Η Dalot, κατά κόσμον Μαρία Παπαδομανωλάκη, είναι άλλη μια ελληνίδα μουσικός που έχει αφήσει την Ελλάδα για να ζήσει έξω που έχει περισσότερες ευκαιρίες. Αυτή την περίοδο βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και φτιάχνει υπέροχη μουσική. Πριν ένα μήνα περίπου, την τελευταία μέρα του 2011, η ίδια μαζί με άλλους δύο έλληνες συνθέτες που το παλεύουν στο εξωτερικό, τον Leaf Loft και τον Filtig δημιούργησαν ένα νοσταλγικό ποπ διαμάντι και το διένειμαν δωρεάν. Αφού έφτιαξαν τους Κασετίνα, ηχογράφησαν δέκα μεγάλες ποπ επιτυχίες της εγχώριας μουσικής σκηνής των δεκαετιών ’80 και ’90 (Βόσσου, Μπονάτσο, Καλλίρη, Ρακιντζή), φέρνοντας τες στα δικά τους dream pop / shoegaze μέτρα. Για το μουσικό αυτό project αλλά και για την ζωή της στη Νέα Υόρκη μας μίλησε η Dalot.
Τι ακριβώς είναι η Κασετίνα;
Η Κασετίνα είναι ένα DIY project με διασκευές σε γνωστά ελληνικά pop κομμάτια από τις δεκαετίες των 80ς και 90ς. Πίσω από την Κασετίνα βρίσκονται ο Φίλης ή αλλιώς Filtig από τα Χρώματα, ο Νίκος ή αλλιώς Leaf Loft από τους Vello Leaf κι εγώ.
Ακούστε ολόκληρη την κασετίνα εδώ:
Πως πήρατε την απόφαση να κάνετε ένα τέτοιο project;
Ήταν μια πολύ αυθόρμητη απόφαση. Πριν κάποιους μήνες αρχίσαμε να ανταλάσσουμε πυρετωδώς email με ελληνικά videoclips από τα 80ς και 90ς. Στην πορεία συνειδητοποιήσαμε ότι θα θέλαμε να δώσουμε σε κάποια από αυτά τα κομμάτια που μας άρεσε ο συναισθηματισμός και η μελωδική τους γραμμή μια δεύτερη «ευκαιρία», αφαιρώντας τη γυαλάδα των 80ς και αφήνοντας να βγει στην επιφάνεια το όμορφο songwriting. Σκεφτήκαμε πως θα ήταν πολύ ξεχωριστή ιδέα να ετοιμάσουμε κάποιες διασκευές και να τις στείλουμε στους φίλους μας με την αλλαγή του χρόνου. Ενώσαμε τις δυνάμεις μας, τον κοινό μας ενθουσιασμό και έτσι γεννήθηκε η Κασετίνα.
Γιατί δίνετε το άλμπουμ σας δωρεάν;
Αφενός, υπήρξαν πρακτικοί λόγοι που μας απέτρεψαν, όπως για παράδειγμα τα copyrights. Αφετέρου, και κυριότερα, το project ξεκίνησε ως κάτι το αυθόρμητο και απόλυτα ειλικρινές, μια φάση μεταξύ φίλων και όχι κάτι με στόχο τα λεφτά ή την εμπορική επιτυχία. Εξάλλου, το ότι το δίνουμε δωρεάν, βοήθησε στο να κινηθεί πιο εύκολα και να το στηρίξει ο κόσμος. Οι δωρεάν κυκλοφορίες είναι επίκαιρες περισσότερο από ποτέ, τώρα που γίνεται συζήτηση για τα copyright acts. Αν τελικά περάσουν θα είναι σαv ν’ ανοίγουμε τους ασκούς του Αίολου για τη μουσική βιομηχανία και την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης γενικότερα. Το κλειδί σε κάθε είδους κατάχρηση είναι η αυτoσυγκράτηση που, εν τέλει, αποτελεί θέμα παιδείας και δεν έρχεται μέσα από κάποιους νόμους που ψηφίζονται εν αγνοία μας. Άλλωστε, οι μνήμες της ποπ μουσικής και κουλτούρας ανήκουν σε όλους και κανένας νόμος δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.
