Είναι δεδομένο για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και ευρύτερα για την κεντροδεξιά, ότι οι Ευρωεκλογές θα αποτελέσουν ορόσημο για τις περαιτέρω πολιτικές και κομματικές εξελίξεις. Επίσης, είναι αναπόφευκτο ότι από τον Ιούνιο του 2014 μέχρι και τον Μάρτιο του 2015, θα πραγματοποιηθούν οι Εθνικές εκλογές.
Τα πιο κρίσιμα σημεία είναι ο Ιούνιος του 2014 γιατί ίσως τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών είναι τόσο δραματικά για τα δύο κόμματα (ποσοστό συνολικά για ΝΔ- ΠαΣοΚ κάτω από 15%) που εκ των πραγμάτων την επόμενη της 25ηςΙουνίου προκηρυχθούν εκλογές, ο Σεπτέμβριος του 2014 λόγω οικονομικών εξελίξεων, αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν κατά το δοκούν για την κυβέρνηση(ανάγκη για επιστροφή σε νέο Μνημόνιο, δημοσιονομικός εκτροχιασμός) ή τον Μάρτιο του 2015 λόγω της μη εκλογής από το σημερινό κοινοβούλιο Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η πιο πιθανή ημερομηνία εκλογών είναι ο Μάρτιος του 2015 και θεωρώ ότι αυτή η χρονική στιγμή «βολεύει» και την αντιπολίτευση.
Η επόμενη των Ευρωεκλογών θα είναι μια ημέρα, όπου ο πρωθυπουργός θα κάνει ένα γενικότερο ευρύτερο κάλεσμα για συστράτευση δυνάμεων που θα αγωνιστούν για να ξεπεραστούν τα συμπτώματα της κρίσης.
Έχοντας ως «Άσσους στο μανίκι» την έξοδο της χώρας στις αγορές και την προσωρινή απομάκρυνση της Τρόικας θα τονίσει την ανάγκη η χώρα να βρεθεί με ένα κοινό μέτωπο στον αγώνα υπέρ της ανάπτυξης και της ανάγκης καταπολέμησης της ανεργίας, ώστε να εξαλειφθούν τα «κουσούρια» της κρίσης.
Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών θα είναι καθοριστικό. Αν τα ποσοστά είναι για τη Νέα Δημοκρατία κάτω από 15%, δηλαδή μέχρι και 3% πιο κάτω από τα ποσοστά του Μαΐου του 2012, τότε χρειάζεται η εκ βάθρων αλλαγή σε πρόσωπα, πολιτική κατεύθυνση και προσανατολισμό της κυβέρνησης σε διαφορετική τροχιά, αφού είναι ολοφάνερο ότι οι πολίτες αποδοκιμάζουν την πολιτική της.
Αν το αποτέλεσμα είναι καλύτερο από τις πρώτες εκλογές του 2012 και κυμαίνονται από 18% έως 28%, όσο δηλαδή και στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, τότε ο κ. Αντώνης Σαμαράς έχει ένα ποσοστό εγγύηση για να κάνει κάλεσμα και προς τους διαφωνούντες, αλλά και τις δυνάμεις που βρίσκονται εκτός Νέας Δημοκρατίας για να επιστρέψουν.
Σε κάθε περίπτωση ο χώρος πρέπει να ανασυσταθεί και το βασικό χαρακτηριστικό είναι τα πρόσωπα και ο ιδεολογικός προσανατολισμός, ενώ χρειάζεται επανατοποθέτηση στις θέσεις, στις αρχές και στον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Όμως κατά πόσο μπορεί να εμπνεύσει ένα νέο οικοδόμημα τους πολίτες που έχουν απαξιώσει την πολιτική και δεν εμπιστεύονται κανέναν μεταξύ δικαίων και αδίκων;
Γι΄ αυτό το λόγο πρέπει να επέλθει η εξισορρόπηση των πραγμάτων στην Ελληνική κοινωνία, να αρχίσει ξανά να κινείται η οικονομική αλυσίδα και μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα που η κατάσταση θα έχει εξομαλυνθεί και ο κόσμος θα πεισθεί ότι η οικονομική κρίση έχει τελειώσει, τότε να ανοίξει η συζήτηση για το ποια Ελλάδα θέλουμε, ποιον προσανατολισμό θέλουμε και αν η κοινωνία μας πρέπει να συνεχίσει με το πρότυπο της Αριστεράς ή του φιλελευθερισμού. Όλα αυτά όμως όχι την ώρα της τρικυμίας αλλά τη στιγμή που οι πολίτες θα μπορούν να κρίνουν τον ιδεολογικό προσανατολισμό τους.
