Η χθεσινή παραίτηση Βουλγαράκη ήταν μια εξέλιξη στα όρια του αυτονόητου. Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που να έπεσε από τα σύννεφα, όπως σίγουρα δεν υπήρχε άνθρωπος που να θεωρεί ότι ο υπουργός μπορούσε να παραμείνει στη θέση του ύστερα απ΄ όσα είχαν συμβεί. Το στοιχειώδες αίσθημα αυτοσυντήρησης επέβαλε και στην κυβέρνηση και στον Βουλγαράκη να χωρίσουν τα τσανάκια τους.

Ακόμη όμως κι αν εξέλιξη φαντάζει αυτονόητη, ολοκληρώθηκε με μεγάλο κόστος για την κυβερνητική παράταξη. Και δεν εννοώ το κόστος από την απώλεια ενός υπουργού, αλλά από τη συμπεριφορά του Πρωθυπουργού που ταυτίστηκε μαζί του.

Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται το ζουμί της υπόθεσης.

Ο Πρωθυπουργός συμπεριφέρθηκε περίπου ως απόλυτος μονάρχης ή ως κομματάρχης της ΕΡΕ, αρμόδιος να ορίζει αυθαιρέτως το σωστό και το λάθος, ακόμη και σε αντίθεση με το δημόσιο αίσθημα.

Κάτι τέτοια όμως δεν τα σηκώνουν οι δημοκρατικές κοινωνίες. Δείγμα υγείας. Και αν ηττήθηκε κάποιος στην υπόθεση Βουλγαράκη, δεν είναι τόσο ο ίδιος ο Βουλγαράκης, όσο ένας Πρωθυπουργός που νομίζει ότι η δική του απόλυτη κρίση μπορεί να κλείνει τα θέματα και μια αντίληψη που θεωρεί ότι μέτρο της κοινωνίας είναι το μέτρο του Πρωθυπουργού και της παρέας του.

Σε τελευταία ανάλυση, η πιο ενδιαφέρουσα πλευρά της ιστορίας είναι η συνέχιση των αντιδράσεων στους κόλπους της κυβερνητικής παράταξης, παρά την κάλυψη που ο Πρωθυπουργός παρείχε στον υπουργό του την περασμένη Κυριακή. Ο Καραμανλής δεν μπόρεσε να πείσει ούτε τους δικούς του και οι αντιδράσεις των δικών του είναι αυτές που οδήγησαν τελικά τον Βουλγαράκη στην οδό της παραίτησης. Δεν ξέρω πόσο θα κοστίσει στον Πρωθυπουργό αυτή η αποτυχημένη επίδειξη αυταρχισμού. Δεν ξέρω καν αν θα του κοστίσει. Σημειώνω ότι στην τελευταία δημοσκόπηση της Ρublic Ιssue που δημοσιεύθηκε χθες, μια δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε κυριολεκτικά στη μέση της χειρότερης καταιγίδας που γνώρισε η κυβέρνηση, ο Καραμανλή ς συγκεντρώνει 45% προτιμήσεις για Πρωθυπουργός έναντι 21% του Γ. Παπανδρέου – το 32% δεν επιλέγει κανέναν από τους δύο. Δεν υπάρχει αμφιβολία δηλαδή ότι ο Καραμανλής παραμένει ισχυρός και στην παράταξή του και στην κοινή γνώμη. Για πρώτη φορά όμως από τότε που ανέλαβε την πρωθυπουργία διέπραξε ένα σοβαρό λάθος: έβγαλε τη γλώσσα στην κοινωνία. Και αυτά οι κοινωνίες σπανίως τα συγχωρούν.

jpretenteris@dolnet.gr