Π ολλοί ασθενείς που υποβάλλονται σε «light» αρθροπλαστικές ισχίου ή γονάτου είναι πιθανό να χρειαστούν ξανά επέμβαση μέσα σε λίγα χρόνια, όπως προκύπτει από νέα μεγάλη μελέτη που διεξήχθη στην Αγγλία. Ερευνητές από το Βασιλικό Κολέγιο Χειρουργών της Βρετανίας είδαν ότι οι πιο μοντέρνες χειρουργικές τεχνικές της ημιολικής αρθροπλαστικής επιφανείας του ισχίου καθώς και της ημιολικής αρθοπλαστικής γονάτου συνδέονται με χαμηλότερα ποσοστά μακροπρόθεσμης επιτυχίας σε σύγκριση με τις συμβατικές ολικές αρθροπλαστικές. Σύμφωνα με τους βρετανούς επιστήμονες, τα νεότερα εμφυτεύματα που χρησιμοποιούνται στις επεμβάσεις μερικής αποκατάστασης με στόχο να προσφέρουν καλύτερη κινητικότητα καθώς και μικρότερο χρόνο ανάρρωσης στους ασθενείς συνδέονται με διπλάσιες πιθανότητες φθοράς σε σύγκριση με τα παλαιότερα. Στην ημιολική αρθροπλαστική της επιφάνειας του ισχίου οι γιατροί αντικαθιστούν μόνο την επιφάνεια ή τη μία πλευρά της άρθρωσης που παρουσιάζει πρόβλημα αντί για ολόκληρη την κεφαλή και την κοτύλη. Η ίδια τακτική χρησιμοποιείται και στην ημιολική γονάτου: οι ειδικοί αντικαθιστούν μόνο μία πλευρά της άρθρωσης. Πολλοί ασθενείς χρειάζεται να υποβληθούν σε επαναληπτική επέμβαση μετά την αρθροπλαστική καθώς τα πλαστικά, κεραμικά ή μεταλλικά εμφυτεύματα που χρησιμοποιούνται φθείρονται έπειτα από 10-15 χρόνια. Ωστόσο, σύμφωνα με τη νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «ΡLoS Μedicine», ορισμένοι ασθενείς και κυρίως όσοι υποβάλλονται σε ημιολικές αρθροπλαστικές χρειάζεται να υποβληθούν σε νέα επέμβαση πολύ νωρίτερα.

Οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία σχετικά με περίπου 170.000 επεμβάσεις που διεξήχθησαν σε ασθενείς μεταξύ του 2003 και του 2006- πρόκειται για πολύ μεγάλο δείγμα αφού αντιστοιχεί στις μισές επεμβάσεις που διενεργήθηκαν στην Αγγλία κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Ανακάλυψαν ένα συνολικό ποσοστό επανάληψης της διαδικασίας της τάξεως του 1,4%- ή διαφορετικά ένα στα 75 άτομα. Ωστόσο τα ποσοστά για επανάληψη της επέμβασης στις περιπτώσεις ημιολικής επιφανείας του ισχίου ήταν 2,6% σε σύγκριση με 0,9% για τις ολικές αρθροπλαστικές ισχίου. Συγχρόνως τα ποσοστά επανάληψης της επέμβασης ήταν 2,8% σε ό,τι αφορούσε την ημιολική επέμβαση του γονάτου, ακριβώς διπλάσια σε σύγκριση με την ολική αρθροπλαστική γονάτου.

Ο Γιαν βαν ντερ Μέλεν της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής που ήταν επικεφαλής της μελέτης ανέφερε ότι «με βάση τα στοιχεία μας οι γιατροί θα πρέπει να σκεφθούν το ενδεχόμενο να χρησιμοποιούν την ημιολική επιφανείας του ισχίου μόνο στους άνδρες και την ημιολική του γονάτου στους ηλικιωμένους ασθενείς».

Πάντως άλλοι ειδικοί στο άκουσμα της νέας μελέτης ανέφεραν ότι οι ημιολικές επεμβάσεις διεξάγονται σε συνεργασία με τον ασθενή και κυρίως σε νεότερα σε ηλικία άτομα που δεν θέλουν να χάσουν την κινητικότητά τους. Την άποψη ότι αυτού του τύπου οι λιγότερο παρεμβατικές επεμβάσεις γίνονται σύμφωνα με αυστηρές ενδείξεις και αντενδείξεις εξέφρασε μιλώντας στο «Βήμα» και ο ορθοπαιδικός κ. Γ.Κατσιφαράκης. «Πρόκειται για διαδικασίες που ακολουθούνται πολλά χρόνια και στην Ελλάδα και επιλέγονται ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ασθενούς και μόνο έπειτα από συζήτηση μαζί του σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους.Η κάθε παρέμβαση συνδέεται πάντα με κινδύνους αλλά και οφέλη».