Τα δυο προηγούμενα χρόνια ο μετατεθείς στην Τράπεζα της Ελλάδος υπουργός Οικονομικών κ. Ι. Στουρνάρας άσκησε την οικονομική πολιτική κατά τρόπο δυναμικό και την υπερασπίσθηκε αναλόγως.
Ανεξαρτήτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τη δομή και τα επιθετικά χαρακτηριστικά αυτής, ο κ. Στουρνάρας της έδωσε υπόσταση πολιτική και ιδεολογική.
Επιπλέον, ανέλαβε πλήρως της ευθύνη άσκησή της, χειρίσθηκε τις πολλές αντιδράσεις και το κυριότερο την επέβαλε στους συναδέλφους του διασφαλίζοντας σε μεγάλο βαθμό την επίδοσή της.
Την προέβαλε επίσης χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις, αντιπαρατέθηκε με έμπειρους πολιτικούς γι’ αυτήν και την προπαγάνδισε ευθέως, αναλαμβάνοντας βαρύ πολιτικό κόστος.
Υπό αυτή την έννοια και στο βαθμό που η οικονομική πολιτική δεν αλλάζει το κενό που αφήνει πίσω του είναι ήδη εμφανές.
Ο διάδοχός του κ. Γκίκας Χαρδούβελης έχει εντελώς διαφορετικό προφίλ.
Οι τόνοι του είναι χαμηλοί, δεν έχει δώσει ακόμη στίγμα συγκεκριμένο, θέλει πιθανώς χρόνο για βαθύτερες επεξεργασίες, ίσως δεν πιστεύει τόσο, όσο ο προκάτοχός του, στη δύναμη της επικοινωνίας και για την ώρα παραμένει σχεδόν σιωπηλός ή καλύτερα βαθιά λακωνικός.
Ωστόσο η μετάπτωση από τις συνθήκες επικοινωνιακής καταιγίδας του κ.Στουρνάρα στην «αφωνία»του κ. Χαρδούβελη δεν είναι πολιτικά αδιάφορη.
Ο πολιτικός χρόνος παραμένει εξαιρετικά πυκνός, δημιουργεί συνεχώς νέα γεγονότα, πολλές εξελίξεις και η ένταση της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής επιβάλλει προφανώς εξηγήσεις, επιχειρήματα και βεβαίως απαιτεί υπεράσπιση.
Ειδάλλως οι αμφισβητήσεις,εντός και εκτός της χώρας,θα γενικευθούν, οι απογοητεύσεις θα επικρατήσουν και θα επιβεβαιωθούν όσοι αντιμετωπίζουν τον τελευταίο ανασχηματισμό ως «ανασχηματισμό αποδόμησης» της κυβέρνησης.