Έχει μπει στο μυαλό σας να βγάλετε και μια δεύτερη κυκλοφορία; Θα θέλατε να το κυκλοφορήσετε σε physical μορφή; Υπάρχει ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Δεν ξέρω αν θα υπάρξει συνέχεια. Βέβαια η λίστα με τα αγαπημένα μας τραγούδια είναι μεγάλη. Ίσως, αν οι συνθήκες το ευνοήσουν να κάνουμε κάτι αντίστοιχο στο μέλλον. Η Κασετίνα, πάντως, είναι ένα project γεμάτο εκπλήξεις οπότε τίποτα δεν αποκλείεται. Δε είναι προτεραιότητα μας να κυκλοφορήσουμε κάτι σε physical μορφή. Ο κάθε ακροατής μπορεί αν θέλει να πάρει τα ψηφιακά αρχεία, να τα γράψει σε cd ή κασέτα και να φτιάξει το δικό του ξεχωριστό physical αντίτυπο του album.
Με ποιο κριτήριο έγινε η επιλογή των κομματιών;
Επιλέξαμε κυρίως κομμάτια με τα οποία είμαστε συναισθηματικά συνδεδεμένοι και κομμάτια που θεωρούσαμε ότι θα ταίριαζαν στο shoegaze ύφος του project. Σε άλλες περιπτώσεις και τα δύο.
Ποια ήταν η διαδικασία ηχογράφησης που ακολουθήσατε για το project Κασετίνα, δεδομένου του ότι είστε σε διαφορετικές ηπείρους;
Η διαδικασία έγινε κατά ένα μεγάλο μέρος της μέσω ανταλλαγής διαδικτυακών αρχείων. Όταν το Δεκέμβρη πήγα στο Βερολίνο για να δώσω την τελευταία συναυλία της περιοδείας μου, βρεθήκαμε με το Νίκο και δουλέψαμε τα κομμάτια μαζί, κυρίως τα φωνητικά μέρη. Το γεγονός ότι φτιάξαμε σχεδόν όλο το άλμπουμ μεταξύ Βερολίνου, Λονδίνου και Νέας Υόρκης ήταν σημαντικό για μας γιατί παρά την απόσταση μας, μας ένωναν οι μνήμες αυτών των κομματιών. Αυτό ήταν ωραίο και νομίζω πέρασε και στον ήχο μας.
Το γεγονός πως ζεις εκτός ελληνικής πραγματικότητας έχει επηρεάσει την δημιουργική σου στάση; Τα ερεθίσματα που παίρνεις στη Νέα Υ’ορκη σίγουρα είναι διαφορετικά.
Ναι σίγουρα. Έχω φύγει από Ελλάδα από το 2004. Κοντεύω σε λίγο να κλείσω 10ετία. Τα μέρη στα οποία έζησα, οι άνθρωποι που γνώρισα, όλα αυτά έχουν φιλτραριστεί στον τρόπο που σκέφτομαι και δρω δημιουργικά. Επίσης, οι συμπεριφορές και οι νόρμες διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Στη Νέα Υόρκη για παράδειγμα, ναι μεν υπάρχει το «for profit» και institutional καθεστώς σε πολλές εκφάνσεις της τέχνης, αλλά από την άλλη μεριά είναι ενδιαφέρον το μέγεθος της underground και εξωθεσμικής δραστηριότητας. Μου αρέσει που ορισμένοι καλλιτέχνες εδώ πειραματίζονται, σηκώνουν τα μανίκια και πέφτουν με τα μούτρα σε ό,τι κάνουν. Από αυτά που είδα όταν ήμουν εκεί το Δεκέμβρη, ίσως το Βερολίνο να είναι κοντά σε αυτό το DIY μοντέλο της Νέας Υόρκης. Αυτή η αντίληψη με έχει επηρεάσει αρκετά. Με έχει βοηθήσει να αναπτύξω μια αμεσότητα με το περιβάλλον και τα υλικά που χρησιμοποιώ, να έχω μια πηγαία και διαισθητική μεθοδολογία.
