ΒΕΝΕΤΙΑ. Είναι δυνατόν μια ολιγοήμερη συνεύρεση αγνώστων – ως επί το πλείστον- μεταξύ τους ανθρώπων να γίνει ένας μικρόκοσμος της «Ιδανικής Αμερικής»; Ναι, είναι. Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει στην τελευταία ταινία του Τζόναθαν Ντέμι «Η Ραχήλ παντρεύεται» («Rachel getting married») η οποία αποθεώθηκε χθες μετά την προβολή της στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ και όλα δείχνουν ότι θα φύγει με ένα ή περισσότερα βραβεία.

Ο περιβάλλων χώρος και οι άνθρωποι που τον απαρτίζουν έχουν εδώ μεγαλύτερη σημασία από αυτό καθαυτό το δράμα, το οποίο περιστρέφεται γύρω από μια πρώην τοξικομανή ( Αν Χάθαγουεϊ ) η οποία, πλημμυρισμένη από ενοχές, αλλά και με έναν απίστευτο τσαμπουκά επιστρέφει στο πατρικό της για τον γάμο της αδελφής της με έναν αφροαμερικανό μουσικό ( Τούντε Αντεμπίμπε ).

Το σπίτι, κάπου στο Κονέτικατ, μοιάζει με κοινόβιο της δεκαετίας του 1960 με την πιο αγνή και ουσιαστική έννοια του όρου. Εδώ χωρούν οι πάντες και τα πάντα και δεν παίζουν κανένα ρόλο το χρώμα του δέρματος, τα πολιτικά πιστεύω, οι διαφορετικές κουλτούρες ή τα θρησκεύματα. Ολοι μαζί βρίσκονται στο σπίτι για να γιορτάσουν ένα χαρμόσυνο γεγονός και, συγχρόνως, την ίδια τη ζωή.

« Κάποιος μου είπε ότι η ταινία μου αναφέρεται στον διαφυλετικό γάμο » είπε ο Ντέμι μιλώντας στους δημοσιογράφους. « Ο μελλοντικός σύζυγος θα μπορούσε να ήταν κάλλιστα λευκός αν είχα δώσει τον ρόλο στον (σ.σ.: σκηνοθέτη) Πολ Τόμας Αντερσον όπως αρχικώς ήθελα.Το γκρουπ στον γάμο είναι η Αμερική που θα ήθελα πολύ.Είναι η Αμερική που αγαπώ.Η Αμερική που μπορούμε να έχουμεαν πραγματικά το θέλουμε ».

Ο τρόπος, άλλωστε, με τον οποίο ο Ντέμι γύρισε την ταινία είναι η περίτρανη απόδειξη των χαλαρών διαθέσεών του. Η «Ραχήλ» βρίσκεται πιο κοντά στην αισθητική της «Οικογενειακής γιορτής» του Δανού Τόμας Βίντερμπεργκ ή των έργων του Τζον Κασσαβέτη (κάμερα στο χέρι, ντοκυμαντερίστικοι ρυθμοί), παρά στο ακαδημαϊκό αμερικανικό οικογενειακό δράμα τύπου «Σχέσεις στοργής».

Ο Ντέμι παραδέχτηκε, πρώτον, την αγάπη του για το δανέζικο «Δόγμα» και, δεύτερον, την επιρροή της συγκεκριμένης ταινίας από τη δουλειά του στον χώρο του ντοκυμαντέρ («Jimmy Carter, man from plains», «Νeil Υoung, Ηeart of gold» και το μουσικό κοντσέρτο των Τalking Ηeads «Stop making sense»).

Η μουσική είναι επίσης ένα μεγάλο στοίχημα του «Η Ραχήλ παντρεύεται». Ο Ντέμι ανέκαθεν ήθελε να γυρίσει μια ταινία μυθοπλασίας όπου η μουσική θα ακούγεται ζωντανά ως μέρος της δράσης, χωρίς να έχει γραφτεί ειδικά για την ταινία. Η ιδέα του έγινε πράξη… « Ηθελα να κάνω ένα home made movie μέσω του οποίου το κοινό θα μετέχει σαν να βρίσκεται μέσα στην ταινία » είπε ο σκηνοθέτης, ο οποίος συμπεριέλαβε στο καστ τον παραγωγό και μέντορά του Ρότζερ Κόρμαν, τον ιερωμένο φίλο του Ρόμπερτ Καστλ, αλλά και τον σκύλο του, την Ολιβ, η οποία πλέον δεν βρίσκεται στη ζωή.

Οσο για την Αν Χάθαγουεϊ, μια αγαπημένη της Βενετίας, την οποία έχει φιλοξενήσει τόσο με το «Μυστικό του Βrokeback Μountain» όσο και με το «Ο Διάβολος φοράει Πράντα», αποδεικνύει τις σοβαρές καλλιτεχνικές ανησυχίες της, πλάθοντας μια ηρωίδα για την οποία κάθε νεαρή ηθοποιός θα αισθανόταν περήφανη να έχει στο ενεργητικό της. Ηδη συζητείται για το βραβείο Ερμηνείας στη Βενετία, αλλά και για τα προσεχή Οσκαρ, από τα οποία δεν θα αποκλείεται να «παίξει» και η καταπληκτική Ντέμπρα Γουίνγκερ για το βραβείο β΄ ρόλου. Ερμηνεύοντας τη συναισθηματικά «αμετακίνητη» μητέρα της Χάθαγουεϊ, κάνει ένα από τα πιο αθόρυβα αλλά επιβλητικά comeback που έχουμε δει στο σινεμά των τελευταίων χρόνων.