Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr

Η εποχή του κυνηγιού αρχίζει
Μήνες τώρα περιμένουν. Μετράνε τις μέρες. Λατρεύουν το φετίχ τους: το κυνηγετικό τους όπλο. Μονόκαννο, δίκαννο, επαναληπτική καραμπίνα, ό,τι κι αν πεις αυτοί το έχουν. Ολο τον χρόνο το έτριβαν με προσοχή, το γυάλιζαν, το ευθυγράμμιζαν στον οπλουργό για να μην πάει τζάμπα η σφαίρα, το καμάρωναν με ευλάβεια – ίσως απέκτησαν και μια σχέση λατρείας μαζί του. Πολλοί έχουν και χρυσή σκανδάλη για να ξεχωρίζουν από τις άλλους, τις μάζες. Το όπλο τους, το είναι τους. Είναι οι κυνηγοί. Σχεδιάζουν επί χάρτου. Ξέρουν τα καρτέρια και ψάχνουν για άλλα. Χμμμ! Φάνηκε λαγός στο Περτούλι, γουρούνα στην Αργαλαστή, μια πάπια στην Κάρλα, κότσυφας στο Μαυροβούνι. Εχουν και σκυλιά. Πουλόσκυλα, λαγόσκυλα, γουρουνόσκυλα. Ξετρυπώνουν όποιο θήραμα θες. Για τη μεταφορά τους στα μέρη σφαγής έχουν ό,τι αυτοκίνητο θες. Γίγαντες αγροτικά με 200 άλογα, τετρακίνητα τζιπ που σκαρφαλώνουν σε βράχια, GΡS, ασυρμάτους, κινητά, σφυρίχτρες, στολές παραλλαγής, φυσεκλίκια, μονόβολα, πεντόβολα. Φοράνε και καπέλο για να μη κρυώνουν στο καρτέρι. Κανείς τους όμως δεν φοράει κόκκινο σκούφο, όπως γίνεται στα άλλα κράτη, π.χ. Αμερική, Καναδάς, για να δώσουν μια ευκαιρία στο θήραμα να φύγει ή να μη σκοτωθούν από απροσεξία μεταξύ τους, όπως γίνεται μερικές φορές. «Πέρασε τον φίλο του για αγριογούρουνο και του την άναψε» διαβάζουμε στον Τύπο. Ετσι, σε κάθε τους εξόρμηση, έτοιμοι σαν πεζοναύτες, περιμένουν να σπείρουν τον θάνατο σε ό,τι απέμεινε ακόμη ζωντανό που ομορφαίνει και πλουτίζει τη λίγη πια πανίδα της πατρίδας μας. Εμπρός, παιδιά. Εφτασε η ώρα. Τετάρτη 20 Αυγούστου. Η αρχή της σφαγής. Τα τρόπαια σας περιμένουν. Ομως από πού αντλούν αυτό το δικαίωμα του κυνηγιού; Ρώτησαν εμάς τους υπόλοιπους αν τους το επιτρέπουμε;

