Την τελευταία του πνοή άφησε το περασμένο Σάββατο ο πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Αιμίλιος Μεταξόπουλος.
Είχε γεννηθεί το 1955 και σπούδασε πολιτικές επιστήµες, φιλοσοφία και φιλοσοφία των επιστηµών στη Φλωρεντία και, στη συνέχεια, στο Παρίσι, στο Πανεπιστήµιο της Σορβόννης. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, άρχισε αµέσως πανεπιστηµιακή καριέρα. Δίδαξε στο Πανεπιστήµιο Πειραιώς αλλά σύντοµα βρέθηκε στο Πάντειο, όπου είχε εντυπωσιακή ανέλιξη: διετέλεσε δύο φορές αντιπρύτανης και έγινε πρύτανης το 1995, στα 40 του.
Στο µεταξύ, δηµοσίευε συνεχώς. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Τα Νέα», τα επιστηµονικά βιβλία του ήταν, συνήθως, ογκώδη, µε τίτλους δυσπρόσιτους, όχι µόνο στο πλατύ κοινό. Σύµβαση και αλήθεια: περιπέτειες της σύγχρονης επιστηµολογίας (1988), Λεβιάθαν: Η ύλη, µορφή και εξουσία µιας εκκλησιαστικής και λαϊκής πολιτικής κοινότητας (1989), Πολιτικός σκεπτικισµός: ο µύθος του θεµελίου (1991), Αυτοσυντήρηση, πόλεµος, πολιτική. Οψεις του µετανεωτερικού κόσµου υπό το φως της θεωρίας της κοσµοκατασκευής (2005).
Στα πιο επικαιρικά του κείµενα, προσπαθούσε να συνδέσει τα ασύνδετα, όχι πάντα µε επιτυχία: από τον µεταµοντέρνο Μποντριγιάρ ώς τον Παναγιώτη Κονδύλη υπάρχουν νοηµατικά χάσµατα που δύσκολα γεφυρώνονται. Οµοια χάσµατα χωρίζουν τη Μαντόνα από τον µακαρίτη πια αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο ή τον πορτιέρη του κλαµπ µε τον τραπεζίτη.
Αλλά ο Αιµίλιος Μεταξόπουλος παρασυρόταν συχνά από τον οίστρο του. Κι όταν έγραφε κι όταν µιλούσε, οι άσπονδοι φίλοι του έλεγαν ότι υπέπιπτε στο αµάρτηµα του ναρκισσισµού. Αλλά όταν επέκρινε, π. χ., τα «χαρίεντα και γλυκανάλατα µαυσωλεία ιδεών και αισθηµάτων», γινόταν ακόµα πιο αγαπητός από τους φοιτητές του και από κοµµάτι της «διανόησης – του – περίπου» που τον περιστοίχιζε. Κι έτσι, άρχισε να γίνεται απρόσεκτος.
Η ουσία είναι ότι στο Πάντειο πολλά συµβάντα έπληξαν το κύρος της σχολής. Μερικά από αυτά είχαν να κάνουν µε βίαια επεισόδια – καταστροφές υλικοτεχνικών υποδοµών από οµάδες που αυτοαποκαλούνταν αναρχικές µέχρι τον ξυλοδαρµό τού επίσης µακαρίτη σήµερα Ονούφριου Φαρµακίδη, ο οποίος ως πρύτανης επιχείρησε να διερευνήσει οικονοµικά σκάνδαλα. Από όσα τροµερά είχαν καταγγελθεί, πάντως, το σοβαρότερο, που έφτασε στη Δικαιοσύνη ήταν το σκάνδαλο κατάχρησης 2,7 δισ. δραχµών (γύρω στα 8 εκατοµµύρια ευρώ). Κάποια από τα χρήµατα αυτά έγιναν πολυτελή είδη υγιεινής, κάποια άλλα οικοδοµικά υλικά, µέρος του ποσού ξοδεύτηκε για την αγορά µιας κόκκινης Φεράρι.
Ο Αιµίλιος Μεταξόπουλος βρέθηκε ανάµεσα σε εκείνους που παραπέµφθηκαν και σε αυτούς που πρωτοδικώς καταδικάστηκαν. Ξαφνικά, από τη µια στιγµή στην άλλη, η αίγλη του καθηγητή εξανεµίστηκε.
Οι αρχικές ταπεινώσεις της δικαστικής διαδικασίας (η απαγόρευση εξόδου του από τη χώρα, η επιδίκαση εναντίον του µιας υπέρογκης εγγύησης 400.000 ευρώ για να µην προφυλακισθεί) «έστρωσαν το χαλί» για την τελική φυλάκισή του, την αποφυλάκισή του για ανήκεστη βλάβη της υγείας του (είχε κίρρωση του ήπατος), τον εγκλωβισµό του στα όρια της χώρας, αφού του είχε απαγορευθεί η έξοδος. Στο µεταξύ πέθανε κι ο πατέρας του, που του συµπαραστεκόταν.
Τον τελευταίο καιρό ήταν καθηλωµένος από την ασθένειά του στο νοσοκοµείο.
