Ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά την Ευρωβουλή και αυτό είναι εις βάρος μας. Μέχρι σήμερα, ο κάθε αρχηγός κόμματος έστελνε ρουσφετολογικά στην Ευρωβουλή μια ομάδα ανθρώπων που βρισκόταν πολύ κοντά σʼ αυτόν, χωρίς μέχρι σήμερα να είναι αισθητή η πολιτική τους παρουσία και χωρίς να έχουν πετύχει κάτι σπουδαίο για τη χώρα.
Τουλάχιστον, δεν το γνωρίζουμε γιατί πολύ απλά δεν μπήκαν στον κόπο ποτέ να κάνουν έναν απολογισμό δράσης της τετραετίας. Τα προνόμια πολλά και έπειτα από μια τετραετία χλιδής και καλοπέρασης επέστρεφαν με περγαμηνές για να διεκδικήσουν θέσεις στην πολιτική ζωή της χώρας.
Στις εκλογές του 2014 η κυβέρνηση προχώρησε σε ένα θετικό βήμα, όχι όμως σʼ αυτό που έπρεπε. Μετατρέπει όλη τη χώρα σε μια εκλογική περιφέρεια και μετατρέπει το σύστημα με λίστα σε σύστημα με σταυρό. Ναι μεν δημοκρατικότερο και αμεσότερο, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν μέσα σε ένα μήνα οι υποψήφιοι και ειδικά, αυτοί που δεν είναι αναγνωρίσιμοι να μεταλαμπαδεύσουν την άποψη τους στους συμπολίτες τους, ώστε να προτιμηθούν. Ειδικά, οι υποψήφιοι που προέρχονται από περιφέρειες με λίγους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους, αυτοί είναι λογικά «χαμένοι από χέρι», όπως λέει και ο σοφός λαός.
Η Ελλάδα λόγω της ιδιάζουσας μορφής, αλλά και των ειδικών πολιτικών συνθηκών έπρεπε να προχωρήσει ένα βήμα μπροστά από την υπόλοιπη Ευρώπη και να προχωρήσει σε κάτι που είμαι βέβαιος ότι θα κάνει η Ευρώπη στις επόμενες εκλογές του 2019. Το κακό είναι ότι δεν είναι πολιτικά ώριμη σήμερα, όμως τότε θεωρώ ότι θα γίνει παντού.
Κάθε περιφέρεια οφείλει να στείλει έναν δικό της εκπρόσωπο στην Ευρωβουλή και να ακολουθηθεί ένα σύστημα εφάμιλλο των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως ακριβώς συμβαίνει με την Αμερικάνικη Γερουσία, που χωρίς να παίζει ρόλο ο πληθυσμός μιας πολιτείας, αυτή εκπροσωπείται με έναν γερουσιαστή στο Κογκρέσο.
Κάπως, έτσι θα μπορούσε να γίνει και στην Ελλάδα. Η χώρα να χωριστεί σε 13 εκλογικές περιφέρειες και συνολικά 16 μαζί με την Αθήνα την Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά και οι περιοχές να εκπροσωπούνται εξ ίσου στο Ευρωκοινοβούλιο, ώστε τα άτομα που πηγαίνουν να έχουν άμεση γνώση και ενημέρωση για τα προβλήματα κάθε περιφέρειας.
Θα μπορούσαν να είχαν ξεπεραστεί τα κομματικά πλαίσια και ο κάθε Ευρωβουλευτής να εντάσσονταν στην Ευρωβουλευτική ομάδα που θα επιθυμούσε. Μʼ αυτόν τον τρόπο θα ήταν πιο άμεση η εκπροσώπηση όλης της χώρας και θα επίλυε πολλά τεχνικά προβλήματα που προκύπτουν στην διάρκεια της πενταετίας. Παράλληλα, θα πρέπει να καθιερωθεί ετήσιος απολογισμός για τους Ευρωβουλευτές, ενώ οι επισκέψεις τους σε όλη τη χώρα πρέπει να ενταθούν.
Από το 1984 μέχρι σήμερα, τα τριάντα χρόνια που πέρασαν με την Ελλάδα να εκπροσωπείται στο Ευρωκοινοβούλιο πήγαν παντελώς χαμένα. Δεν είχαμε Ευρωβουλευτές που να δώσουν μάχες για την χώρα και να κερδίσουν τα δικαιώματα της. Ελπίζω αυτή τη φορά οι πολίτες να αποφασίσουν με στόχευση και λογική, ώστε τα επόμενα 5 χρόνια η Ελλάδα να είναι δυνατή στο Ευρωκοινοβούλιο. Όχι με αποχή αλλά με συμμετοχή.
