ΚΟΚ και ευγένεια

Η πρόσκρουση της Porsche στο σταθμευμένο αυτοκίνητο, με τα γνωστά επακόλουθα, μας ταρακούνησε, μας σόκαρε, μας συγκλόνισε, αλλά περασμένα ξεχασμένα. Πατάμε ξανά γκάζι και όποιον πάρει ο χάρος –είμαστε σίγουροι, εξάλλου, πως δεν θα πάρει εμάς. Στο επόμενο δυστύχημα θα κάνουμε τον σταυρό μας, θα θυμηθούμε, με αυτή τη μόνιμη έκπληξή μας, τις ευθύνες του κράτους (προσπερνώντας εντέχνως τις δικές μας) και θα τσακωθούμε μέσα από το Facebook για το αν ορθώς (Θεία Δίκη!) σκοτώθηκε και εκείνος που το προκάλεσε ή αν έπρεπε να ζήσει και να βασανίζεται για πάντα από τύψεις. Στην κουβέντα, στις θεωρίες και στην απόδοση ευθυνών είμαστε πρώτοι, στην ασφαλή οδήγηση τελευταίοι των τελευταίων. Εχουμε το εθνικό άλλοθι της «κακιάς ώρας»: Αυτή φταίει για ό,τι παθαίνουμε. Η πιθανότητα να την ενορχηστρώνουμε οικειοθελώς αυτή την αποφράδα ώρα, όταν π.χ. οδηγούμε μιλώντας στο κινητό ή όταν μπαίνουμε ανάποδα σε δρόμους μονής κυκλοφορίας ή καβαλάμε τα πεζοδρόμια με τις μηχανές μας ή παραβιάζουμε τα φανάρια ή με όριο τα 80 χλμ. εμείς πηγαίνουμε με 180 ή λαδώνουμε για να πάρουμε δίπλωμα, δεν περνάει από το μυαλό μας. Είναι, εξάλλου, όπως προείπαμε, δεδομένο: Κυκλοφοριακή αγωγή, εμείς οι Ελληνες δεν έχουμε, και ως οδηγοί και ως πεζοί παραμένουμε επιδεικτικά ανέμελοι. Ας το θεωρήσουμε εθνικό χαρακτηριστικό. Μαγκιά. Θέμα παράδοσης. Ή και γονιδιακή ανωμαλία.

Πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα αν μπορούσε ο οικογενειακός γιατρός να μας απαλλάξει και εγγράφως από την υποχρέωση να οδηγούμε σωστά, «λόγω κληρονομικού συνδρόμου»! Θα είχαμε, τότε, λιγότερες τύψεις κάθε φορά που θα σκορπούσαμε τον θάνατο. Oμως, στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει, τα δυστυχήματα όπου ξεκληρίζονται οικογένειες ολόκληρες, δεν είναι απλώς θέμα κυκλοφοριακής αγωγής που τη διδασκόμαστε στις σχολές οδήγησης, είναι θέμα της ανατροφής που παίρνουμε από τα σπίτια μας. Προτού αναζητήσουμε ευθύνες στο κράτος ας τις αναζητήσουμε στη μάνα και στον πατέρα που μας μεγάλωσαν. Μόνο αν χτυπήσουμε την ασθένεια στη ρίζα της, θα μπορέσουμε να την πολεμήσουμε. Και η ασθένεια επωάζεται ακόμη και στις βρεφικές «στράτες» μας, αφού η εκπαίδευση του σωστού οδηγού (και πεζού) ξεκινάει από τα πρώτα βήματά του: Μέσα σε οικογένειες, ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης και οικονομικής επιφάνειας, που ανατρέφουν ευγενικούς ανθρώπους, πολίτες οι οποίοι σέβονται τον άλλο.

Μόνο ο ουσιαστικά ευγενικός άνθρωπος όταν πιάσει το τιμόνι θα υπολογίσει πως δεν είναι μόνος και το κέφι του θα κάνει, πως πρέπει να νοιαστεί και για τους υπόλοιπους. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, τις λειτουργικές, δίκαιες και ασφαλείς κοινωνίες τις κάνουν οι σωστοί νόμοι και οι καλοί τρόποι. Οσοι μαθαίνουν από τις οικογένειές τους πως οι νόμοι είναι για να τους παρακούν (αυτό δεν κάνουν οι περισσότεροι γονείς, παρανομώντας και μπροστά στα μάτια των παιδιών τους;) και πως οι ευγενικοί τρόποι είναι επιβεβαίωση αδυναμίας, μαλθακότητας, βλακείας, πάντα θα σκοτώνουν και θα σκοτώνονται. Ναι, η κακιά η ώρα που τόσο εύκολα επικαλούμαστε, παραμονεύει, και εμείς κάποια στιγμή μπορεί να κάνουμε και τη μεγάλη βλακεία που θα αποβεί μοιραία. Oμως, επειδή όλα είναι και θέμα πιθανοτήτων, όταν μας έχουν μεγαλώσει μπολιάζοντάς μας με την ευγένεια, την έγνοια, τη σεμνότητα (δεν είναι και δείγμα έπαρσης η επικίνδυνη οδήγηση;) και τον σεβασμό προς τους άλλους, τότε το μοιραίο λάθος γίνεται όλο και πιο… απίθανη πιθανότητα.

Στο μεταξύ, αγενείς και χωρίς όρια, εξακολουθούμε να κυκλοφορούμε στους δρόμους, ως μελλοντικοί θύτες ή θύματα. Το επιβεβαιώνω ζώντας κοντά σε σχολείο και μετρώντας τις παρανομίες το πρωί που οι γονείς φέρνουν τα παιδιά τους και το μεσημέρι που τα παίρνουν. Δεν έχω λόγια για τον μπαμπά που καταφθάνει πάντα μεταφέροντας με το μηχανάκι του, χωρίς να φοράει κράνος, δύο, επίσης χωρίς κράνος, μικρά παιδιά. Αυτός, αν μία ημέρα σκοτωθεί παρασύροντας στον θάνατο και την οικογένειά του, θα είναι απλώς άτυχος;

ΥΓ.: Με τους οδηγούς δικύκλων και τη συνήθως απαράδεκτη οδήγησή τους ασχολήθηκε προσφάτως ο Αρειος Πάγος. Εκείνοι, βεβαίως, συνεχίζουν ακάθεκτοι να παρανομούν, όπως εύκολα διαπιστώνεις κυκλοφορώντας στην πόλη. Μοναδικός νόμος, ο δικός τους!

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 12 Μαρτίου 2017.