Δεν έχω σχέση με μοναχούς. Και δεν έχω γνώσεις γενικής τραπεζικής. Ωστόσο προσεύχομαι. Να μη συμβεί τίποτε κακό στις τράπεζές μας. Μη βρεθούμε ξαφνικά σε τίποτε ουρές τύπου Νorthern Rock. Δεν θυμάμαι άλλη φορά να είχα υποψιαστεί ότι μπορεί οι καταθέσεις μου να κινδυνεύσουν. Ο Διάβολος όμως έχει πολλά ποδάρια και με όλα αυτά που ακούω να συμβαίνουν στη Φλόριδα, και στη Λάρισα με ζώσαν μαύρα φίδια. Είναι κι αυτή η μανία μου να διαβάζω πρωί πρωί εφημερίδες σοβαρές στο Διαδίκτυο. Να, πριν από λίγες ημέρες έπεσα σε ένα κείμενο στην έγκριτη «Die Ζeit», που παρείχε συμβουλές και ενημέρωση, προφανώς ύστερα από απορίες φοβικών αναγνωστών, σχετικά με τα καταθετικά προϊόντα. Και όχι τίποτε αηδίες τύπου CDΟs, αλλά για προθεσμιακές καταθέσεις, για ομόλογα και ομολογίες εγγυημένου κεφαλαίου κτλ. Ενας ειδικός τούς έλεγε ότι οι καταθέσεις ταμιευτηρίου είναι εγγυημένες. Αλλά- πάντα υπάρχει ένα «αλλά»- να προσέχουν πού τις καταθέτουν. Γιατί υπάρχουν και μη γερμανικές τράπεζες που δραστηριοποιούνται στη χώρα του Γκαίτε, οι οποίες εγγυώνται μόνο ως 20.000 ευρώ! Αλλο πάλι κι αυτό.

Και να που στο πρωινό μου «Βήμα» εμφανίστηκαν αθώοι Λαρισαίοι να αναζητούν άφαντες καταθέσεις τους, για προίκες νομίζω, που είχαν καταθέσει σε μεγάλη ξένη τράπεζα, η οποία είχε την καλοσύνη να τους ενημερώσει, φαντάζομαι ευγενικά, ότι οι καταθέσεις τους εξατμίστηκαν. Γιατί εγγυήτρια τράπεζα ήταν η αλήστου μνήμης Lehman. Ενιωσα ένα τσίμπημα στην καρδιά και κάθησα παγωμένος να διερευνήσω τι έγραφαν τα χαρτιά που υπέγραψα για τα μικροποσά που «έκλεισα» σε τράπεζες δικές μας. Τώρα το θυμήθηκα, είπα μέσα μου και ως νέος Σέρλοκ διάβασα τα χαρτιά. Το μόνο που συγκράτησα, όντας και ιδρωμένος με αυτόν τον γνωστό ιδρώτα άγχους, ήταν «εγγυημένο κεφάλαιο». Ναι αλλά και οι Λαρισαίοι εγγυημένο το είχαν. Κι όμως πέταξαν τα λεφτά της προίκας. «Τι να κάνω;» σκέφτηκα. Πήγα στην τράπεζα και ζήτησα ενημέρωση βιβλιαρίου καταθέσεων, να δω αν έχουν μπει οι τόκοι τριμήνου. Δεν είχε γραφτεί τίποτε. Αρχισα να χλομιάζω και με οδήγησαν σε μια συμπαθή νέα να με εξυπηρετήσει, γιατί στο γκισέ δεν ήξεραν να μου πουν γιατί δεν μπήκαν οι τόκοι. Αλλά η νέα δεν ήταν ειδική της Επενδυτικής, όπως την είπε, και εγώ ντρεπόμουν να της κάνω την καίρια ερώτηση. Μετάθεση λέγεται στην ψυχολογία, ή άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε. Από την πλευρά μου βέβαια. Με τα πολλά ανακάλυψε ότι οι τόκοι θα εμφανιστούν στο τρίμηνο και όχι στο δίμηνο που επέμενα λανθασμένα εγώ να τη βασανίζω να ψάχνει. Καταλάβατε τη μετάθεση. Ηθελα απλά να ρωτήσω αν το προϊόν είναι σίγουρο και σκέφτηκα ότι, αν έβρισκα τους τόκους, θα ησύχαζα προσωρινά. Στο τέλος το ξεφούρνισα. «Δεν πιστεύω να είναι τίποτε σαν αυτά που… μμμ… ξέρετε τώρα». Δεν ήξερε, αλλά ούτε αυτή πίστευε, μια και οι τέτοιου είδους καταθέσεις είναι συντηρητικές. Τώρα, για το συγκεκριμένο θα περιμένω να κλείσει το τρίμηνο ή θα πάω να βρω την ειδική να της μεταφέρω το άγχος μου μπας και με καθησυχάσει. Υστερα απ΄ αυτό πήγα σπίτι. Δεν τόλμησα να πω τίποτε στη σύζυγο γιατί σίγουρα θα απέδιδε το θέμα στον αγχώδη χαρακτήρα μου και άρχισα να σκέφτομαι, να θυμώνω και να προσεύχομαι. Να σκέφτομαι, τι άσχετος είμαι, πάω τα λεφτά μου και αποδεικνύεται ότι δεν ξέρω τι μου γίνεται. Στέκομαι στο «εγγυημένο» και δεν πετάω την ατάκα «από ποιον;». Βέβαια, αν μου απαντούσαν από τη Χ, θα ησύχαζα; Αλλά αυτές οι μεγάλες έχουν όλες κλείσει, εξαγοραστεί ή δεν ξέρω κι εγώ τι και περιμένουν το Κογκρέσο να τους αγοράσει τα σαπάκια που φόρτωσαν σε λαούς, κυβερνήσεις και Ταμεία.

Να θυμώνω. Με όλους αυτούς που μας χάλασαν την ησυχία μας στην καλύτερη περίπτωση, γιατί στη Λάρισα φαίνεται έγινε κάτι χειρότερο. Με τους νεοφιλελεύθερους του LSΕ που μας πιπίλιζαν το «κάτω τα χέρια απ΄ τις αγορές». Με τις εποπτικές αρχές και διάφορους άλλους δομημένους που δεν κατονομάζω γιατί είναι συμπατριώτες μας κυβερνητικοί. Και, τέλος, να προσεύχομαι να είναι καλά το τραπεζικό μας σύστημα, τουλάχιστον ώσπου να λήξει η προθεσμία, και να πάω με αυτά τα λεφτά να εξοφλήσω το δάνειο, γιατί μόλις τελειώσει η διετία σταθερού επιτοκίου, μην το είδατε το Εuribor. Και να έχει καλά η Παναγία η Μυρτιδιώτισσα τον κ. Προβόπουλο που ανέλαβε την εποπτεία των τραπεζών μας και μου φαίνεται στιβαρός και δεν λέει τις αηδίες που έλεγε ο προκάτοχός του κ. Μπερνάκι. Κάτι πήγα να πω μέσα μου και για την υγεία του κ. Πόλσον, αλλά συγκρατήθηκα όταν είδα ότι οι Δημοκρατικοί στο Κογκρέσο ζήτησαν την τροποποίηση του πλάνου διάσωσης. Τουλάχιστον ώσπου να ψηφιστεί δεν θα προσευχηθώ και για τον Πόλσον!

atrif@otenet.gr