Η νυοστή εξαγγελία για συνεύρεση των ηγεσιών των κομμάτων της Αριστεράς έγινε προ ημερών από τον πρόεδρο του ΔΗΚΚΙ κ. Δ. Τσοβόλα. Ετσι συμπληρώνεται το θολό τοπίο που επικρατεί στο τρίγωνο Περισσού – Κουμουνδούρου – Χαλκοκονδύλη και που θέλει όλους να ομιλούν περί την ανάγκη πολιτικών συμμαχιών των δυνάμεων της Αριστεράς και τον καθέναν να περιφέρεται γύρω από τον εαυτό του, παρά τις επί μέρους συμπράξεις και διασταυρώσεις. Ο κ. Τσοβόλας δήλωσε ότι θα καλέσει τις ηγεσίες του ΚΚΕ και του ΣΥΝ, καθώς και άλλων κομμάτων ή κινήσεων που κινούνται στον ίδιο αστερισμό, «προκειμένου να βάλουμε», όπως είπε, «επί τάπητος σε κοινή σύσκεψη, σε επίπεδο ηγεσίας, τα θέματα αυτά» – δηλαδή, της συγκρότησης ενός αντινεοφιλελεύθερου μετώπου. Ουσιαστικά ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ στοχεύει σε ένα πράγμα: να φέρει στο ίδιο τραπέζι τον Περισσό και την Κουμουνδούρου, κάτι το οποίο έχει προσπαθήσει και στο παρελθόν δίχως καμία επιτυχία. Οταν προ καιρού πήρε μια παρόμοια πρωτοβουλία η κυρία Αλέκα Παπαρήγα, του απέστειλε μια επιστολή όπου του έλεγε ουσιαστικά ότι «εγώ με τον Κωνσταντόπουλο στο ίδιο τραπέζι δεν κάθομαι»!..
Ο κ. Τσοβόλας το πήρε απόφαση και έτσι προχώρησε σε ξεχωριστές συναντήσεις, οι οποίες οδήγησαν σταδιακά στην «παντρειά» του κόμματός του με το ΚΚΕ. Βεβαίως η συνεργασία του (μόνο) με το ΚΚΕ έχει θορυβήσει στο εσωτερικό του ΔΗΚΚΙ όσους περίμεναν να εμμείνει ο κ. Τσοβόλας στη συνεργασία όλων των αριστερών δυνάμεων. Εκείνος επέρριψε την ευθύνη για το ναυάγιο στον ΣΥΝ και έτσι προχώρησε στην εκτεταμένη (όχι κεντρική πάντως) συνεργασία του με το ΚΚΕ σε δήμους και νομαρχίες της χώρας ανοίγοντας τον δρόμο και για τις εθνικές εκλογές.
Τώρα ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ επανέρχεται και, όπως είπε, «αν δεν ανταποκριθούν (οι ηγεσίες), ας αναλάβουν τις ευθύνες των πράξεών τους». Ο ίδιος πάντως δηλώνει ότι θα επιμείνει «στο να τα βρουν» ΚΚΕ και ΣΥΝ και να «ξεχάσουν αυτά που τους χωρίζουν». Πράγμα που φαντάζει απίστευτο…
ΚΚΕ: Ανοίγματα με κλειστές πόρτες
Ο κ. Θεοχάρης Παπαμάργαρης ήταν υπουργός Εργασίας επί κυβερνήσεως Τ. Τζαννετάκη το 1989. Ενας παραδοσιακός συνοδοιπόρος του ΚΚΕ, από εκείνους που σηματοδοτούσαν το «πλατύ άνοιγμά» του σε πρόσωπα εκτός των γραμμών του. Ενας από τους ανθρώπους που εμπιστεύθηκε ο κ. Χ. Φλωράκης στο πλαίσιο του τότε (1989) ενιαίου Συνασπισμού για να αναλάβει υπουργικό χαρτοφυλάκιο στη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΣΥΝ. Σήμερα παραμένει κοντά στο ΚΚΕ. Συμπεριελήφθη αρκετές φορές στις εκλογικές λίστες του κόμματος σε βουλευτικές και νομαρχιακές εκλογές. Το 1994 και το 1998 είχε εκλεγεί νομαρχιακός σύμβουλος Αθηνών με το ψηφοδέλτιο του κ. Σ. Χαλβατζή. Οταν του προτάθηκε λίγους μήνες πριν από την 13η Οκτωβρίου να τεθεί επικεφαλής του συνδυασμού του κόμματος στην υπερνομαρχία Αθηνών – Πειραιώς δεν δέχθηκε. Του ψηφοδελτίου ηγήθηκε τελικώς ο «κομματικός» κ. Θ. Παφίλης δίνοντας έτσι σαφέστερα και το στίγμα των «ανοιγμάτων» του ΚΚΕ στην παρούσα φάση προς δυνάμεις όπως το ΔΗΚΚΙ και η Δημοκρατική Περιφερειακή Ενωση του κ. Μ. Χαραλαμπίδη.