Πως είναι η ζωή για μια ελληνίδα στη Νέα Υόρκη;
Θα το έθετα αλλιώς: πώς είναι η ζωή σε μια μεγάλη πόλη όπως τη Νέα Υόρκη. Και η απάντηση είναι ότι στην καθημερινή της βάση δε διαφέρει πολύ από τη ζωή στο Λονδίνο, το Παρίσι ή ενδεχομένως και την Αθήνα. Σίγουρα όμως διαθέτει πολλές παραπάνω ιδιαιτερότητες. Πέραν του ότι εμπεριέχει πληθώρα δημιουργικών δραστηριοτήτων και είναι μια πόλη 24ωρη, ξεχωρίζει και για την ιδιαίτερη γεωγραφία της: οι γέφυρες της είναι σαν σπόνδυλοι που ενώνουν τις γειτονίες της σαν τα διαφορετικά μέλη ενός σώματος. Περπατείται ευχάριστα και απολαμβάνω να την εξερευνώ και να ανακαλύπτω καινούργιες πτυχές της. Επίσης εδώ έχω συναντήσει και μερικούς από τους πιο ενδιαφέροντες πλανόδιους μουσικούς. Θα ήθελα να βρω το χρόνο να τους ηχογραφήσω. Το έχω κάνει ήδη αλλά θα ήθελα να το κάνω πιο συστηματικά.
Εκεί η οικονομική κατάσταση πως είναι; Έχουν ανακάμψει;
Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα εδώ δεν είναι και πολύ διαφορετικά από αλλού. Ενώ δηλαδή πλέον δεν υπάρχει επίσημα «κρίση», οι δουλειές είναι λίγες συγκριτικά με το παρελθόν, λεφτά δεν υπάρχουν σε αφθονία, ειδικά όσον αφορά τις τέχνες. Πολλά από τα άτομα που γνωρίζω εδώ έχουν βρει καταφύγιο στον ακαδημαϊκό χώρο. Οι περισσότεροι από εμάς όταν δουλεύουμε, δουλεύουμε πολλές ώρες για ελάχιστα χρήματα, πολλές φορές και για καθόλου χρήματα. Προσωπικά, είχα την τύχη να μπορώ να δουλεύω ακριβώς πάνω στο αντικείμενό μου, με έναν οργανισμό που με έφερε σε επαφή με πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους και καλλιτέχνες.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Πρόσφατα τελείωσα την ηχογράφηση ενός album για το project μου ως Dalot. To album θα φέρει τον τίτλο HAIKUS 23 και θα το δώσω δωρεάν στη σελίδα μου στο bandcamp στα μέσα Φλεβάρη. Πρόκειται για 23 μικρές σε διάρκεια συνθέσεις αφιερωμένες στα 23 άτομα που στήριξαν την καμπάνια μου στο Kickstarter τον περασμένο Αύγουστο, για την συγκέντρωση χρημάτων εν όψει της περιοδείας μου στην Ευρώπη. Επίσης, συζητάω με κάποιους καλλιτέχνες από εδώ για τη δημιουργία μιας ηχητικής εγκατάστασης που θα παρουσιαστεί στα πλαίσια ενός φεστιβάλ. Υπάρχουν και κάποια σχέδια για συναυλίες στην Αμερική. Αλλά το πιο βασικό είναι πως μέχρι το καλοκαίρι θα έχω επιστρέψει μόνιμα στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα στο Λονδίνο.
Το tracklisting της κασετίνας:
