Πρώτα θα τελείωνε το 2004, στην ώρα του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Υστερα το 2005. Μετά, το 2007. Επειτα, το 2009. Και τώρα, το 2010.

Ανατρέχοντας κανείς στις συχνές παρουσιάσεις του Τύπου, όλα αυτά τα χρόνια, για το ζήτημα του μονίμου εκθεσιακού χώρου του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), η μόνη αίσθηση που μπορεί να αποκομίσει είναι αυτή της κωμωδίας. Τι άλλο να σκεφτεί κανείς όταν τόσοι υπουργοί και υφυπουργοί και τόσα διοικητικά συμβούλια δεν κατόρθωσαν όχι να πραγματοποιήσουν το έργο αλλά τουλάχιστον να κάνουν μια στοιχειωδώς ακριβή πρόβλεψη που να μην προσβάλλει την ευφυΐα μας; Αναρωτιέται κανείς πώς αντέχουν τόσα χρόνια η διευθύντρια του ΕΜΣΤ Αννα Καφέτση και η αφοσιωμένη ομάδα της να διευθύνουν ένα μουσείο και να παρουσιάζουν εκθέσεις διεθνούς επιπέδου εν μέσω τέτοιας αλλοπρόσαλλης αντιμετώπισης από την πολιτεία.

Δεν είναι λοιπόν παράξενο, υπό το φως αυτής της προϊστορίας, το πόσο ενθαρρυντική είναι η προσωρινή λύση που βρέθηκε για τη στέγαση του ΕΜΣΤ. Ως την ολοκλήρωση της μόνιμης στέγης του στο πρώην εργοστάσιο Φιξ, το ΕΜΣΤ απέκτησε έναν εξαιρετικό χώρο στο κτίριο του Ωδείου Αθηνών. Ο χώρος, ο οποίος παρουσιάστηκε χθες σε συνέντευξη Τύπου, μπορεί να μην είναι μουσειακών διαστάσεων, είναι όμως εντυπωσιακός από όλες τις άλλες απόψεις. Διαθέτει δύο λειτουργικότατες και πανύψηλες αίθουσες προσωρινών εκθέσεων, καθώς και έναν χώρο όπου θα παρουσιάζονται επιλογές από τη μόνιμη συλλογή του μουσείου, οι οποίες θα αλλάζουν κάθε μήνα. Για τον Οκτώβριο θα παρουσιάζονται τα έργα του Στήβεν Αντωνάκου «Ταξίδι, ένα έργο σε 72 ενότητες» (1998), του Στιβ Ρόντεν «moon (both receiver and transmitter… there now remained» (2008) και Βαντίμ Ζαχάροφ «Μαύρα πουλιά» (2007, χρησιδάνειο από το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης). Ακόμη, στον νέο χώρο του ΕΜΣΤ δημιουργήθηκε ένα λεγόμενο media lounge, όπου θα φιλοξενούνται εκθέσεις με έργα νέων μέσων, διαδικτυακά και ηχητικά. Παρουσιάζοντας τις νέες αυτές δυνατότητες του ΕΜΣΤ, η διευθύντριά του έκανε λόγο και για ένα project room, το οποίο θα δίδεται σε καλλιτέχνες για πειραματικές πρακτικές και in situ παρεμβάσεις. Η ύπαρξη ενός project room αποτελεί πάγιο αίτημα της εικαστικής κοινότητας και το ότι βρίσκει ανταπόκριση μαρτυρεί το καλό κλίμα της περιόδου στην οποία μοιάζει να εισέρχεται το ΕΜΣΤ.

