ΤΟΚΙΟ Σε ένα ξενοδοχείο στο Τόκιο ο Τακάσι, μεσήλικας επιχειρηματίας με λίγη φαλάκρα, ψάχνει για νύφη. «Αυτή εδώ φαίνεται ωραία,αλλά δεν είμαι σίγουρος» λέει, κοιτάζοντας το βιογραφικό μιας 32χρονης. «Είναι λίγο μεγάλη σε ηλικία» συμφωνεί η γυναίκα του.

Τα 80 άτομα που έχουν συγκεντρωθεί αναζητούν αγάπη και ευτυχία- για τους γιους και για τις κόρες τους. Αντιμέτωποι με ενήλικα παιδιά που αρνούνται να φύγουν από το σπίτι, οι ιάπωνες γονείς παίρνουν την πρωτοβουλία για ένα συνοικέσιο. « Συχνά τα παιδιά δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτε για αυτές τις συγκεντρώσεις» λέει η Γιασούκο Κασάι, πρόεδρος του γραφείου συνοικεσίων Γιοκογιάμα.

Το 60% των ελεύθερων ανδρών και το 80% των ανύπανδρων γυναικών ζουν στο πατρικό τους σπίτι ως τα 30 τους χρόνια, ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά παγκοσμίως.

Το πρόβλημα οδήγησε στην αναβίωση του Οmiai, του παραδοσιακού συνοικεσίου που είχε σχεδόν εξαφανιστεί πριν από μερικές δεκαετίες. Ενα γραφείο συνοικεσίων, το Εxeo, κανονίζει 300.000 συναντήσεις κάθε χρόνο.

Αν οι γονείς «τα βρουν» μεταξύ τους ανταλλάσσουν πληροφορίες και συμφωνούν να κανονίσουν μια συνάντηση για τα παιδιά τους. Μετά αρχίζουν τα δύσκολα. «Ο γιος μας δεν γνωρίζει ότι είμαστε εδώ αλλά ελπίζουμε ότι θα χαρεί. Εκείνος απλώς είναι πολύ απασχολημένος για να έλθει εδώ με δική του πρωτοβουλία» λένε δύο γονείς. Εκατομμύρια νεαροί Ιάπωνες στα 20 και στα 30 τους χρόνια μοχθούν στη δουλειά ώρες ατελείωτες και περνούν τον περισσότερο χρόνο τα Σαββατοκύριακα… κοιμώμενοι. Λένε ότι δεν έχουν χρόνο για γνωριμίες και φλερτ. «Κάποιοι άνθρωποι είναι τυχεροί, βρίσκουν την αγάπη μόνοι τους.Αλλοι χρειάζονται λίγη βοήθεια.Γι΄ αυτό είμαστε εμείς εδώ» λέει η κυρία Κασάι.