Τρεις εβδομάδες μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου ο Περισσός με δυσκολία παραδέχεται ότι τα αποτελέσματα ήταν αποκαρδιωτικά για την παρουσία του ΚΚΕ στο (άλλοτε) προνομιακό πεδίο της αυτοδιοίκησης. Θα ήταν άλλωστε σαν να παραδέχεται ότι η πολιτική συμμαχιών του «δεν περπατάει». Η ηγεσία του κόμματος, παρά τις επί μέρους διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα, είναι σταθερά προσηλωμένη στην πολιτική της και «δεν ακούει κουβέντα»! Για όποιον – εντός ή εκτός κόμματος – δεν το είχε καταλάβει η κυρία Αλέκα Παπαρήγα διοργάνωσε προ ημερών – σε ένδειξη κομματικής ισχύος – μια εκδήλωση, παρόντων των συνεργαζομένων, όπου επανέλαβε τις πάγιες θέσεις της περί συμμαχιών μόνο με όσες δυνάμεις δέχονται να παλέψουν κατά του «μονοπωλιακού κεφαλαίου σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο», «κατά του ΝΑΤΟ» κτλ. Και από τις δυνάμεις αυτές εξαίρεσε σαφώς τον ΣΥΝ, τον οποίο στον Περισσό αποκαλούν «υποκατάστατο του ΠαΣοΚ»!..
Σε ό,τι αφορά λοιπόν το αποκαρδιωτικό εκλογικό αποτέλεσμα η ηγεσία του ΚΚΕ δηλώνει σε όλους τους τόνους – προς τα έξω τουλάχιστον – ότι «δεν συμφωνεί με τα περί υποχώρησης και ήττας». Η ακριβής διατύπωση της κυρίας Παπαρήγα είναι ότι «λάβαμε ορισμένα ανησυχητικά σινιάλα». Από εκεί και πέρα «δικαιολογείται να είμαστε αισιόδοξοι» είπε χαρακτηριστικά προς τα στελέχη της στην προαναφερθείσα εκδήλωση. Πιο πριν στο βήμα είχε ανεβεί ο κ. Παπαμάργαρης. Ηταν ο μόνος ο οποίος με σαφήνεια εκτίμησε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν καθόλου καλό για το ΚΚΕ! Οι υπόλοιποι συνεργαζόμενοι έθεσαν λιγότερο ή περισσότερο θέμα διεύρυνσης των συνεργασιών. Η κυρία Παπαρήγα δεν παρέλειψε στην καταληκτική τοποθέτησή της να απαντήσει στον κ. Παπαμάργαρη… για να το ακούσουν όσοι επικαλούνται «περιχαράκωση» του κόμματος – συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΝ και του κ. Γλέζου, ο οποίος είχε προτείνει προεκλογικά στις συναντήσεις του με τις ηγεσίες των κομμάτων της Αριστεράς να κατέλθουν ενιαία. Η «σιδηρά κυρία» του ΚΚΕ επιχειρηματολόγησε ως εξής: «Να προτείνω κάτι στον Χάρη Παπαμάργαρη που ξέρω εκ των προτέρων ότι δεν θα το δεχθεί, για να πω μετά ότι ο Χάρης φταίει που δεν το δέχθηκε; Προτιμώ να λέω ότι εγώ με τον Χάρη δε συμφωνούμε και σε ορισμένα ζητήματα έχουμε διαφωνίες. Μπορεί να φταίω εγώ για το ένα, μπορεί να φταίει ο Χάρης για το άλλο. Αλλά έχουμε σοβαρές διαφωνίες»!..