Αλλά τα καλά νέα δεν είναι μόνο η εξαιρετική προσωρινή λύση του κτιριακού ζητήματος. (Και, ομολογουμένως, το επίπεδο είναι τόσο υψηλό που η λύση σχεδόν θα μπορούσε να είναι μόνιμη, αν ο χώρος ήταν μεγαλύτερος και αν δεν μας είχαν υποσχεθεί το Φιξ…) Το ΕΜΣΤ κάνει νέα αρχή με εκπληκτικής ποιότητας εκθέσεις. Στον έναν χώρο μπορεί κανείς να δει τον σπάνιας ποιητικής ευαισθησίας Ντάβιντ Κλέρμπαουτ, με έξοχες βιντεοεγκαταστάσεις. Και στον άλλο χώρο, τον, σκληρότερο αλλά εξίσου σπουδαίο, Ούλριχ Ρύκριμ, με σχέδια. Αμφότεροι είναι συγκλονιστικοί- και συγκλονιστικά διάσημοι – καλλιτέχνες και το ΕΜΣΤ έχει κάθε λόγο να είναι υπερήφανο.

Το μουσείο σύγχρονης τέχνης μιας πόλης αποτελεί σημείο αναφοράς για όλη την καλλιτεχνική της δραστηριότητα. Ισχυρό μουσείο σημαίνει πολλαπλασιασμός των δυνατοτήτων για όλους όσοι δημιουργούν τέχνη, την υποστηρίζουν ή τη διαχειρίζονται, ή διευθύνουν άλλους φορείς. Το γεγονός ότι για τα επόμενα χρόνια το ΕΜΣΤ θα διαθέτει δυνατότητες που ποτέ ως τώρα δεν είχε οφείλεται ασφαλώς πρώτα από όλα στις ακατάπαυστες προσπάθειες της διευθύντριάς του. Οφείλεται ασφαλώς και στην κατανόηση και στη διορατικότητα των υπευθύνων του Ωδείου Αθηνών. Οφείλεται όμως σε μεγάλο βαθμό και στην τρέχουσα ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, η οποία, αντίθετα με τους προκατόχους της, δεν αναλώθηκε σε ψευδεπίγραφες εξαγγελίες για πράγματα που ούτε είναι πραγματοποιήσιμα ούτε κανένας τα πιστεύει αλλά πρόσφερε τη στήριξή της σε ένα σχέδιο ουσιαστικό, συγκροτημένο και επωφελές.

Στην ομιλία του κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου ο υπουργός Πολιτισμού κ. Μιχάλης Λιάπης είπε, μεταξύ άλλων, ότι «η προσωρινή εγκατάσταση του μουσείου στο κτίριο του Ωδείου Αθηνών,που σηματοδοτεί μια νέα αρχή για την οκτάχρονη ιστορία του μουσείου,επιλύει το τεράστιο στεγαστικό πρόβλημά του, επιτρέποντάς του να συνεχίσει ανελλιπώς τη μουσειακή δραστηριότητά του ως το 2010, οπότε θα εγκατασταθεί στο δικό του κτίριο». Εχοντας δείξει εμπράκτως ότι μπορεί να αξιολογήσει τα προβλήματα και να παρέμβει αποτελεσματικά, ο υπουργός Πολιτισμού είναι ο πρώτος εδώ και αρκετά χρόνια που μας δίνει λόγους να τον πιστεύουμε. Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Κτίριο Ωδείου Αθηνών, Βασ. Γεωργίου Β΄ 17-19 και Ρηγίλλης, Αθήνα, τηλ. 210 9242.111-2, www.emst.gr). Επιλογές από τη μόνιμη συλλογή, εναλλασσόμενες ανά μήνα. Επίσης: Ούλριχ Ρύκριμ: «Σκιές της πέτρας». Σχέδια. Ως τις 30 Νοεμβρίου. Επίσης: Ντάβιντ Κλέρμπαουτ. Βιντεοεγκαταστάσεις. Ως τις 7 Δεκεμβρίου. Ωρες λειτουργίας: Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 11.00-19.00, Πέμπτη 11.00-22.00, Δευτέρα κλειστά. Είσοδος: 5 ευρώ, 3 ευρώ (φοιτ.), κάτω των 12 ετών, άνω των 65 ετών, άτομα με ειδικές ανάγκες και ο συνοδός τους, Πέμπτη 17.00-22.00 δωρεάν.