Πιστεύουμε πολύ στη ρομαντική ιστορία των κομματικών οικονομικών εξορμήσεων και των αγνών κουπονιών
Είναι μεγάλη η υποκρισία με τα οικονομικά των κομμάτων. Είναι υποκριτικό να εκπλησσόμεθα κάθε φορά με τα κομματικά ταμεία και με το περιεχόμενό τους, με τις μαύρες, τις χρυσές και τις κόκκινες μίζες (αν και για τις μίζες είναι καλύτερο να υπάρχει αχρωματοψία). Προσποιούμεθα όλοι ότι τα κόμματα είναι υπεράνω χρημάτων και ότι καλύπτουν τις δαπάνες τους με τα κονδύλια που προβλέπονται από τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Τα κόμματα είναι όμως υπεροργανισμοί και οι κομματικοί μηχανισμοί είναι από τους πιο σπάταλους που λειτουργούν. Για αυτούς, τα κονδύλια του προϋπολογισμού είναι κυριολεκτικά μόνο για στραγάλια. Σκεφθείτε πόσα νοίκια πληρώνονται για κομματικά γραφεία και για κομματικές οργανώσεις, σκεφθείτε πόσα χρήματα πληρώνονται για μισθούς κομματικών στελεχών και υπαλλήλων, σκεφθείτε τι πληρώνεται σε πάγια έξοδα, σκεφθείτε πώς λειτουργούν τα κομματικά think tank, πώς πληρώνονται τα κομματικά συνέδρια, τα συμπόσια, οι μετακινήσεις στελεχών. Για τις κομματικές δαπάνες υπάρχει ένα είδος άτυπης συναίνεσης, ένα consensus, κανείς δεν μιλάει για τα χρήματα που ξοδεύει ο άλλος. Και η συναίνεση αυτή δεν υπάρχει μόνο μεταξύ των κομμάτων αλλά και μεταξύ κομμάτων και πολιτών. (Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι έχουμε τα κόμματα και τους πολιτικούς που μας αξίζουν, γι΄ αυτό είναι αστεία η φιλολογία περί «τρίτου» κόμματος από υγιείς δυνάμεις κ.λπ. κ.λπ. Υπάρχουν πουθενά υγιείς δυνάμεις και δεν τις έχουμε πάρει χαμπάρι; Πού κρύβονται; Να βγουν αμέσως).
Για να επιστρέψουμε στα οικονομικά των κομμάτων, μόνο σε κάθε προεκλογική περίοδο γίνεται χειροπιαστή η σπατάλη. Τόνοι το χαρτί που πάει χαμένο, εκατομμύρια για τις προεκλογικές φιέστες, εκατομμύρια τα χρήματα σε εισιτήρια για μετακινήσεις ψηφοφόρων, εκατομμύρια τα λοιπά… tips. Αλλά και πάλι δεν αναρωτιόμαστε από πού τόσα λεφτά. Πιστεύουμε φαίνεται πολύ στη ρομαντική ιστορία των κομματικών οικονομικών εξορμήσεων και των αγνών κουπονιών που αγιοποιήθηκαν στα πρώτα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση, μια που έμοιαζαν σαν έρανοι του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
Από τις κομματικές μπίζνες ως την αθέατη ροή χρημάτων στα κομματικά ταμεία, εκεί είναι η πραγματική διαπλοκή. Και τα κόμματα, αν θέλουν να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος (που φοβούμαι ότι έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα) ας επιβάλουν τη διαφάνεια αρχίζοντας από τα οικονομικά τους. Και αφού το κάνουν, ας προχωρήσουν σε fund raising, όπως μας δείχνει το παράδειγμα των φιλανθρωπικών οργανώσεων. Ας βγάλουν σε δημοπρασίες τα ιστορικά σφυροδρέπανα, τους πυρσούς της Βόλβης, τους συλλεκτικούς πράσινους ήλιους, τις πρώτες ηχογραφήσεις του «Βροντάει ο Ολυμπος», της Μπέσυς Αργυράκη και της Ρίτας Σακελλαρίου, τα μαχαιροπίρουνα των κομματικών προγόνων, τα πορτρέτα των πατέρων αλλά και των πατροκτόνων (αφθονούν στα κόμματα), ας διοργανώσουν ειδικές παραστάσεις και συναυλίες, ποδοσφαιρικούς αγώνες και αγώνες γκολφ με υψηλό εισιτήριο.
Ας κάνουν και γαστρονομικά γκαλά, όπως συμβαίνει με τα ταμεία υποτροφιών, και ας νοικιάζουν τα κομματικά γραφεία για δεξιώσεις σε εταιρείες που μπορούν να δώσουν υψηλά ενοίκια, κατά προτίμηση εταιρείες διεθνείς που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας και έχουν κάθε λόγο να συνεισφέρουν για το λουστράρισμα των κομματικών παρκέ. Ολα τα άλλα είναι για μιντιακή κατανάλωση, δηλαδή για αντιπαραθέσεις που μένουν μόνο στο θεαθήναι.
nbak@dolnet.gr