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ Βόλος

Ο μυλωνάς και οι δικαστές
Στο «Βήμα» της 10.8.2008 ο κ. Αλ. Παπαδόπουλος αναφέρεται στο γνωστό περιστατικό του «μυλωνά του Πότσδαμ», με τον βασιλέα της Πρωσίας Φρειδερίκο τον Β΄, με έναν τρόπο όμως ελλιπή και εσφαλμένο. Ο μύλος που προσπάθησε ν΄ αγοράσει ο Φρειδερίκος ο Μέγας βρισκόταν πίσω από τα ανάκτορα του Sanssousi και προφανώς για λόγους αισθητικής ο Φρειδερίκος πρότεινε στον ιδιοκτήτη του να τον αγοράσει. Αυτός ηρνήθη. Τον απείλησε ότι θα το απαλλοτριώσει. Τότε ο μυλωνάς του Πότσδαμ είπε την ιστορική φράση: «Υπάρχουν Δικαστές στο Βερολίνο». Η απάντηση του μυλωνά ικανοποίησε τον φωτισμένο μονάρχη, γιατί αντελήφθη ότι η Δικαιοσύνη της χώρας εμπνέει εμπιστοσύνη στους υπηκόους του. Οταν το 1975 επεσκέφθην τη «Λαοκρατική Δημοκρατία» της Αν. Γερμανίας, στο σημείο που υπήρχε ο μύλος λειτουργούσε εστιατόριο με τον τίτλο «ο Μυλωνάς του Πότσδαμ», εις το οποίο και εγευμάτισα. Ασχέτως όμως με τα παραπάνω θα ήθελα να επισημάνω ότι τελευταία η αρθρογραφία ενεργών πολιτικών, οι οποίοι αποφαίνονται επί παντός επιστητού, επισημαίνουν τα κακώς κείμενα, προτείνουν λύσεις κτλ., έχει πολλαπλασιαστεί. Αυτός όμως είναι ο ρόλος τους; Και ποιοι θα υλοποιήσουν τις προτάσεις του, μήπως οι επαγγελματίες αρθρογράφοι και σχολιαστές;

ΑΝΤΩΝΗΣ Ν. ΒΕΝΕΤΗΣ

Προτάσεις για εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ
Δεν είναι και τόσο πρωτότυπη η πρόταση του κ. Βερέμη για προπαρασκευαστικό έτος μετά το Λύκειο που θα λειτουργεί ως προθάλαμος για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. Το σύστημα αυτό εφαρμόστηκε για πολλά χρόνια στο Οντάριο του Καναδά και καταργήθηκε πριν από μία δεκαετία περίπου ως απαρχαιωμένο. Το έζησα ο ίδιος ως μαθητής εκεί το 1972-73. Η καλή προετοιμασία του υποψηφίου μπορεί να γίνει σήμερα στη Γ΄ Λυκείου. Οι τομείς που θα ακολουθεί ο υποψήφιος να είναι οι τρεις που προτείνει η επιτροπή και με τα μαθήματα ενδιαφέροντος μόνο. Αρα ο μαθητής που θα έχει επιλέξει π.χ. θετική κατεύθυνση, θα πάρει μαθηματική ανάλυση, στατιστική, φυσική, χημεία, βιολογία και υπολογιστές. Το μάθημα της έκθεσης δεν το χρειάζεται! Πέντε χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι υπεραρκετά. Μη βάζουμε ντε και καλά την έκθεση στις θετικές και τεχνολογικές κατευθύνσεις και κόβουμε κεφάλια για να καλύψουμε μόνο και μόνο θέσεις αδιορίστων φιλολόγων για να τα ΄χουμε καλά με την ΕΛΜΕ. Πόσοι νέοι δεν καρατομήθηκαν στις πανελλαδικές και έχασαν την Ιατρική ή το Πολυτεχνείο επειδή δεν ανέλυσαν λέξεις και έννοιες που μόνο σε εξειδικευμένα λεξικά συναντάει κανείς! Λες και όταν θα είναι στο χειρουργικό τραπέζι και χειρουργούν, θα αναλύουν τη λέξη σεισάχθεια. Καιρός λοιπόν να εφαρμοστούν νέα, πρωτότυπα μέτρα που θα απαγκιστρώνουν τους νέους μας από πάγιες, λανθασμένες τακτικές. Ας δείξει ο νομοθέτης γενναιότητα, να μη φοβάται συντεχνίες, και να οδηγηθούν επιτέλους τα παιδιά μας στο μέλλον που αυτά τα ίδια θα έχουν επιλέξει.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ Βόλος

