ΜΟΣΧΑ. Ο αληθινός πρωταγωνιστής μιας από τις πιο ιστορικές… ψεύτικες φωτογραφίες όλων των εποχών, εκείνης που δείχνει έναν ρώσο στρατιώτη να υψώνει τη σοβιετική σημαία με το σφυροδρέπανο στη στέγη της γερμανικής Βουλής, του Ράιχσταγκ, σηματοδοτώντας έτσι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, πέθανε σε ηλικία 86 ετών.

Πρόκειται για τον απόστρατο αντισυνταγματάρχη Μιχαήλ Πέτροβιτς Μίνιν ο οποίος- ως λοχίας τότε- μαζί με τρεις ακόμη λοχίες ήταν ο πρώτος που εισέβαλε στο ισοπεδωμένο από τις βόμβες κτίριο, κατέβαλε με ριπές την αντίσταση των τελευταίων γερμανών στρατιωτών και ύψωσε τη σοβιετική σημαία όχι στη στέγη της γερμανικής Βουλής στο Βερολίνο αλλά στο στέμμα ενός αγάλματος της θεάς Νίκης στις 30 Απριλίου 1945. Οι σύντροφοί του τον σήκωσαν στους ώμους, ενώ χρησιμοποίησαν τις ζωστήρες τους για να σταθεροποιήσουν το κοντάρι.

Η Νίκη τους
Η περίφημη κραυγή του «Να η δικιά μας θεά της Νίκης» έγινε έκτοτε «κλισέ» στη ρωσική γλώσσα. Αλλά φωτογραφία, φυσικά, δεν τραβήχτηκε: όχι μόνο γιατί η σκηνή εκτυλίχθηκε στις 10 τη νύχτα, αλλά και διότι απλούστατα δεν υπήρχε φωτογράφος στο σημείο, εν μέσω των τελευταίων οδομαχιών του πολέμου.

Τελικά το περίφημο «ιστορικό ντοκουμέντο» απαθανατίστηκε από τον Γεβγκένι Χαλντέι δύο ημέρες αργότερα και μετά το κατάλληλο «ρετούς» (για να προστεθεί το… απαραίτητο σφυροδρέπανο το οποίο δεν διακρινόταν στην αυθεντική φωτογραφία) και εξελίχθηκε σε μία από τις ιστορικότερες φωτογραφίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στη φωτογραφία τη θέση του Μίνιν πήρε ένας στρατιώτης από τη Γεωργία, το όνομα του οποίου δεν έγινε γνωστό ποτέ.

Ο Μίνιν είχε καταταγεί εθελοντής το 1941 αλλά τραυματίστηκε στα περίχωρα του Λένινγκραντ. Μετά την αποθεραπεία ακολούθησε τη μονάδα του από το Λένινγκραντ ως το Βερολίνο.

Αν και ο Μίνιν είχε προταθεί τότε για τον εξαιρετικά τιμητικό τίτλο και το αστέρι του Ηρωα της Σοβιετικής Ενωσης- αφού ο ίδιος ο Στάλιν είχε απαιτήσει να υψωθεί η σημαία ή οποιοδήποτε κόκκινο ρούχο στο κτίριο του Ράιχσταγκ πριν από την Πρωτομαγιά του 1945 ως ένδειξη για το τέλος της μεγάλης μάχης, το περίφημο παράσημο «Ζβέζντα» δεν το παρέλαβε ποτέ. Αποστρατεία
Μετά τον πόλεμο ο Μίνιν συνέχισε την υπηρεσία του στον στρατό ως το 1969 και όταν αποστρατεύτηκε έζησε στην πόλη Πσκοφ όπου και πέθανε.

Στην επίσημη ιστοριογραφία δεν αναφερόταν το όνομά του ως συμμετέχοντος στη μάχη του Βερολίνου. Η ταυτότητά του έγινε γνωστή μόλις πριν από λίγα χρόνια, έπειτα από σχετική έρευνα του Ινστιτούτου Ιστορίας του ρωσικού υπουργείου Αμυνας.

Πάντως ο Μίνιν εμφανίστηκε πριν από τρία χρόνια στο τελευταίο επεισόδιο του γερμανικής παραγωγής ντοκυμαντέρ «Ο πόλεμος του αιώνα» για τις ανάγκες του οποίου ο βετεράνος του πολέμου επισκέφθηκε ξανά το Ράιχσταγκ και συναντήθηκε με έναν από τους τελευταίους επιζώντες γερμανούς υπερασπιστές του.