«Εγκληματικές» χαρακτηρίζονται πλέον οι προκλήσεις της Χρυσής Αυγής με το ΠαΣοΚ, αλλά και τη ΝΔ να ζητούν την επέμβαση του εισαγγελέα. Τα όσα συνέβησαν το περασμένο Σαββατοκύριακο στον Μελιγαλά και στα Γιαννιτσά, μόνον ως τραμπουκισμοί μπορεί να εκληφθούν. Στην εκδήλωση της Μεσσηνίας βουλευτές και μέλη της Χρυσής Αυγής επιτέθηκαν στο δήμαρχο Οιχαλίας, ο οποίος αναγκάσθηκε να αποχωρήσει, ενώ στα Γιαννιτσά στέλεχος της τοπικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής σήκωσε με θρασύτητα το χέρι του χαιρετώντας ναζιστικά προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων. Και όμως ουδείς επενέβη.
Ίσως πέρασε απαρατήρητο, αλλά στο Μελιγαλά οι χρυσαυγίτες δεν επιτέθηκαν μόνον στον δήμαρχο, αλλά και σε ομοϊδεάτες τους που έχουν αποσκιρτήσει από το εθνικιστικό αυτό μόρφωμα, που θέλει να λογίζεται και πολιτικό κόμμα. Επιτέθηκαν σε νεολαίους του ΛΑΟΣ, αλλά και σε μέλη του ακροδεξιού Συνδέσμου Λάρισας. Ο γραμματέας μάλιστα του Συνδέσμου κ. Ασ. Χάμος, πρώην χρυσαυγίτης προχωρεί και σε μηνύσεις και σε αγωγές εναντίον των βουλευτών κκ. Γρέγου και Λαγού (που θεωρεί ότι του επιτέθηκαν).
Το ερώτημα όμως είναι γιατί υπάρχει αυτή την περίοδο έξαρση των επιθέσεων μελών της Χρυσής Αυγής, που άφησαν για λίγο τους μετανάστες και προχώρησαν σε επιθέσεις ακόμα και εναντίον πολιτικών κομμάτων ,όπως συνέβη με την επίθεση που εξαπέλυσαν εναντίον του ΚΚΕ στο Πέραμα.
Ο Μελιγαλάς ήταν εδώ και χρόνια θέατρο επίδειξης δύναμης της ακροδεξιάς αλλά και της δεξιάς. Ποιος αλήθεια δεν θυμάται στη δεκαετία του ΄80 τις συγκρούσεις των ακροδεξιών με τους Ρέϊντζερς της ΟΝΝΕΔ που είχαν τότε επικεφαλής τους κκ. Β. Μιχαλολιάκο (σημερινός δήμαρχος Πειραιώς) και Μ. Μανωλάκο. Συνεχή ήταν για πολλά χρόνια τα επεισόδια ανάμεσα στις ακροδεξιές, φασιστικές οργανώσεις για το ποιος θα έχει τον έλεγχο της εκδήλωσης. Στην πραγματικότητα ο καβγάς γινόταν για το ποιος θα φανεί περισσότερο, ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία σε μία εκδήλωση μνήμης του εμφυλίου πολέμου. Τα τελευταία χρόνια η Χρυσή Αυγή θέλησε να πρωταγωνιστήσει σε τέτοιους είδους εκδηλώσεις όπως στο Βίτσι, στον Μελιγαλά, αλλά και στου Μακρυγιάννη. Θεωρούσε ότι όλες αυτές οι επέτειοι ήταν μία εύκολη, χωρίς αντίπαλο, και ανέξοδη επίδειξη δύναμης. Δεν μπορούσαν και δεν τολμούσαν να αντιπαρατεθούν στο πεζοδρόμιο ή στο δρόμο με άλλες δυνάμεις (παρά μόνον με εγκληματικές εφόδους σε ανυποψίαστους αφισοκολλητές) και έτσι επέλεξαν τις εκδηλώσεις αυτές για να επιδείξουν την όποια δύναμη θέλουν να δείξουν. Να φοβίσουν όμως ποιούς; Κάποιους δημάρχους ή κάποιους συγγενείς θυμάτων ή τις άλλες ακροδεξιές οργανώσεις που τους συναγωνίζονται και που προσπαθούν και αυτές να εκμεταλλευτούν τέτοιες επετείους για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.
Ίσως να μην έγινε αντιληπτό, αλλά ποτέ, ο λεγόμενος και αρχηγός τους κ. Ν. Μιχαλολιάκος (καθώς και η σύζυγός του κυρία Ελένη Ζαρούλια) πάτησαν ποτέ το πόδι τους είτε στον Μελιγαλά, είτε στο Βίτση, είτε στου Μακρυγιάννη. Γιατί άραγε; Απλώς ο κ. Μιχαλολιάκος εμφανίζεται στην σιγουριά της εκδήλωσης για τις Θερμοπύλες, για την οποία ουδείς δείχνει ενδιαφέρον να συμμετάσχει, έτσι όπως την φαντάζεται η Χρυσή Αυγή, με πυρσούς αναμμένους, με μαύρα μπλουζάκια (που πωλεί τώρα το κόμμα), με προσκλητήριο νεκρών, όπως «Λεωνίδας ο Λακεδαιμόνιος» και να φωνάζουν όλοι από κάτω κρατώντας τους αναμμένους πυρσούς… «παρών».
Τα επεισόδια στον Μελιγαλά καταδίκασαν όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου, καθώς και ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Π. Τατούλης που ζήτησε να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή. Το ΠαΣΟΚ προχώρησε ένα βήμα περισσότερο και κάλεσε τον πρόεδρο της Βουλής κ. Ευ. Μείμαράκη να ενημερώσει τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου «όσον αφορά τις έκνομες ενέργειες της Χρυσής Αυγής».