Α λα γαλλικά

Λένε ότι αν ο Φρανσουά Ολάντ εκλεγεί στις προσεχείς εκλογές έβδομος πρόεδρος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας (το πολίτευμα που ισχύει από τον Οκτώβριο του 1958, έχει τη σφραγίδα του στρατηγού Ντε Γκωλ και χαρακτηρίζεται από τη συγκέντρωση της εκτελεστικής εξουσίας στον πρόεδρο) θα αλλάξουν οι ισορροπίες στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στο δίδυμο Γερμανία – Γαλλία. Στο βιβλίο του Να αλλάξουμε το πεπρωμένο, που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις (μετάφραση Στέφανος Νομικός) ο Ολάντ χαρακτηρίζει μοντέρνο ζευγάρι τους Σαρκοζί – Μέρκελ, όπου η Μέρκελ κρατάει όμως το τιμόνι. Λέει ακόμη ότι η εκλογή του θα αποτελέσει ευκαιρία για να ακουστεί μια νέα φωνή στην Ευρώπη, αφού θα προτείνει τη συλλογική εφαρμογή μιας στρατηγικής εξόδου από τη χρηματοοικονομική κρίση. Βεβαίως το βιβλίο του Ολάντ είναι προγραμματικό. Και η εμπειρία μας έχει δείξει ότι στο 100% των περιπτώσεων τα προγράμματα ανατρέπονται όταν ο πολιτικός έρθει στην εξουσία.

Αν διαβάσουμε τα προγραμματικά βιβλία σχεδόν όλων των ελλήνων πολιτικών θα επιβεβαιώσουμε αυτή τη διαπίστωση. Πέρα από το ότι τα περισσότερα είναι για τα σκουπίδια. Ο Ολάντ είναι βεβαίως σοσιαλιστής. Σε τι ακριβώς παραπέμπει αυτός ο όρος, σε τι είδους πρόγραμμα, τι είδους διακυβέρνηση κ.λπ., είναι πράγματα ασαφή. Επιπλέον, ο «σοσιαλιστής» έχει απαξιωθεί σε πολλές κοινωνίες, αν κρίνουμε από τη δική μας, όπου οι σοσιαλιστές του ΠαΣοΚ μας οδήγησαν στη χρεοκοπία αλλά και στον κοινωνικό αμοραλισμό. Κατά τα άλλα, αν εξαιρέσουμε μια ενοχλητική μεγαλοστομία του τύπου «είμαι υποψήφιος για να αλλάξω το πεπρωμένο της Γαλλίας», το βιβλίο του Ολάντ αξίζει να διαβαστεί. Κυρίως για αυτά που λέει για την οπισθοδρόμηση της Γαλλίας, για την εγκατάλειψη του παραγωγικού τομέα υπέρ των υπηρεσιών, για την οικολογική καθυστέρηση ή για την υποχώρηση της κουλτούρας που ήταν αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τη Γαλλία. Προσωπικά απήλαυσα το πρώτο μέρος-κεφάλαιο του βιβλίου «Να είσαι ο εαυτός σου», μέσα από το οποίο βλέπεις πώς γίνεται κανείς πολιτικός. Μέσα από ποιες επιρροές, από ποια οικογένεια, από ποιες σχέσεις, από ποια διαβάσματα, από ποιες παρεμβάσεις του τυχαίου.