Θα έλεγε κάποιος ότι η «γραμμή» συμμαχιών που έχει επιλεγεί από το 15ο συνέδριο (1996) και επαναβεβαιώθηκε από το 16ο συνέδριο (2000) στο πλαίσιο της πολιτικής πρότασης του κόμματος για τη δημιουργία ενός «Λαϊκού Μετώπου» με σαφή «αντι-ιμπεριαλιστικά και αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά» είναι το «προσωπικό στοίχημα» της κυρίας Παπαρήγα, η οποία απαντά στις «πιέσεις» για γενναία ανοίγματα λέγοντας ότι «είναι άλλο πράγμα να ανοίξουμε έναν διάλογο και να πούμε ότι θα μείνουμε σε επί μέρους μέτωπα αφήνοντας ανοιχτό και το εφ’ όλης της ύλης και άλλο πράγμα στο ξεκίνημα να έχεις το σπέρμα της μη συμφωνίας…». Ο Περισσός δέχεται ωστόσο εκ των πραγμάτων (λόγω των εκλογικών αποτελεσμάτων) την πίεση της βάσης του καθώς και δυνάμεων οι οποίες βλέπουν… το καράβι της Αριστεράς να βουλιάζει εκλογικά και «επενδύουν» στην ενότητά της για να επιβιώσει.
Οι διαγραμμένοι ή αποχωρήσαντες κατά καιρούς από το κόμμα (κκ. Δ. Κωστόπουλος, Ι. Θεωνάς, Μ. Κοψίδης κ.ά.) είναι οι κυριότεροι εξ αυτών. Για τον Περισσό είναι οι «συνήθεις ύποπτοι» καθώς εδώ και καιρό οργώνουν την Ελλάδα διοργανώνοντας συσκέψεις ή εκδηλώσεις με ακροατήριο τον κόσμο του ΚΚΕ. Ο κ. Κωστόπουλος δεν παύει να εκτοξεύει βολές κατά της κυρίας Παπαρήγα και της ηγετικής ομάδας της, όπως την αποκαλεί. Και είναι από αυτούς που πιστεύουν ότι μετά τις εκλογές το θέμα της ενότητας τίθεται επιτακτικότερα παρά ποτέ…
ΣΥΝ Προτάσεις χωρίς αποδέκτες
Στην τελευταία σελίδα του κομματικού εντύπου του ΚΚΕ, του «Ριζοσπάστη», δημοσιεύεται η στήλη «Τηλε-πάθη». Συντάκτες της λέγεται ότι είναι ο διευθυντής της εφημερίδας και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος κ. Δ. Κουτσούμπας και ο εκπρόσωπος Τύπου κ. Μ. Μαΐλλης. Σε αυτή τη στήλη, πέραν των τηλε-βολών, φιλοξενούνται και οι πολιτικές ή προσωπικές «μπηχτές» της ηγεσίας παρά την εσωκομματική κριτική που λέγεται ότι έχει ασκηθεί για το περιεχόμενό της. «Θεσμόν» αποκαλεί ειρωνικά η στήλη τον κ. Ν. Κωνσταντόπουλο. Προ ημερών λοιπόν έγραφε: «Παλεύεις και συ κατά του ιμπεριαλισμού; Αν ναι, πρέπει ν’ αλλάξεις κόμμα! Αν όχι, δεν έχεις καμία δουλειά μαζί μας! Αν και ναι και όχι, καλά κάθεσαι εκεί που είσαι…». Ηταν, έστω και ανεπίσημα, η αντίδραση του Περισσού στην πρόταση του προέδρου του ΣΥΝ προς την κυρία Παπαρήγα «να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να δουν πού διαφωνούν, πού συμφωνούν και πού μπορούν να αναπτύξουν κοινή δράση». Η ηγεσία του ΚΚΕ ερμηνεύει την κίνησή του ως κίνηση εντυπωσιασμού και θεωρεί ότι «οι όποιες και όσες προτάσεις συνεργασίας και ενότητας του ΣΥΝ προς το ΚΚΕ δεν αλλάζουν την πολιτική του ούτε μπορούν να της προσδώσουν αριστερά χαρακτηριστικά».
Στην Κουμουνδούρου πάντως δεν το καταλαβαίνουν. Οπως δεν καταλαβαίνουν, κατά τη διατύπωση του κ. Κωνσταντόπουλου, «γιατί αρνήθηκαν (οι προσκείμενοι στο ΚΚΕ συνδικαλιστές) να υπογράψουν μαζί με συνδικαλιστές που ανήκουν στον ΣΥΝ, στην ΚΕΔΑ, στο ΠαΣοΚ, μια δήλωση συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς τον προφυλακισμένο συνδικαλιστή Γ. Σερίφη». Δείγμα της διαμετρικά αντίθετης οπτικής που έχουν οι ηγεσίες των δύο κομμάτων σε πλήθος θεμάτων…
