξουσία για δεκαετίες, με τους ανθρώπους τους να επωφελούνται από ένα σύστημα οι επιπτώσεις του οποίου έπλητταν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού». Αυτά ως προς την εξήγηση που επιχειρείται να δοθεί για το ξέσπασμα της λαϊκής οργής. Μια οργή που οι περισσότεροι ξένοι αναλυτές θεωρούν ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία διαθέτει την πλειοψηφία με έναν μόνο βουλευτή.