Αξιοκρατία στην εκπαίδευση
Μέσω της επιστολής μου αυτής θα ήθελα να καταθέσω τον προσωπικό μου προβληματισμό με αφορμή τις «Κρυφές αλήθειες» της Εκπαίδευσής μας, στις οποίες αναφέρθηκε ο αξιοσέβαστος ακαδημαϊκός μας δάσκαλος κ. Μπαμπινιώτης στην επιφυλλίδα του της 20ής Ιουλίου 2008. Ως μάχιμος εκπαιδευτικός επί 17 χρόνια και παρακολουθώντας τις εκπαιδευτικές εξελίξεις με κριτικό και ερευνητικό ενδιαφέρον, στο πλαίσιο των μεταπτυχιακών μου σπουδών, θα συμφωνούσα ότι πράγματι τα ζητήματα του περιεχομένου της σχολικής γνώσης και των αναλυτικών προγραμμάτων, του τρόπου διδασκαλίας, της αλλαγής του σχολικού κλίματος, της κατάρτισης των εκπαιδευτικών κτλ. είναι ζωτικά και «πονούν» όσους τα βιώνουν στο πλαίσιο της καθημερινής σχολικής πρακτικής. Πάνω όμως από αυτή την πραγματικότητα, και παρά τις ποικίλες θεσμικές παρεμβάσεις της πολιτείας, αξίζει να επισημανθεί και μια άλλη μεγάλη και «φανερή» αλήθεια: όλες οι μεταρρυθμιστικές απόπειρες στη χώρα μας από τη Μεταπολίτευση και μετά δεν κατάφεραν να αποδομήσουν τον εκπαιδευτικό χώρο από τις στενά κομματικές παρεμβάσεις του πολιτικού μας συστήματος (κυβερνητικού και αντιπολιτευόμενου), μεταφέροντας και στον χώρο αυτό όλες τις παθογένειες της δημόσιας διοίκησης και μετατρέποντάς τον σε προνομιακό πεδίο άνθησης πελατειακών σχέσεων. Το παράδειγμα της επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης τα τελευταία χρόνια είναι χαρακτηριστικό. Ετσι, φαίνεται πως ακυρώνεται στην πράξη κάθε προσπάθεια ορθολογικής και ανανεωτικής παρέμβασης στον χώρο της εκπαίδευσης από τους «πραγματικά» και «δυνητικά» ημέτερους, οι οποίοι αντί να γίνονται φορείς εκπαιδευτικού εκσυγχρονισμού, παραμένουν ασφυκτικά αγκυλωμένοι στα γρανάζια της μικροπολιτικής του μεταπολιτευτικού κράτους. Ευθύνες υπάρχουν βεβαίως παντού. Μπορούμε όμως να ελπίζουμε σε μια πραγματική αλλαγή της εκπαίδευσης και του σχολείου, με όλα τα χαρακτηριστικά που επισημαίνει ο κ. Μπαμπινιώτης, αν δεν υπάρξει επιτέλους ένα ανασυγκροτημένο και κυρίως αξιοκρατικό σύστημα διοίκησης της εκπαίδευσης;

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΒΟΖΑΪΤΗΣ Εκπαιδευτικός, Πάτρα Οι πραγματικοί αντάρτες
Από πότε οι κότες που κακαρίζουν άρχισαν να αποκαλούνται αντάρτες και να προσβάλλεται ο αληθινός αντάρτης ως έννοια που έχει τη λεβεντιά να παλέψει για ό,τι θεωρεί πρέπον και αδιαπραγμάτευτο; Σας παρακαλώ φροντίστε κάποιες λέξεις να διατηρήσουν το νόημά τους και να μη φοβάστε να λέτε την κότα κότα και τον αντάρτη αντάρτη! Ετσι θα προσφέρετε κάτι και στη δημοσιογραφία ως λειτούργημα. Καλή η ευγένεια αλλά εκεί όπου πρέπει.

Μ. ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ

Διαφωνείτε; «Το Βήμα» δέχεται ευχαρίστως απαντήσεις, παρατηρήσεις και αντιρρήσεις.

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr