Η κυρία Αλεξάνδρα Γκίκα γεννήθηκε το 1951 στα Μεσόγεια. Τελείωσε την Πρότυπο Εμπορική Σχολή Αθηνών και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία. Εκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα στην Αμερική στο Μάρκετινγκ και στην Ψυχολογία. Το 1983 διευθύνει τις Δημόσιες Σχέσεις για την Ελλάδα του Διεθνούς Οργανισμού Χρυσού Intergold από το Μιλάνο και στη συνέχεια το τμήμα Δημοσίων Σχέσεων της διαφημιστικής εταιρείας Bates Hellas. Από το 1987 διευθύνει την εταιρεία Advance. Εκπροσωπεί αποκλειστικά το Συνεδριακό Κέντρο Κύπρου. Η εταιρεία των Βρυξελλών Generation Europe τη διόρισε πρόεδρο και διευθύνουσα σύμβουλο της Generation Europe Greece and Cyprus με στόχο την έκδοση στα ελληνικά του ημερολογίου «Οι νέοι της Ευρώπης», υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς. Είναι μέλος του ΔΣ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Ενημέρωσης Καταναλωτών (SOCAP). Από τα πρώτα μέλη του Συλλόγου «Ελπίδα». Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός γιου και μιας κόρης.
Επικοινωνία σε όλες τις μορφές. Αυτό ήταν το αντικείμενο που κέρδισε την κυρία Αλεξάνδρα Γκίκα από τα εφηβικά χρόνια της. Αρχισε να δουλεύει τα καλοκαίρια διδάσκοντας ελληνικά σε παιδιά ελλήνων εφοπλιστών του εξωτερικού. Στη συνέχεια εργάστηκε στο τμήμα μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων της σοκολατοβιομηχανίας ΙΟΝ, ίδρυσε δικό της σχολείο ξένων γλωσσών, δίδαξε στο αμερικανικό σχολείο Holy Cross στην Αμερική για τα υψηλόβαθμα στελέχη διαφημιστικών εταιρειών.
Σήμερα, με 30 χρόνια εργασιακής πείρας, είναι γενική διευθύντρια της εταιρείας δημοσίων σχέσεων Advance Communication and Marketing καθώς και πρόεδρος και διευθύντρια της Generation Europe για την Ελλάδα και για την Κύπρο. Σε ηλικία 18 ετών είχε την ευκαιρία να γνωριστεί με τη διάσημη γαλλίδα συγγραφέα Φρανσουάζ Σαγκάν. Της είπε ότι είχε την ικανότητα να πείθει και να επικοινωνεί και ότι ο τομέας των δημοσίων σχέσεων θα ήταν κατάλληλος για να σταδιοδρομήσει επιτυχώς. Τη γνώμη αυτή άκουσε και από άλλα σημαντικά πρόσωπα που την οδήγησαν στην τελική απόφασή της ότι άξιζε τον κόπο να δοκιμάσει.
Αρκεί η τέχνη της επικοινωνίας και της πειθούς;
«Σίγουρα όχι. Είναι όμως τα πρωταρχικά υλικά για έναν άνθρωπο που θα ήθελε να ασχοληθεί με τον τομέα της επικοινωνίας. Γιατί αν δεν έχεις έμφυτα αυτά τα χαρίσματα, σίγουρα εκ προοιμίου δεν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά. Από εκεί και πέρα χρειάζονται δημιουργικότητα και πείσμα, αφοσίωση και θάρρος, στόχοι που θα αγωνίζεσαι διαρκώς να επιτύχεις».
Πιστεύετε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν εταιρείες επικοινωνίας που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν διεθνείς δραστηριότητες;
«Ασφαλώς και υπάρχουν. Και εμείς έχουμε δουλέψει πολύ με ξένες εταιρείες και μάλιστα έχουμε βραβευθεί για τις ιδέες μας. Εκείνο όμως που ζητούν όλες οι εταιρείες διεθνώς με αγωνία είναι δημιουργικές και πρωτότυπες ιδέες events τόσο για τη βελτίωση της εικόνας των υπηρεσιών, των προϊόντων ή της ίδιας της εταιρείας όσο και για παρουσιάσεις νέων προϊόντων».
Σίγουρα ο χώρος είναι ανταγωνιστικός και δύσκολος. Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο άνθρωπο που μπαίνει στον χώρο αυτό με φιλοδοξίες επιτυχίας;
«Να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες ως προκλήσεις. Είναι σίγουρο ότι θα τις κερδίσει. Χρειάζεται με τη δουλειά σου να έχεις ερωτική σχέση. Εγώ είτε επεξεργάζομαι μια δημιουργική ιδέα είτε συντονίζω μια ομάδα ανθρώπων για την υλοποίησή της, νιώθω την έκσταση του μαέστρου την ώρα της παράστασης. Οι νέοι συγχρόνως πρέπει να έχουν κατά νου ότι ο δρόμος για την επιτυχία είναι μακρύς με καθημερινή αιματοχυσία. Η ώρα όπου θα δρέψεις τους ώριμους καρπούς συνδέεται με σύνεση, πείρα και διεθνείς γνωριμίες. Ο καλός διευθυντής δεν πρέπει να είναι μόνο ηγέτης στην επιχείρηση όπου εργάζεται, διότι κάποια στιγμή θα στερέψει αν δεν δίνει και δεν παίρνει ουσιαστική αγάπη στην προσωπική και οικογενειακή ζωή του, αν δεν έχει πάθος για τη ζωή με ενδιαφέροντα που εκτείνονται και πέρα από τη δουλειά του».
Τι σπουδές θα συνιστούσατε σε έναν νέο για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες του χώρου όπως διαμορφώνονται στο μέλλον;
«Σπουδές στον τομέα του μάρκετινγκ, της ψυχολογίας ή των δημοσίων σχέσεων είναι απαραίτητες για τη βαθύτερη ανάλυση και για την κατανόηση των θεμάτων όσον αφορά ένα προϊόν ή μια υπηρεσία. Ετσι θα εκλείψουν σιγά σιγά οι εμπειρικοί αλεξιπτωτιστές που αυτοβαφτίζονται ειδικοί ή σύμβουλοι δημοσίων σχέσεων. Φυσικά όπως είπαμε όλα αυτά μαζί με κέφι και αφοσίωση στη δημιουργικότητα».
Αν σας ζητήσει ένας νέος να τον προσλάβετε τι θα προσέξετε;
«Οι νέοι που επιθυμούν να εργαστούν σε εταιρεία δημοσίων σχέσεων πρέπει πρώτα από όλα να έχουν αυτογνωσία και ξεκάθαρο στόχο τον οποίο πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να υπηρετήσουν με πολύ σκληρή δουλειά, μεθοδικότητα, πείσμα, μεγάλη αντοχή και θάρρος για τις δυσκολίες και για τις απογοητεύσεις. Με μεγάλη λύπη μου έχω παρατηρήσει το αντίθετο στις συνεντεύξεις για την πρόσληψη στελεχών. Οι νέοι πρέπει να θυμούνται πάντα ότι πρέπει να μάθουν να περπατούν προτού λάβουν μέρος στους αγώνες δρόμου για να κερδίσουν το έπαθλο».
Εσείς το κερδίσατε;
«Αισθάνομαι δισεκατομμυριούχος για δύο πράγματα: βρίσκω χρόνο για αυτοσυγκέντρωση και καθημερινή συζήτηση με τον εαυτό μου και έχω πολλούς φίλους και γνωστούς σε όλο τον κόσμο. Εχω την ανησυχία, την ενέργεια και τη γνώση να τα διοχετεύσω και εκτός ελληνικών συνόρων και προς αυτή την κατεύθυνση εργάζομαι. Πιστεύω ότι όλοι και ιδιαίτερα οι νέοι σε αυτό τον στόχο πρέπει να κατευθύνουμε κάθε προσπάθειά μας. Η Ελλάδα δεν είναι πια η γειτονιά μας αλλά το εφαλτήριο για την κατάκτηση και των άλλων μεγάλων γειτονιών που μας προκαλούν».
