ΛΟΝΔΙΝΟ Oι περισσότεροι ενοχλούνται από την παρουσία της μύγας γύρω τους, ωστόσο όταν προσπαθούν να την εξοντώσουν διαπιστώνουν αμέσως ότι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) μελέτησαν τις κινήσεις και τη συμπεριφορά της μύγας χρησιμοποιώντας εξελιγμένα συστήματα παρακολούθησης, όπως για παράδειγμα υψηλής ταχύτητας και υψηλής ανάλυσης βιντεοκάμερες. Η ανάλυση των στοιχείων έδειξε ότι οι μύγες όχι μόνο αντιλαμβάνονται τον επερχόμενο κίνδυνο αλλά επεξεργάζονται τα δεδομένα για να εντοπίσουν το σημείο από όπου προέρχεται η απειλή και παράλληλα σχεδιάζουν πλάνο διαφυγής. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να εξοντώσει κάποιος μια μύγα είναι να κινηθεί αργά και αθόρυβα και το χτύπημα να είναι όσο το δυνατόν πιο γρήγορο.

Το συγκεκριμένο ζήτημα δεν είναι βέβαια καινούργιο και για την απαράμιλλη ικανότητα της μύγας να ξεφεύγει από τις επιθέσεις έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες. Σύμφωνα με τη νέα έρευνα, αυτό οφείλεται στην εξαιρετικής ταχύτητας οξυδέρκεια αλλά και ικανότητα σχεδιασμού διαφυγής που διαθέτει η μύγα. Οι ερευνητές του Caltech κινηματογράφησαν σειρά πειραμάτων που σχεδίασαν στα οποία συμμετείχαν μύγες και άτομα που τις κυνηγούσαν για να τις εξοντώσουν. Διαπίστωσαν ότι πολύ προτού η μύγα κάνει μια κίνηση έχει υπολογίσει την κατεύθυνση από την οποία θα έρθει η επίθεση και έχει οργανώσει «σχέδιο απόδρασης».

Οι μύγες τοποθετούν το σώμα τους σε θέση πτήσης ταχύτατα. Χρειάζονται μόλις 100 χιλιοστά του δευτερολέπτου για να εντοπίσουν τη θέση του αντικειμένου που τις απειλεί (χέρι, μυγοσκοτώστρα, περιοδικό κ.ο.κ.) και τοποθετούν το σώμα τους έτσι ώστε να είναι σε θέση μόλις απλά κουνήσουν τα πόδια τους αυτόματα να απομακρυνθούν από το σημείο του κινδύνου. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η συγκεκριμένη ικανότητα αποτελεί ουσιαστικά δεύτερη φύση των μυγών αφού μπορούν να διαισθάνονται τον κίνδυνο και να τοποθετούν το σώμα τους στη «θέση απόδρασης» σε κάθε περίπτωση, είτε τρέφονται είτε περπατούν είτε είναι απασχολημένες με την περιποίηση του εαυτού τους.

«Ανακαλύψαμε ότι οι μύγες σχεδιάζουν τις κινήσεις τους αμέσως μόλις εντοπίσουν πιθανό κίνδυνο.Τα πειράματα έδειξαν επίσης ότι οι μύγες με κάποιον τρόπο γνωρίζουν και το μέγεθος του κινδύνου και προσαρμόζουν την τακτική τους αναλόγως.Αυτό κατ΄ αρχάς δείχνει την περιπλοκότητα του εγκεφάλου της μύγας και φυσικά την ταχύτητα με την οποία λειτουργεί.Οπως φαίνεται,υπάρχει επεξεργασία και συνεργασία όλων των οργάνων και κυρίως των ματιών και των ποδιών.Ο εγκέφαλος της μύγας ενοποιεί και συντονίζει τις πληροφορίες που μεταδίδουν τα μάτια υποδεικνύοντας το σημείο όπου βρίσκεται η πιθανή απειλή καθώς και τις πληροφορίες που μεταδίδουν τα πόδια για τη θέση που πρέπει να πάρει ώστε να ξεφύγει σε περίπτωση κινδύνου» αναφέρει στο ΒΒC ο καθηγητής Μάικλ Ντίκινσον, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Το ερώτημα τώρα είναι αν η έρευνα αυτή διευκολύνει την εξόντωση του εντόμου. «Νομίζουμε ότι ο καλύτερος τρόπος εξόντωσης μιας μύγας είναι να την προσεγγίσει κάποιος όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα αλλά και με αργές κινήσεις,αφού φαίνεται ότι το μοναδικό αδύνατο σημείο του εντόμου είναι ότι δεν μπορεί να εντοπίζει και να επεξεργάζεται αργές κινήσεις που γίνονται στο περιβάλλον της» υποστηρίζει ο Ντίκινσον.